«Οι τα φαιά φορούντες και περί ηθικής λαλούντες» Κωνσταντίνος Καβάφης

Ο χορηγός είναι ο ίδιος, η επιχείρηση υπερθέαμα και υπερπαραγωγή

Για το πρόβλημα και φυσικά για τη λύση του. Σενάριο ο “ανθρωπισμός”.
Εταιρεία παραγωγής, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών. Δεδομένου ότι, χωρίς “ψήφισμα” απόφαση, ο οποιοσδήποτε πόλεμος που αρχίζει, δεν νομιμοποιείται. Πρώτα πρέπει να παρθεί η απόφαση,συνήθως ομόφωνα, της κατά πεποίθηση, “ανθρωπιστικής πολεμικής επιχείρησης”. Δίνοντας εντολή να “σωθεί” ο εκάστοτε λαός και βομβαρδίζοντας, με πάθος την χώρα του. Στη συνέχεια, το σενάριο προβλέπει, ότι αρχίζει η επιχείρηση των “αποστολών βοήθειας” στους κατεστραμμένους.Ολο το πακέτο το διαχειρίζεται ο Οργανισμός. Τελευταία, τους κυανόκρανους και τις αποστολές προσωπικού της εταιρείας Ηνωμένα Εθνη, που γινόταν παλιότερα για την παραπανω αιτία, έχουν αντικαταστήσει οι σταρ. Αν κι επειδή οι πρώτοι οι κυανόκρανοι, αυτή την περίοδο, δεν είναι και στο απόγειο της φήμης τους. Έχοντας πάνω απο 100 καταγγελίες στο συρτάρι του Γενικού Γραμματέα για κακοποιήσεις και βιασμούς, στις χώρες παρουσίας τους. Πολύ καλύτερα αποφάσισαν,να στέλνουμε, “σταρ”. Το ποιός και που θα πάει εξαρτάται από το κασέ του της στιγμής, για την πρόσληψη του “καλής θέλησης” πρέσβη. Βασικά, η πρόσκληση είναι ανοιχτή σε όλους. Αλλά παίζουν ρόλο διάφοροι παράγοντες, στο “ποιός” θα κάνει τι. Είναι και που στο κάτω κάτω το συγκεκριμένο “κόκκινο χαλί”, έχει μεγαλύτερη διάρκεια προβολής και χρονική.
Στα Οσκαρ για παράδειγμα, το μεταξύ συνεντεύξεων και βραβείων, κρατάει ένα δωδεκάωρο.
Στο “ανθρωπιστικό κομμάτι”, από την αναγγελία της άφιξης για την προετοιμασία του εδάφους, μέχρι την αποχώρηση. Διαρκεί συνήθως, δυό εικοσιτετράωρα. Κοστούμια, μακιγιάζ και σκηνικά, δεν είναι τεράστιου κόστους.
Αν και δεν είναι τσάμπα, το να μπορείς να βγεις θεά, να μοιάζεις άβαφτη και καθημερινή. Θέλει πολύ πιο μεγάλη τέχνη, από το να είσαι μουτζουρωμένη και κάτω από προβολείς, το δείχνω άβαφτη και φρέσκια, στο φως της μέρας. Γνωστή για την “δεικτικότητα” μου κλείνω την παρένθεση. Μεταξύ δε άφιξης-αποχώρησης στο σόου,δεν σου κλέβει και τις κάμερες ο επόμενος που καταφθάνει πίσω σου. Μεσολαβεί χρόνος. Έχει συστηθεί λοιπόν αυτή η “επιτροπή των σταρ” που στεγάζεται στο Χρυσό Τρίγωνο, του Λος Αντζελες (Golden triangle). Η οποία και έχει αναλάβει το κομμάτι “θύματα πολέμου” κάτι σαν πρώτων βοηθειών, ας πούμε.
Ηγούνται ο Τζωρτζ Κλούνευ μετά συζύγου, ο οποίος παρεπιπτόντως την περασμενη εβδομαδα, ήταν στο Βερολίνο να συναντηθεί με σύριους που βρίσκονται εκεί.
Μετά πετάχτηκε στο Λίβανο, στους επιτόπου πρόσφυγες, που πάλι παρεπιπτόντως, η κυρία του έχει μια τεράστια “Πολιτική Δίκη”. Κι έτσι μ ένα σμπάρο δυο τριγόνια.
Η Αντζελίνα Τζολί ακολουθεί τον Τζωρτζ και γενικά, αυτή η παρέα που “αριστερίζει”. Κάνοντας “ανεξάρτητο σινεμά”, με διανομή Μίραμαξ. Εκτός από κάτι αρπαχτές ενδιάμεσα, χολυγουντιανές.
Που στο κάτω – κάτω δικαιολογούν και την ύπαρξη της “ανεξαρτησίας”. Φυσικά αυτό όλο γίνεται με το σκοπό να μαζευτούν χρήματα, για διάφορα ιδρύματα, που βοηθάνε τους αναξιοπαθούντες.
Πάντα υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.
Δεν θέλω μορφασμούς. Ούτε ερωτησούλες τύπου “πως” “πότε” και “ποιούς” βοηθάνε. Διότι σου έχω αμέσως, την απάντηση. Βοηθάνε καταρχήν το εκάστοτε “τοπικό καθεστώς”, που με τα ταρατατζούμ του δίνεται η ευκαιρία, να βαδίσει κι αυτό στο κόκκινο χαλί. Καλά εμείς ως χώρα, δεν το έχουμε ανάγκη αυτό. Είμαστε από μόνοι μας σταρ. Έχουμε δική μας παραγωγή και εταιρεία προβολής.
Αλλά συνήθως ένας λόγος είναι αυτός.
Ο δεύτερος, βοηθάνε το “Πεντάγωνο” το οποίο αποφασίζοντας, που θα την πέσει στην επόμενη φάση, δεν έχει κανένα από όλους αυτούς, να του στηθεί απέξω από την πόρτα με τις κάμερες και να φωνάζει, που πας “ρε γελοίε να ξεριζώσεις τον κόσμο”.
Έχει την ασφάλεια ότι υπάρχει η “ομάδα των σταρ” μετά, που θα αναδείξει τον “ανθρωπιστικό ρόλο¨ της κάθε αποφασισμένης επιχείρησης.
Επειτα βοηθάει την “ιδιωτική πρωτοβουλία” που φροντίζει, με την περισυλλογή πόρων, για την κρίσιμη κατάσταση αυτού του κόσμου, που περιφέρεται, σαν φρέσκο κρέας στα σφαγεία.
Τρίτον το “Κονγκρέσο” που δείχνει ότι “σωστά” ψηφίζει, όλο το εξοπλιστικό πρόγραμα, που έχει διπλασιαστεί, τελευταία για τέτοιου είδους επιχειρήσεις.
Το ίδιο Χόλιγουντ, που πλέον βραβεύει μόνο “κοινωνικά ενεργούς” συντελεστές και ηθοποιούς σε όλα τα κινήματα.
Και τελευταία φυσικά τον “υποδοχέα” πελάτη.
Που δεν το λες και λίγο για μια ολόκληρη μέρα να βρίσκεσαι, απ τους σταύλους στα ουράνια. Άλλο να ακούει ο κάθε Γιώργης, την απελπισία σου και άλλο να παίζει ΕΚΤΑΚΤΟ στο CNN.
Εν τοιαύτη περιπτώσει, βρε αδερφέ, ένα διάλειμα χολυγουντιανό, από αυτό το καθημερινό, “κυβέρνηση Βασιλάκης Καίλας” του “ζητώ συγνώμη κύριε”, δεν το ήθελα, δεν το πρόσεξα, δεν το κατάλαβα καλά, μου ξέφυγε,που βιώνουμε εδώ και χρόνια…
Εν κατακλείδι … Αν ένα πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί, να το μεγεθύνεις, παντοιοτρόπως… Ντόναλντ Ραμσφελντ
Από τη Ντέπυ Γκολεμά

«Οι τα φαιά φορούντες και περί ηθικής λαλούντες» Κωνσταντίνος Καβάφης