Το “δικαίωμα” π.χ. του σπάρου, να δηλώνει δελφίνι…

Ιδού τα κωμικοτραγικά αποτελέσματα και οι εκ του πονηρού προεκτάσεις, της εμπέδωσης τού διαστροφικού “δικαιώματος” τού λεγόμενου αυτοπροσδιορισμού

που προσπαθώντας να παρακάμψει αυτό που ο Δημιουργός δίνει, προκαλεί εκτρώματα και αδιέξοδα σε όλα τα επίπεδα.
Είναι σαν το “δικαίωμα” π.χ. τού σπάρου, να δηλώνει δελφίνι… Και καλά… δήλωσε ας πούμε δελφίνι…
Θα έχει μετά την μορφή, την προιστορία, την κατασκευή, το d.n.a., τους ήχους, την ταχύτητα, την χορευτική χάρη τής κίνησης του δελφινιού;
Ή θα γελούν όλοι μαζί του και η Ιστορία πρώτη, και πιό πολύ αυτοί που το έβαλαν να γελοιοποιηθεί;;;
~Καλοί και Άγιοι οι Σπάροι… όμως, και συγγνώμη δηλαδή που το λέμε: Δεν είναι Δελφίνια.
Ω! και μην αρχίσουμε την σοφιστική συζήτηση για το ποιός ορίζει τι είναι Δελφίνι: Βοά, σύμπασα η Υφήλιος, από Μνημεία, Ιστορία, Πηγές, και Πολιτισμικές καταγραφές γιά το ποιός είναι Δελφίνι και ποιός όχι.
~Εν τω μεταξύ οι άφρονες αρνητές τής Σοφίας τού Δημιουργού τους, που, ενώ δέχονται πως τίποτα δεν μπορεί να γίνει από μόνο του, διδάσκουν, πως όλο το μεγάλο σύμπαν και οι ζωές μας έγιναν χωρίς να υπάρχει Κατασκευαστής! (όπως αποκαλεί τον Θεό και ο συνάδελφος ηθοποιός Άρης Σερβετάλης), που, μόνο την επιστήμη δήθεν παραδέχονται, τώρα την καταργούν κι αυτή (!):
Τη Βιολογία, που λέει ότι το d.n.a. των ανθρώπων αυτών είναι Σλαβικό·
τη Γλωσσολογία, που λέει πως η γλώσσα που μιλούν είναι Βουλγαρική·
την Ιστορία, που λέει πως ήλθαν στην περιοχή 1000 χρόνια μετά (!!!)
τον Μέγα Αλέξανδρο· όπως παραδέχεται και ο ίδιος ο ιδρυτής τού κρατιδίου τους,
ο πρωθυπουργός κ. Κύρο Γκριγκόρωφ, και άλλοι εχέφρονες ομοεθνείς του.
~Η Ανθρωπότητα, εν ονόματι μιάς εωσφορικής παραποιητικής ψευδο-ελευθερίας, που την έχει φέρει να παραμιλήσει αρνούμενη το αυταπόδεικτο,
έχει εισέλθει στην πιό σκοτεινή περίοδο τής Ιστορίας της, κατά την οποία οι πρώτοι που ταλαιπωρούνται, είναι οι ίδιοι οι θιασώτες της παράνοιας αυτής.
~Υπάρχουν όμως και πνευματικοί νόμοι, ίδιοι με τον νόμο τής βαρύτητας ή τής άνωσης, σε υλικό επίπεδο. Ο Λαός το λέει :”Ότι κάνεις, θα λάβεις”.
Έτσι, συγγνώμη που το λέμε αλλά σαν άνθρωποι της Θεατρικής Τέχνης είμαστε υποχρεωμένοι να υπενθυμίσουμε πως έναντι της Ύβρεως θα λειτουργήσει η Νέμεσις της Τραγωδίας· πως είναι βέβαιο ό,τι βαδίζουμε, προς εκείνο που ο προσωποποιούμενος ως Θεός, λέει στις “Βάκχες” τού Ευριπίδη: “Όποιος δεν κάνει την λατρεία μου, θα δοκιμάσει την οργή μου.”
~Μπορεί, η κόντρα προς τον Δημιουργό, να είναι ειλικρινής :
Υπάρχει όμως αυτό το καταπληκτικό που είδα κάποτε γραμμένο στη Σαντορίνη: “Η άβυσσος, είναι γεμάτη από ειλικρινείς… λανθασμένους”.
~Δύσμοιρη Ανθρωπότητα …
Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος
Ηθοποιός Σκηνοθέτης Εικαστικός
Υστερόγραφο: Έχοντας κινηθεί στο ευρύτερο και διεθνές πολιτισμικό γίγνεσθαι, όπως με αφορμή την θήτευση μου στην εθνική επιτροπή ειδικών της διεθνούς Biennale Νέων Ευρώπης κ Μεσογείου (BJEM), έχω να επισημάνω την ύπαρξη διεθνών πολιτισμικών συμφωνιών, όπως εκείνη της Χάγης ή των Ελγινείων Μνημείων, που γιά να λειτουργήσουν ορθώς υπέρ μας, προϋποθέτουν εκ μέρους μας πολιτισμική αλήθεια και σταθερότητα·
δεδομένα τα οποία αφ’ενός βάλλονται σε ότι αφορά εμάς, αφ’ετέρου δημιουργούν ένα απίστευτο διεθνές αλαλούμ
–μέσω της τεχνικής του «ντόμινο»- στα πολιτισμικά δεδομένα και των άλλων λαών (!), εφ’όσον εμείς δεχόμαστε άφρονα και άκριτα, το «δικαίωμα» των σπάρων να δηλώνουν δελφίνια !