Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Μιλάμε για πρωτοφανή απόδραση στα παγκόσμια χρονικά των αποδράσεων. Ο Γιώργος Λιάγκας κατάφερε να αποδράσει νωρίς από τη Φαίη και τη μαμά της!
Η Φαίη μόνη της είναι χωρίς ανταγωνισμό, αλλά με την μαμά της γίνεται ένα αχτύπητο δίδυμο.
Το γεγονός ότι ο Γιώργος κατάφερε να αποδράσει και από τις δύο δείχνει το μοναδικό ταμπεραμέντο του. Είναι σκέτος “Πεταλούδας” ο μπαγάσας!
Πριν ο Γιώργος γίνει “Πεταλούδας” κουβαλούσε με το φουσκωτό του εκτός από την αέρινη και αισθησιακή Φαίη και τη μαμά της που είναι η προβολή της Φαίης του μέλλοντος. Η μαμά της Φαίης πολύ συχνά αμφισβητούσε τον Γιώργο και τον λοξοκοίταζε με το σνομπ βλέμμα της. Οχι, ο Γιώργος δεν ήταν ο γαλαζοαίματος πρίγκηπας που ονειρεύτηκε για την Φαίη. Δεν ήτο καν ο Λεό Πατίτσας που παντρεύτηκε στο θωρηκτό Αβέρωφ την Μαριέτα Χρουσαλά. Εκείνος κοτζάμ θωρηκτό και ο Γιώργος μόνο ένα ταπεινό φουσκωτό. Τους χωρίζει άβυσσος.
Ο «Πεταλούδας», κατά κόσμον Ανρί Σαριέρ (Henri Charriere) ήταν ένας κατάδικος από τη Γαλλία που κατέγραψε σε βιβλίο το χρονικό της απόδρασής του. Το 1931 καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για ένα έγκλημα που δε διέπραξε και μεταφέρθηκε σε μια σωφρονιστική αποικία στην Καραϊβική. Ύστερα από εννέα ριψοκίνδυνες απόπειρες απόδρασης, κατάφερε τελικά να φτάσει στη Βενεζουέλα, όπου και εγκαταστάθηκε ως νόμιμος και νομοταγής πολίτης. Πέθανε το 1973 στην Ισπανία, σε ηλικία εξήντα έξι ετών, μία μόλις εβδομάδα πριν από την προβολή της διάσημησ ταινίας με πρωταγωνιστές τον Στιβ Μακ Κουιν στον ομώνυμο ρόλο και συμπρωταγωνιστή τον Ντάστιν Χόφμαν.
Ο Ανρί Σαριέρ γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 1906 στην Αρντές της Γαλλίας και αμέσως μετά την ενηλικίωσή του κατατάχθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό. Την περίοδο εκείνη έκανε και το τατουάζ που του έδωσε το διάσημο παρατσούκλι του.
Η θητεία του στο Ναυτικό έληξε νωρίς μιας και έχασε τον αντίχειρά του και απολύθηκε ως ακατάλληλος.
Απολύθηκε από το στρατό όταν έχασε τον αντίχειρά του. Στη συνέχεια πήγε στο Παρίσι μαζί με μια παρέα που δεν είχε και τόσο καλή φήμη, αλλά η ζωή του άλλαξε οριστικά τον Μάρτιο του 1930 όταν συνελήφθη για τον φόνο ενός από τους φίλους του. Ο Ανρί δικάστηκε και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη παρόλο που ο ίδιος επέμενε ότι ήταν αθώος. Μάλιστα, η άποψη ότι δεν έκανε ποτέ τον φόνο επικρατεί μέχρι σήμερα, χωρίς να έχει αποδειχθεί με αδιάσειστα στοιχεία.
Ο «Πεταλούδας» οδηγήθηκε σε μια φυλακή στα ανοιχτά της Καραϊβικής. Μετά από ένα μήνα και μερικές ημέρες κράτησης προσπάθησε να αποδράσει χωρίς αποτέλεσμα-έτσι και ο Γιώργος Λιάγκας.
Δεν το έβαλε όμως κάτω μιας και όπως αποδείχτηκε αργότερα, η στέρηση της ελευθερίας και ο εγκλεισμός στο κελί για τα θηρία, ήταν κάτι που δεν άντεχε. Έτσι δοκίμασε ξανά και ξανά (λέγεται ότι προσπάθησε συνολικά εννιά φορές) να αποδράσει, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να τον μεταφέρουν στο Νησί του Διαβόλου, το νησί από το οποίο δεν δραπέτευε κανείς.
Ή σχεδόν κανείς. Το 1944 ο «Πεταλούδας» ισχυρίζεται ότι κατόρθωσε να αποδράσει. Όπως ανέφερε ο ίδιος στη βιογραφία του, πέρασε τα επόμενα 23 χρόνια της ζωής του κρυμμένος κάπου στη Βενεζουέλα, μέχρι που το έγκλημα του παραγράφτηκε και μπόρεσε να επιστρέψει στη Γαλλία και να ζήσει σαν κανονικός πολίτης.
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΑΓΚΑΣ ΜΕ ΤΟ ΣΚΑΦΟΣ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΟΣΜΑ
Τον Μάιο του 1969 κυκλοφόρησε στη Γαλλία το ομώνυμο βιβλίο του «Πεταλούδα» που έσπασε τα ρεκόρ πωλήσεων, καθώς μέχρι το τέλος του καλοκαιριού είχε ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο. Ο Ανρί έγραψε το χρονικό της θρυλικής απόδρασής του σε τετράδια και μέσα σε μόλις τρεις εβδομάδες. Ο εκδότης Ζαν Πιερ Καστελνό προέβλεψε την εισπρακτική επιτυχία και αποφάσισε να κάνει τα Τετράδια του Πεταλούδα βιβλίο. Και πέτυχε.
Στις σελίδες του βιβλίου ο Ανρί περιέγραφε τη σκληρή ζωή των κατάδικων στις φυλακές, αλλά και την απόδρασή του.
Ο συγγραφέας, σύμφωνα με την κριτική, έγραφε προφορικά, καθώς ήταν ένα βιβλίο που κάποιος το διηγήθηκε με σασπένς, ανατροπή και αδιανόητες καταστάσεις.
Την κυκλοφορία του βιβλίου ακολούθησε η αμφισβήτηση, αφού κοινό και κριτικοί διχάστηκαν για το κατά πόσο αυτά που διάβαζαν ήταν πραγματικότητα ή μύθος. Ανεξάρτητα από τις αμφιβολίες, οι κριτικοί παραδέχτηκαν ότι επρόκειτο για ένα σπάνιο και πρωτότυπο είδος γραφής που το ονόμασαν προφορική λογοτεχνία. Ο Ανρί δεν ήταν συγγραφέας και η αμεσότητα που χρησιμοποίησε στην αφήγησή του έκανε το κοινό να αγαπήσει το βιβλίο του. Τέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία του οι παραγωγοί του Χόλιγουντ αποφάσισαν να το μεταφέρουν στον κινηματογράφο. Ο Ανρί δεν πρόλαβε να δει την ταινία, καθώς έφυγε από τη ζωή τον Ιούλιο του 1973, λίγες ημέρες πριν από την πρώτη προβολή της. Το βιβλίο του θεωρείται μέχρι σήμερα ένας ύμνος στην ελευθερία και την ανθρώπινη θέληση.
Περιμένουμε από τον Γιώργο να κάνει βιβλίο και ταινία τη δική του απόδραση από τη Φαίη και τη μαμά της…
Από την Ιόλη Πιερίδη
κουρδιστο πορτοκαλι
