Πόσο κάνει η ανθρώπινη ζωή στην Ελλάδα της κρίσης…

Το ότι η κρίση μας έχει κάνει φτωχότερους είναι γνωστό. Ότι έχει κάνει τη ζωή μας χειρότερη σε όλα τα επίπεδα επίσης. Η υγεία όλων μας έχει επηρεαστεί.

Άλλοι έκοψαν τα ιδιωτικά ασφαλιστήρια που είχαν, άλλοι αποφεύγουν γιατρούς και εξετάσεις και άλλοι δεν έχουν να πάρουν φάρμακα. Και όσοι φθάνουν στα δημόσια νοσοκομεία θα πρέπει να έχουν τα αναλώσιμα μαζί τους! Αλλά, όσο ζούμε ελπίζουμε για το καλύτερο. Τα πράγματα δεν αλλάζουν μόνο για όσους έχουν ήδη περάσει απέναντι.
Όπως για τον νεαρό που έχασε τη ζωή του το 2000 όταν η τύχη τον έφερε αντιμέτωπο με μία αδέσποτη σφαίρα από το υπηρεσιακό G3 του υπαξιωματικού ασφαλείας του Σχιστού. Ο 22χρόνος περνούσε από τη λεωφόρο μέχρι που η σφαίρα από το στρατόπεδο του έκοψε το νήμα της ζωής. Οι συνθήκες μπερδεμένες. Χάλασε το μηχανάκι και φοβήθηκε ο σκοπός πως επιχειρούσε να μπει στο στρατόπεδο; Ίσως. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το δικαστήριο επιδίκασε αποζημίωση 800.000 ευρώ στους οικείους του, αλλά το ΣτΕ ζήτησε την επανεξέτασή της, λόγω των οικονομικών συνθηκών που επικρατούν στη χώρα!
Εκεί φθάσαμε; Να συζητούμε στα σοβαρά πόσο κάνει η ανθρώπινη ζωή στην Ελλάδα της κρίσης; Ντροπή πραγματικά. Πιστεύω ότι το ανώτατο δικαστήριο έχει πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθεί. Και είμαι σίγουρος ότι για την απόφασή του θα υπήρχαν και τα απαραίτητα επιχειρήματα. Μόνο που δεν είναι όλα θέμα λογικής και επιχειρημάτων. Υπάρχουν τα θέλω, υπάρχουν οι κανόνες ασφαλείας και η ποιότητα ζωής που έχουμε ξεχάσει. Όλοι είναι αναλώσιμοι. Όλοι πιέζονται και φλερτάρουν καθημερινά με τις επαγγελματικές ασθένειες. Όλα μέσα στη ζωή είναι, αλλά ας κρατήσουμε και κάτι που να το επηρεάζουμε εμείς. Μη φθάσουμε στο σημείο να βάλουμε στις περιοδικές δηλώσεις του ΦΠΑ και το πόσο κάνει η ανθρώπινη ζωή. Δεν είναι αυτονόητο πως πρέπει να αποζημιωθούν οι οικογένειες που χάνουν παιδιά και γονείς εν ώρα καθήκοντος; Η σύζυγος του στρατιωτικού, η κόρη του αστυνομικού, ο γιος ενός περαστικού ή η μητέρα ενός άτυχου νεαρού που χάθηκαν από λάθος άλλου;
Πρέπει να το συζητήσουμε και αυτό; Μαζί με τα εφάπαξ και τα όρια ηλικίας; Τον ΕΝΦΙΑ και την έκτακτη εισφορά; Κυρίες και κύριοι δε γίνεται κάποιοι να έχουν κεκτημένα και άλλοι να μην έχουν τίποτα. Δε γίνεται να είναι αντισυνταγματικές οι περικοπές στους μισθούς των δικαστικών και υπερβολική η αποζημίωση των 800.000 ευρώ για την απώλεια ενός νέου ανθρώπου 22 ετών! Μη χάσουμε την ανθρωπιά μας. Δε μας αξίζει τέτοια σκληρή τύχη.
newpost.gr

Πόσο κάνει η ανθρώπινη ζωή στην Ελλάδα της κρίσης…