Ομιλία του εκπαιδευτικού και Προέδρου Ποντίων Μεσσιανού Σάββα Παπαδόπουλου για τη γενοκτόνια

Ομιλία του εκπαιδευτικού και Προέδρου Ποντίων Μεσσιανού Σάββα Παπαδόπουλου για τη γενοκτόνια

Ομιλία του εκπαιδευτικού και Προέδρου του Εξωραϊστικού-Πολιτιστικού Συλλόγου Ποντίων Μεσσιανού Σάββα Παπαδόπουλου στο πλαίσιο των επίσημων εκδηλώσεων Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ποντίων

Επιστολή του μελλοθάνατου Αλέξανδρου Ακριτίδη,

εμπόρου Τραπεζούντας , ο οποίος στην  προσπάθεια να βοηθήσει ορφανά ελληνόπουλα, που έχασαν τους γονείς τους στις πορείες και στα τάγματα εργασίας, βρέθηκε κατηγορούμενος στα δικαστήρια της Αμάσειας.

  Κυριακή, 7 Σεπτεμβρίου 1921

 Γλυκυτάτη μου Κλειώ (ψυχσι μ’ τι ψυχσι μ’ ψυ)

 Σήμερον ετελέσθη εν τη φυλακή λειτουργία και εκοινωνήσαμε όλοι,

περί τους 100 από διάφορα μέρη.

Έχει αποφασισθεί ο δι’ αγχόνης θάνατος.

Αύριον θα κρεμάνε  60 νοματεους  μεταξύ αυτών και 5 Τραπεζούντιους.

Την Τρίτην δεν θα είμεθα εν ζωή,

 ο Θεός να μας αξιώσει τους ουρανούς

και σε  σας να δώσει ‘Ύ’ειαν..και…ευλογίαν’ ………., ,

υπομονήν και άλλο κακόν να …μην ευρίξας.

Όταν θα μάθετε το λυπηρόν γεγονός  μη χαλάνετε τον κόσμον, να έχετε υπομονή.

Τα παιδιά ας παίξουν και ας χορέψουν.

Ας σε βλέπω να κανονίσης όλα όπως ξέρεις εσύ.

Ο αγαπητός μου Θεόδωρος ας αναλαμβάνει πατρικά καθήκοντα

και να μην αδικήσει κανένα από τα παιδιά.

Τον Γέργον να φροντίσει να τελεν το σχολείον

και να γίνει καλός πολίτης.

Τον Γιάννεν ας τον έχει μαζί του στη δουλειά.

Από τα μικρά, τον Παναγιώτη να στείλεις στο σχολείο,

την Βαλεντίνην να την μάθεις ραπτικήν.

Την Φωφών να μη χωρίζεσαι ενόσω ζεις.

Εις τον Στάθιον τας ευχάς μου και την υποχρέωσιν, όπως χωρίς αμοιβήν διεκπεραιώσει όλας τα οικογενειακάς μου υποθέσεις που θα του αναθέσητε.

Ο παπα Συμεών ας με μνημονεύσει ενόσω ζη.

Να δώσης 5 λίρες στην Φιλόπτωχον,

5 λίρες στην Μέριμναν,

5 λίρες στου Λυκαστή το σχολείον.

Και ας με συγχωρέσουν όλοι οι αδελφοί μου, οι νυφάδες και όλοι οι συγγενείς και φίλοι.

Αντίο,  βαίνω προς τον πατέρα και συγχωρήσατέ μου

ο υμέτερος

Αλέξανδρος  Γ.  Ακριτίδης

 Η σημερινή ημέρα είναι δίσημη (έχει δύο σημασίες).

Μνημόσυνο για τα θύματα της Γενοκτονίας αλλά και ιστορικής ενδοσκόπησης.
Στους ΓΕΝΟΚΤΟΝΗΘΕΝΤΕΣ  πρόγονους μας Οφείλουμε πάρα πολλά όπως  και αυτό το  ιστορικό μνημόσυνο σε αυτόν τον άγιο χώρο  υπό την σκέπη και την ευλογία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλας και Αλμωπίας Ιωήλ, με τον αναγιγνώσκοντα να παραθέτει στοιχεία και παραστάσεις και με αυτό το τρόπο να αποτίσουμε φόρο τιμής σε όλους τους γενοκτονηθέντες προγόνους μας  από την τουρκική θηριωδία. Ευχόμενοι οι παραστάσεις αυτές να συγκινήσουν και να κερδίσουν εσάς το εκκλησίασμα και  όσους μας ακούν,  μας διαβάζουν ή θα μας διαβάσουν, …….. γιατί αυτό που τελούμε είναι ιστορία !

……και τι λέει η ιστορία για τον αφανισμό των Ελλήνων  Ποντίων από τα πάτρια χώματα;

Οι 353.000 χιλ. πρόγονοί μας που ΓΕΝΟΚΤΟΝΗΘΗΚΑΝ στον Πόντο από τους Νεότουρκους και τους κεμαλικούς, μόνο την περίοδο 1916 – 1923, σε μια περιοχή, όπου ήταν πέρα για πέρα ΕΞΩ από κάθε εμπόλεμη κατάσταση,  είναι μια επιχείρηση γενοκτονίας !!!

Αυτό λέει η Ιστορία ..!

Στον Πόντο, στη περίοδο στην οποία αναφερόμαστε, ποτέ δεν έγιναν πολεμικές συρράξεις Ελληνικού και Τουρκικού  στρατού. Άλλωστε Η μόνη στρατιωτική παρουσία ήταν αυτή των Τούρκων.

Αντ’αυτού, υπήρχε μια συνύπαρξη εθνοτήτων, Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων, Τούρκων, η οποία διεκόπη βίαια και βάρβαρα από τους Νεότουρκους με συγκεκριμένο οργανόγραμμα που σαν στόχο είχε τον αφανισμό όλων πλην των Τούρκων Μουσουλμάνων.

Αυτό είναι ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ, αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και είναι ο ορισμός της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ όπως αυτό καταγράφεται στον χάρτη του ΟΗΕ.

 Ποιο ήταν λοιπόν το ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ κατά της ανθρωπότητας;

Οι αναλυτές – ιστορικοί μιλούν για διάλυση και κατάρρευση του οσμανικού  δυνάστη.

Μέσα σ’ αυτήν την αποσύνθεση  έπρεπε να δημιουργηθεί ένα κράτος για τους περιφερόμενους πολεμιστές και στρατοκράτες του Οσμανικού καθεστώτος.

Ο  γεωγραφικός χώρος που επιλέχτηκε  για την δημιουργία αυτού του κράτους  ήταν  ο γεωγραφικός χώρος των Ελλήνων, των Αρμενίων, των Ασσυρίων και Κούρδων, δηλαδή όλη η Μ.Ασία μέχρι την Ανατολία   από όπου  τα έθνη αυτά,  έπρεπε να εξαφανιστούν,  να αφανιστούν.

Αυτό ήταν το σχέδιο !

Έτσι οργανώθηκε το κίνημα των Νεότουρκων, το οποίο μπήκε στην πολιτική κονίστρα, ακριβώς με την έναρξη του Α΄ παγκοσμίου πολέμου.

Όταν στις 19 Μαΐου του 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ, ο επονομαζόμενος Ατατούρκ, αποβιβάστηκε στην Κερασούντα για να αντιμετωπίσει  τους Τσέτες (που ήταν άτακτες τρομοκρατικές, ληστρικές συμμορίες), αυτός όχι μόνον δεν τους πάταξε, αλλά τους οργάνωσε κάτω απ’ τον  απάνθρωπο Τοπάλ Οσμάν, ο οποίος τους φανατίζει,  τους πολώνει και τους χρησιμοποιεί  για να εξολοθρεύσει τους  Χριστιανούς.

Οι φρικαλεότητες κατά των αμάχων Αρμενίων, Ελλήνων και των Ασσυρίων ήταν αυτές που προκάλεσαν  την  απόγνωση στο κόσμο και αναγκάστηκε να βγει στα βουνά και να δημιουργήσει ΤΑ ΑΝΤΑΡΤΙΚΑ για να προστατεύσει και να προστατευτεί,  υποστηριζόμενοι   αρχικά από την παρουσία της ορθόδοξης  Ρωσίας  στην Τραπεζούντα

Αυτό το τελευταίο προσπαθεί να  χρησιμοποιήσει ακόμα και σήμερα  η Τουρκία και μιλά για εμπόλεμη κατάσταση.  Φυσικά  συμφέρει την Τουρκία να παρουσιάσει  την θηριωδία της  ως πολεμική εχθροπραξία,  διότι έτσι μπορεί και επικαλείται  το «επιτρεπτόν της συμπεριφοράς εν πολέμω».

ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ και όχι πολεμική εχθροπραξία  η γνωστή σε όλους πραξιολογία των περίφημων Αμελέ Ταμπουρού, (ταγμάτων εργασίας) όπου περισσότεροι από 203 χιλιάδες Έλληνες  άφησαν τα σκηνώματά τους κάτω από άθλιες συνθήκες,  σε δρόμους και σε νταμάρια, μέσα στο καταχείμωνο δίπλα στις πέτρες που έσπαγαν, όχι για να παράγουν έργο,  αλλά για να φανεί ως φυσικός ο θάνατός τους.

 ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ και όχι πολεμική εχθροπραξία το φοβερό δικαστήριο του Εμίν-Μπέη στην Αμάσεια που στήθηκε από το νεόκοπο κεμαλικό καθεστώς και απαγχόνισε εκατοντάδες εμπόρους, δικηγόρους, γιατρούς, φαρμακοποιούς, ιερείς, δασκάλους, δημοσιογράφους, εξολοθρεύοντας έτσι την θρησκευτική, οικονομική, πολιτική και πνευματική ηγεσία του Ελληνισμού του Πόντου όπως μας πληροφορεί ο συγγραφέας Γεώργιος Καντηλάπτης.

Ένας από τους απαγχονισθέντες άνδρες είναι και ο Αλέξανδρος Ακριτίδης του οποίου το γράμμα – διαθήκη παρατέθηκε αντί προλόγου και αποτελεί περίτρανη δήλωση της συνέχειας του «Σκέπτεσθαι Ελληνικά» στο πέρασμα των αιώνων και της βαθειάς ορθόδοξης παιδείας και βίου.

ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ και όχι πολεμική εχθροπραξία οι πορείες θανάτου όπου χιλιάδες παιδιά,  γυναίκες κάθε ηλικίας  και οι γηραιότεροι των  ανδρών,  οδηγήθηκαν σε πορεία χωρίς προορισμό.

Η κάλυψη πορείας  50  χιλιομέτρων γίνονταν με μια διαδρομή 600 χιλιομέτρων. Η διαδρομή: Έδεσσα – Θεσσαλονίκη γινόταν δια μέσω Κοζάνης,  Γρεβενών,  Ιωαννίνων, Καλαμπάκας, Λάρισας, Τεμπών, Πιερίας, Θεσσαλονίκης  και πάντα μέσα στον βαρύ χειμώνα μέσα στις  βροχές , την λάσπη, τα χιόνια  και την παγωνιά, σε θερμοκρασίες πολύ κάτω του μηδενός.

Στο διάβα αυτών των δρόμων τα άταφα κορμιά των Ελλήνων είναι τα ίχνη ενός βάρβαρου εγκλήματος παρόμοιο του Άουσβιτς.

Είναι ένα «Άουσβιτς εν ροή» όπως είπε ο ιστορικός/ερευνητής καθηγητής  στο  Πανεπιστήμιο τη Βιέννης κ. Πολυχρόνης Ενεπεκίδης.

Οι γενοκτονίες των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων δεν περιορίστηκαν μόνον  στον φυσικό τους  αφανισμό.

Οι οικονομικές και πολιτισμικές προεκτάσεις συνεχίζονται.

Πρόσφατα, σε δικαστήρια της σύγχρονης Τουρκίας, και σε εφαρμογή του ευρωπαϊκού δικαίου, κλητεύονται:

Ο Ιησούς Χριστός, η Παναγιά και  οι Άγιοι, ως φυσικά πρόσωπα!!!

… για να αποδείξουν ότι οι περιουσίες (τα βακούφια) ανήκουν στις αντίστοιχες εκκλησίες και αφού αυτοί δεν παρουσιάζονται, οι εκκλησιαστικές περιουσίες χάνονται!!! …

 Αυτή είναι η ιστορική κατάσταση  και  δεν πρέπει να την  σιωπούμε, να την αποκρύπτουμε.

Πρέπει να ξέρουμε αλλά και  να διατρανώνουμε μέχρι δικαίωσης, πως οι πράξεις αυτές έγιναν στον Πόντο σε περίοδο ειρήνης, για να εξυπηρετήσουν το σχέδιο της εθνοκάθαρσης  των Νεότουρκων.

Τα εγκλήματα ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ πρέπει να αναδεικνύονται και να καταγγέλλονται στους παγκόσμιους οργανισμούς και στα παγκόσμια φόρουμ.

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ είναι ένα συνεχές έγκλημα που δεν παραγράφεται και αφορά όλη την ανθρωπότητα.

Σήμερα  90  τόσα χρόνια  μετά  αρνούνται ακόμα   την δικαίωση  στην ιστορία μας.

«Αν αρνείσαι τη Γενοκτονία, συνεχίζεις να τη ζεις» φωνάζει

ο Αρμένιος σκηνοθέτης του «Αραράτ» ATΟM EΓKΟΓIAN.

Σήμερα μετά από 90  τόσα χρόνια ……….. τι είναι ο Πόντος;

Κάποιοι ίσως πιστεύουν ότι είναι μια ξεχασμένη ιστορία.

Αφήνω  τα παιδιά  μας  να προσδιορίσουν τι είναι ΠΟΝΤΟΣ.

Ο ΠΟΝΤΟΣ γράφουν σε εκθέσεις Νεοελληνικής Γραμματείας είναι:

«Ιερό χώμα,  χαρά, λύπη, πόνος

 είναι όμως και περήφανη  κοιτίδα της  ιστορίας του ελληνισμού.

Από την μια είναι συγκίνηση, ρίγος, δέος,

Και από την άλλη    θλίψη,  αγανάκτηση, οργή.

Όμως αν το κοιτάξεις …………….

………………………απ όπου και να το κοιτάξεις,

όπως  και να το κοιτάξεις,  Πόντος είναι  η Πατρίδα».

 Είναι  η  χώρα  όπου  χιλιάδες χρόνια τώρα είναι σπαρμένα: Τα ήθη  και τα έθιμά μας, η  γλώσσα μας.

 Ακόμα  από την εποχή της μυθολογίας  του  Φρίξου και της Έλλης, των Αργοναυτών, της περιγραφής του Ξενοφώντα (431 και 429 π.Χ) στο «Κύρου ανάβασης» με το ιστορικό «θάλαττα- θάλλατα» στο αντίκρισμα της Τραπεζούντας.

 Είναι η Σινώπη εκεί όπου  γεννήθηκε ο φιλόσοφος Διογένης ο Κυνικός (413-323 π.Χ).

 Είναι η Αμάσεια, η πατρίδα του πατέρα της Γεωγραφίας και της ιστορίας Στράβωνα (63 π.Χ. – 23 μ.Χ).

 Είναι η γενέτειρα του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτη, του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη και του Αγίου Μάμα και πολλών άλλων αγίων.

 Είναι ο τόπος καταγωγής των αδελφών Αλέξανδρου (1792-1828) και Δημήτρη (1793-1832) Υψηλάντη ηρώων της Επανάστασης του 1821.

 Είναι η Τραπεζούντα, τόπος καταγωγής της οικογένειας του ποιητή μας  Κωνσταντίνου Καβάφη (1868-1933).

 Ο γενετικός  κατάλογος των τέκνων του εκεί ελληνισμού  μπορεί να συνεχιστεί και τελειωμό δεν θα έχει,  όπως και ο κατάλογος των θανόντων,   γιατί εμείς… εκεί  έχουμε θαμμένους τους προγόνους μας, σε αυτά τα χώματα, εκεί,  ότι και να φυτρώσει οι ρίζες του είναι Ελληνικές.

 Για μας,  σήμερα  περισσότερο από ποτέ.

Ο Πόντος είναι το βίωμα ενός Ελληνισμού που αρνείται τη σύνθλιψη της Ιστορίας του στο όνομα κάποιας μοντέρνας ιδεολογίας και απαιτεί την αναγνώριση της Γενοκτονίας.

Απαιτεί τη συγγνώμη της Τουρκίας,

γιατί «όποιος δε ζητά συγγνώμη συνεχίζει να μισεί»

… δεν  θέλουμε να αναμοχλεύσουμε τα μίση. Δεν θέλουμε όμως και την λήθη.

Θέλουμε την δικαίωση για  την ανάπαυση των ψυχών, γιατί αυτό είναι το χρέος μας. Έτσι μ’ έμαθαν οι δάσκαλοί μου.

Έτσι με γαλούχησε η Ελληνίδα  μάνα  μου και ο αείμνηστος πατέρας μου.

Μέχρι της δικαίωσης αυτής, ο αγώνας  συνεχίζεται.