8 σκληρές, αλλά σπουδαίες αλήθειες από έναν επιχειρηματία της Χίου για τον Τουρισμό (και όχι μόνο)

Μια επαρχιακή εφημερίδα, ο Πολίτης της Χίου, φιλοξενεί σήμερα τη συνέντευξη ενός πετυχημένου επιχειρηματία του νησιού, στα λόγια του οποίου μπορείτε να εντοπίσετε μαζεμένες όλες τις αλήθειες που στριμώχθηκαν από τον κιτρινισμό, τον λαϊκισμό και τον ωχαδερφισμό των αθηναϊκών ΜΜΕ

Δεν τον ξέρω προσωπικά, δεν γνωρίζω τη δουλειά και την πορεία του αλλά τα όσα δηλώνει στην εφημερίδα της Χίου ο Βαγγέλης Ξυδάς, συν-ιδιοκτήτης δυο μικρών τουριστικών μονάδων στη Χίο είναι αληθινά σπουδαία, ειδικά για τη συγκυρία που ζούμε.
Παραθέτω μερικά από αυτά:
Για την καθαριότητα: Το νησί μας θα έπρεπε να αστράφτει, να είναι νοικοκυρεμένο από εμάς τους ίδιους. Από το Δήμο δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα. Καλλιεργώ 29 στρέμματα γης και είναι νοικοκυρεμένα. Δεν μου κοστίζει τίποτα να καθαρίσω και το δρόμο μου, 120 μέτρα απέξω. Αν το έκανε αυτό καθένας, σήμερα θα είχαμε ένα νησί που θα ντρεπόσουν να πατήσεις από την καθαριότητα. Η Χίος μας είναι όμορφη, αλλά ακατάστατη. Ο νεοέλληνας έχει χάσει το μερακλίκι του, πρέπει να ξοδέψει λίγες ώρες παραπάνω στη δουλειά του για να την κάνει πιο όμορφη. Δυστυχώς ο νεοέλληνας το όμορφο το καμαρώνει και το άσχημο το συνηθίζει, δεν τον πειράζει, το προσπερνάει και ζει μαζί με αυτό.
Για τους…κουτόφραγκους: Την περίοδο 1990-95 είχαμε πολύ περισσότερη πελατεία. Αυτό θα έπρεπε να μας έχει προβληματίσει πάρα πολύ, αλλά όταν ταξιδέψουμε και δούμε πως ζουν στις πατρίδες τους, τότε θα καταλάβουμε γιατί δεν έρχονται. Μπορεί να μας χαμογελούν, αλλά μας αντιμετωπίζουν τριτοκοσμικά και φεύγουν, δεν ξανάρχονται. Δεν τρώνε άχυρα οι Ευρωπαίοι.
Για τους Τούρκους τουρίστες: Το δικό μας όνειρο από τη δεκαετία του 1980 ήταν να πάμε όλοι ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Αυτό συμβαίνει τώρα και με τους Τούρκους. Θέλουν να έλθουν στην Ευρώπη Δεν πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε λαϊκίστικα, να τους φερόμαστε δουλοπρεπώς. Πρέπει προβάλλομε την αξιοπρέπεια μας με ευρωπαϊκή φινέτσα και προσφορά υπηρεσιών. Δεν συμφωνώ με τον εκτουρκισμό για να τους προσελκύσουμε, με την εκμάθηση της γλώσσας τους, τα Αγγλικά και τα Ελληνικά είναι μια χαρά. Μας έχει πιάσει ένας ραγιαδισμός. Είναι μια καλή πελατεία και ένα σοβαρό εισόδημα, αλλά αυτοί έρχονται εδώ για να δούνε κάτι που δεν έχουν. Το παρατηρούμε και από τα ψώνια τους, ψωνίζουν ευρωπαϊκά δεν αγοράζουν τριτοκοσμικά προϊόντα. Αυτό σημαίνει ότι θέλουν και πρωτοκοσμικές υπηρεσίες, όχι ακριβές, αλλά ποιοτικές. Με τη νοοτροπία που έχουμε θα τους χάσουμε και αυτούς.
Για τις υπερβολικές τιμές: Από την καθιέρωση του ευρώ και μετά ,τριπλασιάστηκαν οι τιμές στις υπηρεσίες μας, χωρίς να τριπλασιαστούν οι παροχές και η ποιότητα των υπηρεσιών. Αυξήθηκαν οι τιμές αδικαιολόγητα. Παλιά με τη δραχμή μας συγχωρούσαν πολλά, γιατί όλα ήταν τζάμπα. Τώρα όλα είναι πανάκριβα. Για ένα καφεδάκι πληρώνουν ένα χιλιάρικο σε δραχμές, ενώ παλιά έπιναν τρία. Στην Ιταλία πίνουν ωραιότατα ένα εσπρεσάκι με 80 λεπτά.
Για τον πλούτο που έχουμε και δεν αξιοποιούμε: Έρχεται ένα άνθρωπος στο Citrus και γνωρίζει τον Κάμπο που εξακολουθεί να είναι μια πηγή πλούτου για τον τουρισμό μας, αλλά δεν έχει αξιοποιηθεί σωστά. Αν ήταν σε Ευρωπαϊκά χέρια, θα πλήρωναν εισιτήριο για να μπουν να τον δουν.Είναι ένας θησαυρός που έτυχε σε εμάς να τον κληρονομήσουμε, αλλά δυστυχώς δεν του συμπεριφερόμαστε αντίστοιχα με την αξία του. Όταν εμείς οι ίδιοι σταθούμε υπερήφανοι απέναντι στο προϊόν μας, όπως κάνουν οι Ιταλοί, αυτόματα θα πείσουμε και τον άλλο ότι αυτό που αγοράζει είναι μοναδικό. Δεν δίνουμε έμφαση σε πολύ απλά πράγματα, επειδή τα θεωρούμε δικά μας, δεδομένα. Δεν είναι έτσι. Είναι και θέμα παιδείας να γνωρίζεις τι έχεις στα χέρια σου και πως μπορείς να το αξιοποιήσεις.
Για τη νοοτροπία των τουριστικών επιχειρηματιών: Παλιά, όταν άρχισε να εμφανίζεται ο τουρισμός στην Ελλάδα ο τουρίστας απολάμβανε δυό κεφτεδάκια, μια ντομάτα γαρύφαλλο, ένα βασιλικό στο ντενεκέ, ένα ασπρισμένο καθαρό δωμάτιο και ένα γνήσιο χαμόγελο. Σήμερα αυτό εν πολλοίς έχει χαθεί, έχει χαθεί η γνησιότητα στην παροχή των υπηρεσιών. Η ποιότητα δεν είναι στην πολυτέλεια. Είναι καλύτερα να έχουμε τρία πράγματα και να είναι σωστά, παρά δεκατρία και στην ουσία να τρώγεται τίποτα .Ένα καθαρό ρουχαλάκι στη δουλειά, να βρέξεις και να καθαρίσεις τον αυλόγυρο σου, να βάλεις δύο λουλούδια, να καταλάβει ο άλλος ότι μπήκε σε ένα χώρο που έχουν μεράκι αυτοί που τον δουλεύουν.
Ο πατέρας μου Οδυσσέας έλεγε ότι τη δουλειά πρώτα τη βαριέσαι εσύ και μετά σε βαριέται εκείνη. Βαρέθηκες να συμμαζέψεις, να καθαρίσεις, να ντυθείς, ο πελάτης έχει φύγει. Δεν ξεκινάμε υπολογίζοντας τα φράγκα, αυτά θα έλθουν, πρέπει να ξοδέψεις ώρες από τη ζωή σου, η κάθε δουλειά είναι και θέμα συνείδησης.Να μη γίνεται τίποτα «δήθεν», να μην αλλοτριωθούμε, τούτο το νησί είναι ένα ανοιχτό μουσείο, ένα κόσμημα. Ο τουρισμός είναι μια βιομηχανία ονείρων. Μπορείς να βάλεις τον τουρίστα να συμμετάσχει στο όνειρο σου, να γίνει μέρος αυτού του πράγματος; Αυτός είναι τουρισμός.
Για την αληθινή επανάσταση: Πρέπει να βγάλουμε από το μυαλό μας την έννοια στήριξη από την πολιτεία. Τώρα πια δεν περιμένουμε τίποτα. Όμως μέρος της πολιτείας είμαστε και εμείς οι ίδιοι. Το παιχνίδι παίζεται αποκλειστικά πιά στον ιδιώτη, τον πολίτη, τον καθημερινό Χιώτη. Πολύ σωστά λέει και πάλι ο Θ. Καραμουσλής ότι η πραγματική ζημιά στον τουρισμό είναι οι επαγγελματίες.Το 1960 ο γείτονας γιατρός Μικές Παϊδούσης είχε πει το εξής φοβερό: «Η μεγαλύτερη επανάσταση στην Ελλάδα είναι να κάνεις σωστά τη δουλειά σου». Είναι πάρα πολύ επίκαιρο και σήμερα ακόμα. Δεν είμαι σε θέση εγώ να υποδείξω στον καθένα πώς να κάνει τη δουλειά του, αλλά ο καθένας από εμάς ξέρει πως θα την κάνει καλά.
Για την αξία της αυθεντικότητας: Ο τουρίστας θέλει να σε δει λασπωμένο με τον πηλό, να πιστέψει αυτό που βλέπει και τότε η δουλειά θα αποδώσει. Το γνήσιο είναι διαχρονικό και θα φέρει πελατεία. Οι ψευτιές, οι μαγκιές, τα εύκολα, τα γρήγορα και τα ξύπνια δεν αποδίδουν, μόνο το νοικοκυριό θα μας σώσει. Άς περιποιηθούμε το νησί μας, ας το φρεσκάρουμε, ας το ασβεστώσουμε, ας το νοικοκυρέψουμε. Αυτό έκανε έγκαιρα η Μύκονος, δεν θα μας χαλούσε να είμαστε Μύκονος, με την οπτική γωνία της αρχιτεκτονικής που κράτησαν και της αισθητικής που προσφέρει το όνειρο του χώρου. Φρόντισαν οι ίδιοι το νησί τους και δημιούργησαν τα αποτελέσματα που θαυμάζουμε. Εμείς τραβάμε τη μια άκρη με την άλλη για να επιβιώσουμε. Ο επισκέπτης εκτιμάει αφάνταστα αυτό που του προσφέρεις όταν σε δει να βιώνεις τη δουλειά σου. Να μην κρύβεσαι μέσα στην κουζίνα όταν μαγειρεύεις, να μη φοβάσαι να σε λασπωμένο μέσα στο κτήμα, να σε βλέπουν, το εκτιμούν πάρα πολύ.

8 σκληρές, αλλά σπουδαίες αλήθειες από έναν επιχειρηματία της Χίου για τον Τουρισμό (και όχι μόνο)