Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Πριν κάποια χρόνια, τέτοια εποχή, τέλος καλοκαιριού, η 11χρονη Δαλιδά επέστρεφε στο σπίτι της, κάπου στην Ημαθία, μετά από διακοπές στη Χαλκιδική…
στο τιμόνι η μητέρα της και στα πίσω καθίσματα το κορίτσι με τον 8χρονο αδελφό της.
Η 11χρονη επέμενε να γυρίσουν πίσω δύο ημέρες νωρίτερα από ότι ήταν προγραμματισμένο, όπου θα ερχόταν να τους πάρει ο πατέρας τους, που πήγαινε στο ενδιάμεσο τα Σαββατοκύριακα, λόγω εργασίας στο ιατρείο, καθότι ιδιώτης ιατρός.
(Το δεύτερο αυτοκίνητο υπήρχε ήδη στη Χαλκιδική, το είχε πάει ο μπαμπάς με έναν φίλο του, για να κατεβαίνει η οικογένεια στη θάλασσα από το σπίτι που ήταν λίγο μακριά ή για χρήση έκτακτης ανάγκης, γιατί η γυναίκα δεν είχε κάνει ποτέ μόνη της τη διαδρομή αυτή… Ημαθία – Χαλκιδική).
Με την επιμονή όμως της μικρής να επιστρέψουν νωρίτερα, γιατί έκανε μπαλέτο και θα έδιναν αρχές του Σεπτέμβρη μία παράσταση στη Θεσσαλονίκη, θέλοντας να προετοιμαστεί, η μαμά τους πήρε το όχημα και ξεκίνησαν για την επιστροφή…
Στο δρόμο συνέβη το μοιραίο… ένα σφοδρό τρακάρισμα με θύμα τη Δαλιδά, σε κώμα για ένα μήνα τη μητέρα και με λίγα τραύματα ο μικρός αδελφός…
Όταν συνήλθε η μάνα έμαθε ότι είχε χαθεί η κόρη,… ο γιος ήταν ήδη καλά. Ο πατέρας να οικτίρει τον εαυτό του που είχε αφήσει το 2ο αυτοκίνητο…
Πέρασαν από τότε 11 χρόνια… ο γιος είχε φτάσει 19 ετών. Ήταν στη δεύτερη χρονιά των σπουδών του στην ιατρική… σαν τον μπαμπά του!
Τέτοιες ημέρες, λίγο πριν επιστρέψει στη σχολή του, σε περίοδο διακοπών, οδηγώντας τη μηχανή του, σε μια διασταύρωση πετάχτηκε ένας οδηγός ΙΧ που παραβίασε το stop και τον σκότωσε…
Μαθαίνοντας το τραγικό συμβάν η μάνα, κήδεψε και το δεύτερο παιδί της, έντεκα χρόνια μετά και μη αντέχοντας τον πόνο, το χαμό και των δύο παιδιών της, λίγο πριν τα Χριστούγεννα μπήκε στο αυτοκίνητο και έπεσε πάνω σε μία μάντρα… αυτό ήταν το συμπέρασμα της Τροχαίας. Δε φάνηκε από τα στοιχεία κάποιος ή κάτι να της έκλεισε το δρόμο…
Τέτοιες μέρες θυμάμαι την ξαδέλφη μου… το γλυκό της χαμόγελο… η όμορφη μου μπαλαρίνα, τώρα θα ήταν γυναίκα, ίσως με παιδιά… όπως και ο ξάδελφός μου το ίδιο. Είχαν τόσα πολλά να ζήσουν και δεν πρόλαβαν τίποτα.
Το τρομερό αυτό συμβάν, που μόνο θλίψη προκαλεί για το πώς μπορεί να ξεκληριστεί μια οικογένεια από ένα λάθος ενός χιλιοστού πρέπει να μας βάζει συνεχώς σε σκέψεις και να είμαστε όσο το δυνατόν συνετοί κατά την οδήγηση.
Στη μνήμη τους…
Χ.Π.
