Σαν σήμερα πριν τέσσερα χρόνια «έφυγε» ο τεράστιος Τζίμης Πανούσης

Σαν σήμερα, πριν τέσσερα χρόνια, έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 64 ετών, ο Τζίμης Πανούσης, ένας χαρισματικός καλλιτέχνης, με ανήσυχο πνεύμα και μεγάλες ευαισθησίες.

Ο Τζίμης Πανούσης (Αθήνα, 12 Φεβρουαρίου 1954-Αθήνα, 13 Ιανουαρίου 2018) ήταν Έλληνας τραγουδοποιός και ηθοποιός, γνωστός για τη σάτιρα και τον καυστικό και αθυρόστομο στίχο του.

Ο δημοφιλής τραγουδοποιός και ηθοποιός υπέστη καρδιακό επεισόδιο το μεσημέρι του Σαββάτου και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στον Ερυθρό Σταυρό.

Οι προσπάθειες ανάνηψης απέτυχαν. Το μοιραίο καρδιακό επεισόδιο ήταν το δεύτερο για τον Τζίμη Πανούση, που στις αρχές Δεκεμβρίου είχε καταρρεύσει πάνω στη σκηνή. Γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1954 από Μικρασιάτες πρόσφυγες γονείς-τον Θεόδωρο και τη Φωτεινή – στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Χολαργό. Το 1973 βρήκε από αγγελία δουλειά σε περιοδεύοντα θίασο. Στη συνέχεια εγκατέλειψε το θίασο για να δουλέψει ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα από την οποία παραιτήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μουσικά δήλωνε αυτοδίδακτος και έπαιζε λίγο απ’ όλα. Πρώτες προσπάθειες στο χώρο της μουσικής έγιναν με το σχήμα “Χαρούμενη Κουδουνίστρα” όταν ακόμα ήταν στο γυμνάσιο. Στο β΄ μισό της δεκαετίας του 1970 σχημάτισε το συγκρότημα Μουσικές Ταξιαρχίες, στο οποίο ανέλαβε τα φωνητικά, τους στίχους και τη μουσική και πλαισιώθηκε από τους Γιάννη Δρόλαπα (ηλεκτρική κιθάρα), Βαγγέλη Βέκιο (τύμπανα), Δημήτρη Δασκαλοθανάση (μπάσο) και Σπύρο Πάζιο (κιθάρα, synthesizer, έγχορδα), ενώ στη συνέχεια προστέθηκε στη σύνθεση του συγκροτήματος και ο Βαγγέλης Σβάρνας (σαξόφωνο).

Οι προσπάθειες ανάνηψης απέτυχαν. Το μοιραίο καρδιακό επεισόδιο ήταν το δεύτερο για τον Τζίμη Πανούση, που στις αρχές Δεκεμβρίου είχε καταρρεύσει πάνω στη σκηνή.

Γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1954 από Μικρασιάτες πρόσφυγες γονείς -τον Θεόδωρο και τη Φωτεινή-στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Χολαργό. Το 1973 βρήκε από αγγελία δουλειά σε περιοδεύοντα θίασο. Στη συνέχεια εγκατέλειψε τον θίασο για να δουλέψει ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα, από την οποία παραιτήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μουσικά δήλωνε αυτοδίδακτος και έπαιζε λίγο απ’ όλα. Πρώτες προσπάθειες στο χώρο της μουσικής έγιναν με το σχήμα “Χαρούμενη Κουδουνίστρα” όταν ακόμα ήταν στο γυμνάσιο. Στο β΄ μισό της δεκαετίας του 1970 σχημάτισε το συγκρότημα Μουσικές Ταξιαρχίες, στο οποίο ανέλαβε τα φωνητικά, τους στίχους και τη μουσική και πλαισιώθηκε από τους Γιάννη Δρόλαπα (ηλεκτρική κιθάρα), Βαγγέλη Βέκιο (τύμπανα), Δημήτρη Δασκαλοθανάση (μπάσο) και Σπύρο Πάζιο (κιθάρα, synthesizer, έγχορδα), ενώ στη συνέχεια προστέθηκε στη σύνθεση του συγκροτήματος και ο Βαγγέλης Σβάρνας (σαξόφωνο). Η πρώτη τους εμφάνιση σε κοινό έγινε το 1980 στο “Skylab” στην Πλάκα, ενώ η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά είναι ο δίσκος Μουσικές Ταξιαρχίες που κυκλοφόρησε από τη MINOS-EMI το 1982. Νωρίτερα (το 1980) είχε κυκλοφορήσει μία ανεξάρτητη παραγωγή σε κασέτα, το “Disco Tsoutsouni”.

Ακολούθησε το 1984 ο δίσκος Αν η Γιαγιά μου είχε Ρουλεμάν -μερικοί στίχοι του οποίου λογοκρίθηκαν-και το επόμενο έτος το Hard Core (ζωντανή ηχογράφηση). Νωρίτερα, το 1983, οι Μουσικές Ταξιαρχίες καμουφλάρονται κάτω από το όνομα Alamana’s Bridge (= Γέφυρα της Αλαμάνας) και συμμετέχουν στο δίσκο-συλλογή ελληνικού ροκ Made in Greece Vol.1, παρά τις αντιρρήσεις της τότε δισκογραφικής τους εταιρείας. Από τον επόμενο δίσκο “Κάγκελα Παντού” (1986) ο Πανούσης αποφάσισε να συνεχίσει μόνος του.

Το 1987 κυκλοφορεί ο τελευταίος δίσκος από την MINOS-EMI “Χημεία και Τέρατα”. Οι επόμενοι δύο δίσκοι “Δουλειές του Κεφαλιού” / The Greatest Kitsch Live! (1990) και “Ο Ρομπέν των Χαζών” (ζωντανή ηχογράφηση, 1992) κυκλοφορούν από την Music Box International, ενώ το “Vivere Pericolosamente” από την Warner το 1993.= Η επόμενη δισκογραφική του δουλειά κυκλοφόρησε εφτά χρόνια μετά, το 2000, με τίτλο “Με Λένε Πόπη” (ζωντανή ηχογράφηση). Κυκλοφόρησε επίσης μαζί με το περιοδικό Μετρό το 2002 το ολιγόλεπτο CD “Δείγμα Δωρεάν” με ακυκλοφόρητα τραγούδια από τις τελευταίες παραστάσεις του.

Στις 20 Γενάρη του 2009 κυκλοφόρησε ένα διπλό DVD με ζωντανή κινηματογράφηση της παράστασης “Της Πατρίδας μου η Σημαία”, που δόθηκε το 2008 στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Την άνοιξη του 2015 οι Μουσικές Ταξιαρχίες επανενώθηκαν για μια σειρά εμφανίσεων στο Κύτταρο μετά από 30 χρόνια απουσίας.

Αξέχαστα τραγούδια

Το 1986 ο Τζίμης Πανούσης κυκλοφορεί τον πρώτο του σόλο δίσκο με τίτλο “Κάγκελα Παντού”. Από τον δίσκο ξεχωρίζει το ομώνυμο κομμάτι, για το οποίο πραγματοποιήθηκε και το πρώτο βίντεο κλιπ από ελληνική δισκογραφική εταιρία. Με τον Πανούση στη σκηνοθεσία αλλά και μπροστά από την κάμερα, το βίντεο κλιπ επρόκειτο να παίξει στην εκπομπή του Διονύση Σαββόπουλου “Ζήτω το ελληνικό τραγούδι”, όμως το περιεχόμενο του αποδείχτηκε πολύ τολμηρό για τον παρουσιαστή. Τελικά, πρώτος το προέβαλε ο Μάνος Χατζιδάκις, περιλαμβάνοντάς το στο πρόγραμμά του Σείριου, στο Zoom της Πλάκας.

Disco Tsoutsouni,… Από την πρώτη, ομώνυμη δουλειά με τις Μουσικές Ταξιαρχίες, που κυκλοφόρησε το 1980 σε κασέτα. Τα τραγούδια ήταν καμουφλαρισμένα με ονόματα ταινιών. Εδώ, “Στενές επαφές τρίτου τύπου”.  Το βίντεο από την ταινία “Ο δράκουλας των Εξαρχείων”.

Νεοέλληνας… Κάνω βουτιές σε βόθρο με εικόνες. Η σύγχρονη (ακόμη και 25 χρόνια μετά) ελληνική πραγματικότητα μέσα από την οξυδερκέστατη κριτική ματιά του Τζίμη.  Από τον δίσκο Vivere Pericolosamente του 1993.

Ανακωχή… Το “Έχουμε πόλεμο, μην το γελάς μωρό μου”, ακόμα γράφεται σε τοίχους όλης της χώρας. Από τον δίσκο “Μουσικές Ταξιαρχίες” του 1984.

Σουζάνα… Διασκευάζοντας το ομώνυμο των The Art Company, ο Τζιμάκος μας μιλάει για την “πουτάνα τη ζωή”. Από το Hard Core, 1985.

Είμαι γυφτάκι… Μπαίνω με τα τσαρούχια στο σαλονάκι της Ευρώπης, μια ζωή pret a porter με περιμένει. Δουλειές του κεφαλιού, 1990.

Αχ Ευρώπη… Εσύ μας μάρανες. New Wave, Jazz, Rock, Sex, Drugs, Rock ‘n’ Roll με τζατζίκι και με σουβλάκια. 1985, Hard Core.

Δεν ζω, μόνο κοιτάζω. 1990, Δουλειές του κεφαλιού…. Κι εγώ σ’αγαπώ. Από το “Μουσικές Ταξιαρχίες”,  ένα τραγούδι που εξαιτίας των στίχων του (ενός στίχου) το ακολούθησαν λογοκρισία και δικαστήρια.  Κι όμως, 1982… ακολούθησαν πολλά και «προφητικά» αξέχαστα, με νόημα που λίγοι κατάλαβαν και αντιλαμβάνονται, για αυτό συνεχίζει ο Νεοέλληνας να κάνει του κεφαλιού του… Γεια σου μεγάλε Τζίμη!