Χριστίνα Χειλά Φαμέλη: “Κινδυνεύσαμε να καούμε οικογενειακώς, στη φωτιά στο Μάτι”

Η Χριστίνα Χειλά Φαμέλη, η “Θεοδοσία” από τις Άγριες Μέλισσες, σε συνέντευξη που έδωσε στο Enjoy της Κυριακάτικης Δημοκρατίας

και την Μαρία Ανδρέου, αποκάλυψε ότι στην καταστροφική φωτιά στο Μάρι κινδύνευσε να καεί η ίδια και η οικογένειά της.
Τι θα μας ευχηθείς μέσα από την ψυχή σου αυτές τις άγιες ημέρες;
Καλή Ανάσταση, σε όλο τον κόσμο και του χρόνου να τσουγκρίσουμε τα κόκκινα αυγά με αγκαλιές και με φιλιά με τις οικογένειες μας. Καλή Ανάσταση φέτος στα σπίτια μας βέβαια μακριά από τα δικά μας πρόσωπα και αυτό πονάει πάρα πολύ. Αλλά και γενικότερα θα ευχηθώ υγεία και υπομονή σ όλους τους ανθρώπους και να μάθουμε να εκτιμούμε κάποια πράγματα διαφορετικά. Η ελευθερία μας είναι ένα από αυτά. Πόσο σημαντικό και ουσιαστικό είναι λοιπόν το να βγαίνεις όποτε θέλεις χωρίς χαρτιά και ταυτότητες και όσες φορές και όσες ώρες θες; Και τώρα θα μου πεις μπορείς να βγεις αλλά με τι όρους; Ξέρουμε ότι όλοι μας, ότι μένουμε σπίτια μας για να σταματήσουμε την μετάδοση του κορονοϊού και αυτό είναι μια πράξη ευθύνης και αγάπης. Αλλά ωστόσο μετά από ένα μήνα καραντίνας σαφώς μου λείπει η ανθρώπινη επαφή. Ξέρω ότι η επιστροφή στην κανονικότητα θα γίνει με αργούς ρυθμούς και μ αυτόν τον τρόπο της έλλειψης θα αναθεωρήσουμε όλοι μας πολλά πράγματα που είχαμε δεδομένα όπως να αγκαλιάσουμε τους γονείς μας, τους φίλους μας, τα αγαπημένα μας άτομα. Εγώ με τον πατέρα μου έχω μια πολύ όμορφη σχέση, έχω χάσει τη μητέρα μου από μικρή και τον βλέπω που με χαιρετά από το μπαλκόνι. Πιστεύω ότι πολλά παιδιά θα αφήνουν τα ψώνια έξω από την πόρτα των γονιών τους και θα φεύγουν… Πρόπερσι κινδυνεύσαμε να καούμε στην φωτιά στο Μάτι, έχουμε σπίτι στο Νέο Βουτζά και ευτυχώς ξέραμε τα στενά και δεν εγκλωβιστήκαμε. Δυο λεπτά και θα είχαμε καεί οικογενειακώς. Το δέσιμο της οικογένειας και πιστεύω αυτό ισχύει για όλους τους Έλληνες, είναι πολύ μεγάλο.
Πιστεύεις ότι η πανδημία θα φέρει και μεγάλες δυσκολίες στην οικονομία σε παγκόσμια βάση;
Πολλοί μιλάνε για συνθήκες που έζησαν οι άνθρωποι το 1930. Είναι φυσικό επόμενο μετά την καραντίνα και την πολύ αργή επιστροφή στην κανονικότητα. Πως θα λειτουργήσουν ξανά καταστήματα, εστιατόρια, ξενοδοχεία και με πόσο κόσμο μέσα σε αυτά αν δεν έχει βρεθεί το εμβόλιο; Ήδη οι περισσότεροι εργαζόμενοι έχουν βγει σ αναστολή εργασίας και ευελπιστούν να γυρίσουν πίσω στις δουλειές τους και να μην μείνουν άνεργοι. Σίγουρα ο κόσμος θα πεινάσει, ο κλάδος μου, το γνωρίζω πολύ καλά αντιμετωπίζει πολύ μεγάλο πρόβλημα. Ένιωθα ευλογημένη που μετά την ταινία του Μ. Μανουσάκη “Ουζερί Τσιτσάνης” για τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, έπαιξα στην εμβληματική σειρά της ΕΡΤ” Η ζωή εν τάφω” για το Α Παγκόσμιο Πόλεμο και ύστερα ήρθαν οι ‘Άγριες Μέλισσες” λίγο μετά τον εμφύλιο. Ζω μέσα από την δουλειά μου. Όταν βγήκα από την Σχολή αυτό δεν ήταν δεδομένο. Έχω δουλέψει ως σερβιτόρα σε μαγαζιά εστίασης, για να μπορέσω να ζήσω και δεν ντρέπομαι καθόλου για αυτό. Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή και φυσικά θα το έκανα ξανά. Όταν δεν έχεις ευρώ πάνω σου, θα δουλέψεις παντού, τίμια, καθαρά και ωραία.