Γιάννης Παπαθανάσης για την σεξουαλική κακοποίηση: «Από τη στιγμή που δεν το λες τότε, είσαι συνένοχη»

Ο Γιάννης Παπαθανάσης πρωταγωνιστούσε τη φετινή σεζόν στο Καφέ Της Χαράς στο ρόλο του Σταύρακα. Σε αυτή τη σειρά είδαμε

για κάποια επεισόδια και τη Ζέτα Δούκα, η οποία ξεκίνησε το «χορό» των καταγγελιών για κακοποίηση στο χώρο του θεάτρου. Ορισμένα από τα λόγια που είπε ο ηθοποιός σε συνέντευξή του, «φωτογραφίζουν» τη Ζέτα Δούκα, την οποία κατηγορεί μαζί με όλες τις άλλες καταγγέλουσες ότι είναι συνένοχες από τη στιγμή που δε βγήκαν να μιλήσουν όταν τους συνέβη το περιστατικό και το κάνουν τόσα χρόνια μετά.
Είναι αναμφίβολα δηλώσεις που θα βρουν πολλούς πολέμιους, ειδικά στον χώρο που κινείται επαγγελματικά ο Γιάννης Παπαθανάσης και θα βρεθεί στο στόχαστρο πολλών και δη ανθρώπων με τους οποίους συνεργάστηκε στο Καφέ Της Χαράς που έχουν στηλιτεύσει στο παρελθόν δηλώσεις του στυλ «γιατί τώρα».
Ο Γιάννης Παπαθανάσης ανέφερε αρχικά στη συνέντευξη του ότι ήξερε πολλά απ΄όσα είδαν το φως της δημοσιότητας και τα γνώριζε από το 1994. Είχε μάλιστα πει πως κάποιος εξ αυτών που κατηγορούνται σήμερα, θα καθίσει κάποια μέρα στο σκαμνί.
«Όχι, τι να με σοκάρει; Καταρχάς για κάποια άτομα, που βγήκαν τώρα, εμείς το ξέραμε από το 1994, μάλιστα μεταξύ σοβαρού κι αστείου λέγαμε: “Αυτός κάποια μέρα θα κάτσει στο σκαμνί…” και κοίτα με το γέμισμα του χρόνου πώς είναι στο “σκαμνί”. Δεν είμαι από πλούσια οικογένεια, εγώ για να ζήσω, να πληρώσω και τη σχολή μου, δούλευα στα σκηνικά του θεάτρου, κι εκεί τους γνώριζα όλους, γιατί έχω δουλέψει σε όλα τα θέατρα… Τα ξέραμε, τα μιλάγαμε, αλλά ήμασταν τόσο μικροί και αδύναμοι για να τα πούμε, θα πίστευαν ένα παιδί που τα έλεγε αυτά; Ερχόταν μια κοπέλα φίλη μου κι έλεγε: “Με παρενόχλησε σεξουαλικά, τι να κάνω;”. Εγώ θα πω τι να κάνει; Ήταν 24 χρόνων, είχε την προσωπικότητα να κάνει αυτό που πρέπει και μετά την έβλεπα να παίρνει ρόλους, κι ήταν εντάξει. “Δουλειά μας είναι, θα το κάνουμε κι αυτό, τι να κάνουμε;” έλεγε… Κάποιες το φιλτράρισαν, το σκέφτηκαν, αλλά το έκαναν και τους άρεσε. Είναι επικίνδυνα κι ευαίσθητα να λέμε για τέτοια πράγματα».
«Έπρεπε να το πουν εκείνη τη στιγμή, αν είχαν αξιοπρέπεια, είναι συνένοχες»
Σε ερώτηση για το αν θεωρεί πως κάποιες εκμεταλλεύτηκαν μια τέτοια κατάσταση για να κερδίσουν ρόλους ο Γιάννης Παπαθανάσης ήταν καταφατικός.
«Κάποιες που το έκαναν, δεν ήταν κακό, γιατί το γούσταραν… Τώρα αν το μετάνιωσαν, αν έχει αρχίσει τώρα η ανθρωποφαγία, που είναι κλειστά τα θέατρα, που έχει πέσει πείνα… κάτσε να “φάμε” μερικούς… Δεν είμαι υπέρ αυτών που έγιναν τώρα, που βγήκε η Μαρία η κουτσή και μιλάει… και λέει ότι… αυτά που κατηγόρησαν τον Κιμούλη…και…και…Έχει πάρει η μπάλα τους πάντες. Φυσικά και υπήρχε σεξουαλική παρενόχληση, αλλά ήταν σε άτομα πάνω από 20 χρονών, ενήλικες, κι έπρεπε εκείνη τη στιγμή, αν είχαν την αξιοπρέπεια να το πουν, από τη στιγμή που δεν το λες τότε, αλλά μετά από κάποια χρόνια, πιστεύω ότι είσαι συνένοχη. Κάτω από τα 18 είναι ένοχες, δεν υπάρχει δικαιολογία. Όταν μιλάμε για γυναίκες και άντρες 25 και 22 χρονών, πριν 10 χρόνια, κάποιοι έκαναν οικογένεια, οι γυναίκες γίνονταν μητέρες, οι άνδρες πατέρες. Δε μπορεί να μου λέει ότι “στα 22 δεν ήξερα και δεν ήθελα”… Άρα έχει να κάνει με αξιοπρέπεια».
Ενδεχομένως τα παραπάνω λεγόμενα του ηθοποιού να επηρεάζονται από την οργή που έχει για συνάδελφο του την οποία επιχείρησε να στηρίξει, όπως λέει, βγαίνοντας δημόσια να μεταφέρει όσα του είπε και την είδε να κάνει πίσω, με αποτέλεσμα ο ίδιος να τεθεί στο περιθώριο από ανθρώπους που έθιγαν τα λεγόμενα του.
«Ναι, αυτό πιστεύω, γιατί δεν είναι μικρό πράγμα να παίζεις πρωταγωνίστρια σ’ ένα θέατρο με κάποιο μεγάλο όνομα. Πήγα να στηρίξω μια κοπέλα που δέχθηκε σεξουαλική παρενόχληση, με κατηγόρησαν, με κυνήγησαν και μου στέρησαν γύρω 6-7 χρόνια δουλειάς. Το έκανα, το “πλήρωσα” και δεν θα μου το δώσει κανένας πίσω. Γιατί να το κάνω, αφού μπορεί και μόνη της να σωθεί; Τη στήριξα, κι ήταν λάθος μου. Την Τρίτη έκανα τις δηλώσεις και την Τετάρτη με πήραν τηλέφωνο κάποιοι σκηνοθέτες και κάποιοι άλλοι που έλεγαν ότι δεν θα με ξαναπάρουν για δουλειά, γιατί αυτά τα πράγματα δεν λέγονται. Μπορεί να μου δώσει κάποιος πίσω τα χρόνια αυτά; Κανένας. Συγχωρώ όμως, έτσι είμαι εγώ… Πήγα και δούλεψα σε άλλες δουλειές».