Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών: Καταγγέλλει το Εθνικό Θέατρο για αθέμιτες μεθόδους επιλογής ηθοποιών

Την έντονη διαμαρτυρία του για τα ειδικά ηλικιακά κριτήρια που θέτει το Εθνικό Θέατρο ως προϋπόθεση για την συμμετοχή ηθοποιών

σε δύο ακροάσεις που διοργανώνει εκφράζει το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ). Μέσω ανακοίνωσής του στηλιτεύει τον διαχωρισμό των ενδιαφερόμενων με βάση την ημερομηνία γέννησης ενώ καταγγέλλει επίσης πως πρόκειται μια τακτική που ακολουθείται εδώ και πολλά χρόνια και η οποία δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή ειδικά στην περίοδο που διανύουμε που η ανεργία μαστίζει τον υποκριτικό κλάδο.
Η ανακοίνωση για τις ακροάσεις στο Εθνικό Θέατρο έγινε την 1η Φεβρουαρίου και αφορά σε δύο νέες παραστάσεις που θα ανεβάσει στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2021. Ανάμεσα σε άλλα αναφέρεται πως» για τις ανάγκες της πρώτης παραγωγής αναζητά άνδρες επαγγελματίες ηθοποιούς και χορευτές ηλικίας από 25 έως 40 ετών (σημ.χρονολογία γέννησης από 1981 έως 1996) και πως απαραίτητη για τη συμμετοχή στην ακρόαση είναι η γνώση μεταφερόμενου μουσικού οργάνου (πνευστά, κρουστά, έγχορδα) τo οποίo είναι απαραίτητο οι υποψήφιοι που θα κληθούν να τo έχουν μαζί τους και στην ακρόαση. Όπως επισημαίνεται στην ανοιχτή πρόσκληση οι υποψήφιοι θα προεπιλεγούν μετά την αξιολόγηση του βιογραφικού που θα αποστείλουν και η αξιολόγησή τους θα γίνει από τη σκηνοθετική ομάδα και τους καλλιτεχνικούς συνεργάτες της παραγωγής
«Ο εντελώς αβάσιμος «τεμαχισμός» του δείγματος των ενδιαφερόμενων με βάση την ημερομηνία γέννησης (που είναι πάγια τακτική στις ακροάσεις του Εθνικού Θεάτρου), και όχι την ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ (όπως αρμόζει σε μια καλλιτεχνική ακρόαση), αφήνει αυτομάτως «απ’ έξω» πολλούς άτυχους (ίσως και για λίγες μόνο μέρες διαφορά!!), που μπορεί να πληρούν όλες τις ερμηνευτικές προδιαγραφές για το απαιτούμενο αποτέλεσμα, Εγείρει μάλιστα θέματα διακρίσεων με βάση ένα προσωπικό δεδομένο, όπως είναι η ημερομηνία γέννησης, κάτι που, φυσικά, προσκρούει ακόμα και σε κοινοτικές οδηγίες που αποκλείουν την αναγραφή της στα βιογραφικά υποψηφίων» υπογραμμίζει με νόημα ο ΣΕΗ για να καταγγείλει αμέσως μετά: «Για να μην γελιόμαστε, είναι μάλλον προφανές πως ο ηλικιακός περιορισμός υποκρύπτει αγωνιώδη προσπάθεια της Διοίκησης του Εθνικού να περιοριστούν τα κόστη της εργασίας των ηθοποιών μέσω πρόσληψης εκείνων που δεν συμπληρώνουν τις “πανάκριβες” τριετίες. Υποθέτουμε πως και αυτός θα είναι λόγος “δημοσίου συμφέροντος”…».
Παράλληλα αναφέρεται πως η απαίτηση γνώσης μεταφερόμενου μουσικού οργάνου, το οποίο μάλιστα οι συμμετέχοντες πρέπει να φέρουν μαζί τους στην ακρόαση είναι μια απαίτηση τουλάχιστον ανακόλουθη με την ελληνική καλλιτεχνική εκπαίδευση καθώς η γνώση-και δη η κατοχή-μουσικού οργάνου, δεν περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα σπουδών μιας -εγκεκριμένης από το ΥΠΠΟΑ- δραματικής σχολής.
Στην ανακοίνωση επισημαίνεται επίσης πως «το ΣΕΗ αντιτίθεται σφοδρά σε αυτό το σκεπτικό και δηλώνει πως αυθαίρετοι περιορισμοί που de facto αποκλείουν κατά τα άλλα ικανότατους ηθοποιούς δεν χωρούν, τη στιγμή, μάλιστα, που το Εθνικό Θέατρο δεν «ανοίγει» συχνά την πόρτα του στους ηθοποιούς, με περισσότερες ακροάσεις και διοργανώνει ΜΟΛΙΣ ΔΥΟ (2)!»
Φυσικά γίνεται αναφορά και στα πρόσφατα θλιβερά γεγονότα της σωρείας καταγγελιών για περιστατικά βίας στον χώρο του θεάτρου με την προτροπή πως μέσα στο γενικότερο κλίμα ευρείας αλλαγής του θεατρικού τοπίου, που κλονίζεται συθέμελα, είναι επιτέλους η ώρα να μιλήσουμε για ανοιχτές και δίκαιες ακροάσεις για όλες τις παραγωγές του κρατικού φορέα. «Οι συνθήκες είναι ώριμες. Ο κλάδος το απαιτεί, αλλά και η μεγάλη ταλαιπωρία του θεσμού από τις πελατειακές και διαπροσωπικές σχέσεις που το δομούν, το επιβάλλει».

protothema