Ποιοι γιορτάζουν στις 8 Ιανουαρίου: Οσία Δομνίκη, Όσιος Αγαθών, Βασίλισσα

Οσία Δομνίκη

Λιποῦσα τὴν γῆν οὐρανόφρων Δομνίκα,

Εἰς οὐρανοὺς ἀνῆλθεν, ὥσπερ ἠγάπα.

Δομνίκαν ὀγδοάτῃ πότμου λάβε νὺξ ἐρεβεννή.

Βιογραφία

Η Οσία Δομνίκη γεννήθηκε στην Καρθαγένη της Αφρικής. Το 384, όταν έφτασε σε νεαρή ηλικία, για προσωπικούς λόγους έρχεται στην Κωνσταντινούπολη μαζί με άλλες σαράντα συνομήλικες της. Τότε αυτοκράτορας ήταν ο Μέγας Θεοδόσιος και Πατριάρχης ο Νεκτάριος. Μόλις γνωρίζει τη Δομνίκη ο Πατριάρχης, διακρίνει τις αγνές της προθέσεις και αμέσως τη βαπτίζει και μετά την κάνει μοναχή. Στη χριστιανική μοναχική ζωή διακρίνεται νωρίς η Αγία για την πίστη της, το ζήλο, την αφοσίωση της στη φιλανθρωπία και, προπάντων, για την αγνότητα της ψυχής της, αποδεικνύοντας και αυτή με τη ζωή της τα λόγια του Κυρίου μας στους μαθητές Του και, κατ’ επέκταση, σε όσους Τον ακολουθούν: «Σεις τώρα είσθε καθαροί. Και σας έχει καθαρίσει ο λόγος της αληθείας, πού σας έχω πει και διδάξει» (Ιωάννου ιε 3). Η ηθική καθαρότητα της Αγίας Δομνίκης, συνδυασμένη με την αξιοθαύμαστη ταπεινοφροσύνη της, είχε τέτοια απήχηση στη συνείδηση της Εκκλησίας μας, ώστε να την κατατάξει στο χορό των Αγίων της.

Ἀπολυτίκιον

Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Αγάπη τή κρείττονι, καταυγασθείσα τον νουν, ασκήσει εξέλαμψας, ώσπερ λαμπάς φαεινή, Δομνίκα πανεύφημε όθεν Μοναζουοών σε, όδηγόν φωτοφόρον, έδειξεν ο Δεσπότης, δια βίου και λόγου. Ω πρέσβευε θεοφόρε, σώζεσθαι άπαντας.

Όσιος Αγαθών

Ὡς ἠγαθύνθην Ἀγάθων τὴν Καρδίαν,

Εἰρηνικοῦ σοῦ καὶ μόνου μνησθεὶς τέλους.

Βιογραφία

Από τους λόγιους και πολύπειρους ασκητές της ερήμου, που σοφά αποφθέγματα τους βρίσκονται στο Γεροντικό. Απεβίωσε ειρηνικά. Ο Όσιος Αγαθών είναι εκείνος περί του οποίου γράφεται εν τω Γεροντικώ, ότι άκούοντες τινές, ότι έχει μεγάλην διάκρισιν, ηθέλησαν να τον δοκιμάσωσιν αν όργίζηται όθεν είπον εις αυτόν «Σύ είσαι ο Αγαθών; άκούομεν ότι είσαι πόρνος και υπερήφανος». Ο δε Οσιος είπε: «Ναι, ούτως έχει ή αλήθεια». Πάλιν είπον «Σύ είσαι ο Αγαθών, ο φλύαρος και κατάλαλος;». Ο όσιος απεκρίθη: «Ναί, εγώ είμαι», Οι δε πάλιν είπον «Σύ είσαι ο Αγαθών ο αιρετικός;» Ο όσιος άπεκρίθη: «Δεν είμαι αιρετικός». Εκείνοι δε παρεκάλεσαν αυτόν λέγοντες· «Διατί τάς μεν αλλάς ύβρεις εδέχθης, ταύτην όμως δεν έβάστασας;» Άπεκρίθη ο γέρων «Έκείνας μεν έδέχθην, διότι είναι όφελος εις την ψυχήν μου, το δε αιρετικός είναι χωρισμός από του Θεού και δια τούτο δεν το έδέχθην». Οι δε άκούσαντες έθαύμασαν την διάκρισιν του και άπηλθον ώφεληθέντες. Επίσης, στο Γεροντικό αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι κάποιος από τους Πατέρες της ερήμου φώναξε μία μέρα τον νεαρό ακόμη μοναχό Αγάθωνα «Αββά». Ένας άλλος που τον άκουσε τον ρώτησε: Από τώρα τον έκανες «Αββά»; Δεν τον έκανα εγώ, αποκρίθηκε εκείνος, μα ο τρόπος της ζωής του.

Βασίλισσα

«Ἰουλιανῷ πολλά καί Βασιλίσσῃ ἔπαθλα κεῖνται κειμένοις ἐκ τοῦ ξίφους».

Καταπληκτικά θαύματα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μαθαίνο­με καί παρακολουθοῦμε σήμερα, ἀπό τόν βίο τῶν Ἁγίων Ἰου­λια­νοῦ καί Βα­σιλίσσης τῶν ὁποίων τή μνήμη μαζί μέ τοῦ Ὁσίου Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτου, τῆς Ὁσίας Δομνίκης, τοῦ Ἁγίου ἱερο­μάρ­τυρος Καρτε­ρίου καί πολλῶν ἄλλων Ἁγίων, σήμερα ἐπιτελεῖ ἡ Ἁγία μητέρα μας Ἐκκλησία.

Παρακολουθοῦμε θαῦμα ἠθικό, μαθαίνομε καί θαύματα σω­ματικά. Τό καταπληκτικότερο βέβαια καί ἀξιολογώτερο, τό ἠθι­κό. Ποιό νἆναι ἄραγε αὐτό; Ἄς τό ἀκούσωμε γιά νά τό ἀπο­θαυ­­μάσωμε. Ὁ Ἅγιος Ἰουλιανός ἔζησε στήν Ἀντινόη τῆς Αἰγύ­πτου τά φο­βερά χρόνια τῶν κατά τῶν χριστιανῶν διωγμῶν τούς ὁποίους εἶχε πολλα­πλασιάσει ὁ σκληρός αὐ­το­κρά­τορας Διοκλητιανός. Χρι­στια­νός αὐ­τός ἐζήτησε καί βρῆ­κε καί νόμιμα ἐνυμφεύθηκε χριστι­ανή γυναῖκα, πού λεγό­ταν Βα­σί­λισσα. Καί θέλοντας νά λάβουν διπλό τόν στέ­φα­νο, ἔπει­σε τή γυναῖκα του τή Βασίλισσα νά μή ζοῦν σάν σύζυγοι, παρά σάν ἀδελφοί καί μάλιστα νά ἀφιερωθοῦν στόν ὁσιακό καί παρθε­νικό βίο.

Ἀκοῦτε ἀδελφοί; Τή στιγμή πού τά περισ­σότε­ρα ἀνδρόγυνα μετατρέπουν τόν ἱερό τους γάμο, τόν εὐλο­γημένο αὐτό σύνδε­σμό τους σέ εὐπρεπῆ πορνεία καί μοιχεία καί ἀχόρταγα καί χω­ρίς φρένα ἀπολαμβάνουν τήν ὑπογάστρια ἡ­δο­νή, ὑπάρ­χουν σύζυγοι καθ’ ὅλα τέλειοι καί ἱκανοί πού ζοῦν παρθενικά καί ἅγια μόνο καί μόνο γιά νά δείξουν ὅτι πάνω ἀπό τόν ἐδῶ γάμο ὑπάρχει καί ἄλλος ὑψηλό­τε­ρος καί τιμιό­τε­ρος καί ἁγιώ­τερος, ὁ γάμος μέ τήν Ἐκκλησία τήν παγκαλλῆ Νύμ­­­φη καί ὁ θεῖος ἔρω­τας πρός τόν Νυμφίο τῶν ψυχῶν μας Χριστόν.

Αὐτό λοιπόν τό ἠθικό θαῦμα. Τά ἄλλα; Ἄς τά παρακο­λου­θή­­σωμε καί αὐτά μιά κι εἶναι πάμπολλα καί «ὑπερλίαν» ἐντυ­πω­σιακά.

Τή Βασίλισσα ὁ Ἅγιος Ἰουλιανός τήν ἀσφάλισε πνευματικά σέ ἕνα γυναικεῖο Μοναστήρι καί ὁ ἴδιος ντύθηκε τό μοναχικό τρί­βωνα καί κλείστησε σέ ἄλλο Μοναστήρι. Ἐκεῖ δέ μεταξύ τῶν πολλῶν συνασκητῶν του ἡ ἀρετή του διέλαμψε. Τόσο, ὥστε ἐκλέχθηκε Ἡγούμενος δώδεκα χιλιάδων Μοναχῶν τῆς μεγά­λης Μονῆς Λαύρας ὁμόφωνα καί παμψηφεί, καί ἀνέ­λαβε νά ποιμάνη ἕνα πολυάριθμο Δῆμο ἀγγελικῶς διαγόντων ἀν­θρώ­πων, μία ἱερή καί θεία πολιτεία ὁπού ὁ Νόμος τοῦ Χρι­στοῦ πρυτανεύει καί βραβεύει. Ἐκεῖ κατέ­φευ­γαν μεγάλοι ἄρ­χοντες τῆς ἁγίας μας πίστεως, ἐπίσκοποι καί λοιποί κλη­ρικοί γιά νά δι­­­δα­χθοῦν καί νά ἀσφαλισθοῦν πνευματικά καί ἠθικά. Ὁ Ἅ­γιος Ἰουλιανός εἶχεν ἀποβῆ ὁ δεξιός κυβερνήτης καί ἱκα­νό­τατος πηδαλιοῦχος τοῦ νοητοῦ σκάφους τῶν ψυχῶν τῶν πολ­λῶν χιλιάδων ἀνθρώπων. Καί τό πόσο δεξιός κυβερνήτης ἦταν τό ἔδειξε στή φουρτούνα τή φοβερή πού ξέσπασεν ἀπό τόν Διο­κλη­τιανό καί κλυδώνισε τό σκάφος τῶν ψυχῶν τῶν Ἀδελφῶν.

Τόν συνέλαβεν ὁ Ἡγεμόνας Μαρκιανός καί ἀφοῦ ὁ Ἅγιος «κατέ­σπασε» τά εἴδωλα, γιά νά τόν ἐκδικηθῆ ἔβαλε φωτιά καί ἔκαψε τό με­­γά­λο του Μοναστήρι μέ τίς χιλιάδες τῶν Μοναχῶν καί τῶν λοι­πῶν ἐκεῖ προσφύγων χριστιανῶν.

Μαρτύρια δέ μύρια ὅσα ἐπενόησεν ὁ τρισάθλιος γιά νά λυ­γί­ση τό φρόνιμα καί νά πτοήση τόν ἀκλόνητο κυβερνήτη καί πη­­δαλιοῦχο Ἰουλιανό˙ τόν ἐξάπλωσε σέ σιδερένιο κρεββάτι καί ἀνελέητα τόν ἐκτυ­ποῦσε στό ἀσκητικό του σῶμα, ἀφοῦ δέ τόν ἔδεσε, μέ ρόπαλα τοῦ ἔσπασε τά κόκκαλα. Θεέ καί Κύριε ποιά ἀνήκουστα καί φοβερά μαρτύρια; Καί ὅμως ὁ Ἅγιος ἀμέσως ἀπό τόν Νυμφίο Χριστό ἀποκα­ταστά­θηκε καί τοῦ ὑπηρέτη τοῦ Μοναχοῦ τό μάτι πού οἱ δήμιοι τό εἶχαν βγάλει μέ τήν προσευ­χή του ἐθεράπευσε καί μέ τό θαῦμα τοῦ­το, τό δεύτερο, ὁ γυιός τοῦ Ἡγεμόνα Μαρκιανοῦ, Κέλσιος λεγό­με­νος, μαζί μέ εἴκοσι στρατιῶτες στόν Χριστό μας ἐπίστεψε. Ὤ θαύ­μα­τος ἐκπλη­κτι­κοῦ καί πράγματος ἐκστατικοῦ! Καί ὅμως ὁ Μαρκιανός παρέ­μει­­νε σκληρός καί ἀνάλγητος καί θεωρῶντας τόν ἑαυτό του προσ­βε­βλημένο, καί τόν γυιό του Κέλσιο στά μαρτύρια καθ­υπέ­­βαλε. Ὕστερα μάλιστα ἀπό τήν ἀνάστασιν ἑνός νεκροῦ τήν ὁ­ποί­α ἐνήρ­γησεν ὁ Ἅγιος ἐπίστεψαν καί οἱ ἑπτά γυιοί τοῦ Μαρ­κιανοῦ οἱ ὁποῖοι ἀπό τό μανιασμένο καί ἀφρισμένο Ἡγεμόνα σέ μεγάλα καζάνια ὁπού ἐκόχλαζε τό μολύβι μαζί μέ τόν Ἅγιο Ἰουλιανό ἐναπορ­ρίπτον­ται «Ἑπτά δέ ἀβλαβεῖς ἐξῆ­λθον χάριτι Χριστοῦ, πολλοί ἐπίστευσαν ἅμα σύν τῇ μητρί Κελσίου».

Μόνος πιά εἶχε μείνει πιστός στά εἴδωλα ὁ Ἡγεμόνας Μαρκιανός. Καί τά παιδιά του καί ἡ σύζυγός του στήν πλάνη του τόν ἐγκατέ­λειψαν καί ἐκεῖνος ὁ ἀλητήριος ἄπονος καί ψυχρός ἀπέναντί τους στά­θηκε.

Ὅλοι μαζί οἱ ἄλλοτε ἡγεμονεύοντες καί τά εἴδωλα λα­τρεύοντες στόν ναό τῶν εἰδώλων μαζί μέ τόν Ἅγιο Ἰουλιανό παρεστάθησαν καί μέ τήν προσευχή τους τά ἄψυχα ξόανα σέ συντρίμμια κατά γῆς ἔρ­ριξαν καί τό ναό κατεδάφισαν. Γι’ αὐτό καί ὁμαδικά στό μαρτύριο τοῦ πυροτεχνήματος ὑπεβλήθησαν· πάπυρους ποτισμένους στό λά­δι, στά δάχτυλα τῶν χεριῶν καί τῶν ποδιῶν περιτύλιξαν καί ὅ­λους μαζί τούς ἀνέφλεξαν ἀλλ’ οἱ μακάριοι λαμπάδες ἀπό ἀγάπη πρός τόν Θεόν καιόμεναι ἀπέβησαν, χωρίς «τό παράπαν» νά παρα­βλα­βῆ ἡ σωματική τους ἀκεραιότητα καί ὕστερα ἀπό τό καταπληκτικό αὐ­τό θαῦ­μα, τοῦ Ἁγίου Ἰουλιανοῦ καί Κελσίου τό δέρμα τῆς κε­φαλῆς μέ σιδερένια νύχια κορδέλλες – κορδέλλες ἐτράβηξαν, τή μητέ­ρα δέ τοῦ Κελσίου ἐκρέμασαν. Καί ἀφοῦ τίποτα δέν ἐπέ­τυχαν, στά θηρία τούς ἔρριξαν «ἀφ’ ὧν οἱ μακάριοι ἀπήμαντοι διεφυ­λάχθη­­­σαν» μέ χαρά δέ δέχθησαν τόν διά ξίφους θάνατον.

«Διό καί τάς κεφαλάς ἀποτεμνόμενοι ἐκραύγαζον˙ γενέσθω Κύριε ἡ θυσία τῶν ψυχῶν ἡμῶν εὐπρόσδεκτος ἐνώπιόν σου ὅτι σέ ποθή­σαν­τες κατεφρονήσαμεν τῆς πρόσκαιρου ζωῆς φιλάνθρω­πε».

«Τίς μή θαυμάσοι, τίς μή δοξάσοι τόν θαυμαστόν ἐν τοῖς ἁγίοις Αὐτοῦ Κύριον»; Οἱ πάντες ὀφείλομε φόρο λατρείας καί ἀπολύτου πί­στε­ως πρός τόν Σωτῆρα μας νά «ἀποτιῶμε» γιά νά μᾶς ἀντιδοξάση καί Ἐκεῖνος.

Όλα τα ονόματα των εορταζόντων

Η ΟΣΙΑ ΔΟΜΝΙΚΗ

Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Χοζεβίτης

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ, ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, ΚΕΛΣΙΟΣ και ΑΝΤΩΝΙΟΣ

Η ΑΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΡΤΕΡΙΟΣ ίερομάρτυρας

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ο Διάκονος και ΕΛΛΑΔΙΟΣ ο λαϊκός

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΓΑΘΩΝ

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΟΣ Αρχιεπίσκοπος Κων/πολης

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΤΤΙΚΟΣ Πατριάρχης Κων/πολης

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΣΑΜΕΑΣ ο ‘Ελαμίτης

Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ κτήτορας και ηγούμενος της Μονής Χώρας

Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ο Μακρής, ηγούμενος της Μονής Παντοκράτορα Κων/πολης

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Οσιομάρτυρας

Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο “Εγκλειστος

ΜΝΗΜΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΒΕΡΙΝΟΣ

Ποιοι γιορτάζουν στις 8 Ιανουαρίου: Οσία Δομνίκη, Όσιος Αγαθών, Βασίλισσα