Σε συνέντευξη του στο VICE ανέφερε χαρακτηριστικά «Ήταν οροθετικός, ακτιβιστής, ομοφυλόφιλος, drag queen και μιλούσε για όλα αυτά τα πράγματα ανοιχτά Νομίζω ότι αυτό ήταν το μεγαλύτερό τους πρόβλημα».
Πιο συγκεκριμένα αναφέρει στις δηλώσεις του:
«Μετά από όλα όσα συνέβησαν, δεν θα άντεχα να ακούσω τώρα να λένε ότι ξαφνικά σταμάτησε η καρδιά του ή ότι κάποιο ζωτικό του όργανο αποφάσισε ξαφνικά να μηνλειτουργήσει. Είναι εξοργιστικό το ότι εδώ και δυο μήνες ερευνούν τον αδερφό μου, αλλά όχι τους κατηγορούμενους ή τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση. Ενώ έχουμε κάνει πολλαπλά αιτήματα για άρση απορρήτου και για δείγμα DNA, ώστε να εξεταστεί και διαπιστωθεί εάν υπάρχει δικό τους γενετικό υλικό στο μαχαίρι που βρέθηκε, δεν έχουν κινηθεί οι Αρχές για να τα πραγματοποιήσουν. Έχουν σταλεί όλα αυτά τα αιτήματα στον ανακριτή, ο οποίος τα έχει διαβιβάσει στην Αστυνομία και έχει μείνει το ζήτημα εκεί, διότι δεν είναι πρόθυμοι να συνδράμουν στις έρευνες».
Όπως τονίζει ο αδερφός του Ζακ Κωστόπουλου, «Στήθηκε ένας μηχανισμός απ’ την αρχή που με κάνει να απορώ. Μου κάνει εντύπωση το μέγεθος της συγκάλυψης ειδικά από πλευράς Αστυνομίας, διότι δεν θα μπορούσα να σκεφτώ πως ολόκληρη η Αστυνομία προσπαθεί να καλύψει οκτώ αστυνομικούς. Το ότι “αυτή ήταν η συνήθης πρακτική”, που ειπώθηκε, ήταν τουλάχιστον εξοργιστικό όταν υπάρχουν τόσα στοιχεία που εμπλέκουν την Αστυνομία. Εντός ημερών περιμένουμε και την ΕΔΕ ώστε να συνταχτούν οι μηνυτήριες αναφορές προς την Αστυνομία πιο εμπεριστατωμένα και με συγκεκριμένα στοιχεία, ενώ σε μια τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με την Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, κα. Γεροβασίλη, με διαβεβαίωσε πως την αφορά πολύ η υπόθεση και πως θα κάνει τα δέοντα ώστε να εξιχνιαστεί και να μην αφεθεί κάποιο ερωτηματικό. Μέχρι τώρα, το μόνο που γνωρίζουμε πως οι επικεφαλής της ΕΔΕ άλλαξαν τρεις φορές επειδή δεν έκαναν αυτό που έπρεπε να κάνουν ώστε να διενεργηθεί μια σωστή Ένορκη Διοικητική Εξέταση».
Μετά και το ιατροδικαστικό πόρισμα, η οικογένεια του Ζακ θα κινηθεί νομικά προς κάθε εμπλεκόμενο, διότι όπως διαπιστώθηκε οι εμπλεκόμενοι και οι υπεύθυνοι είναι πολλοί περισσότεροι από τους δύο κατηγορούμενους.
«Θα πρέπει να αποδοθούν εκ νέου κατηγορίες σε όλους όσοι ενεπλάκησαν στο περιστατικό. Τα χτυπήματα που δέχτηκε ο Ζαχαρίας ήταν πολλά και κάθε χτύπημα συνέβαλε στον θάνατο. Όλη η συμπεριφορά -των κατηγορούμενων, των αστυνομικών και του ΕΚΑΒ- οδήγησε στον θάνατο. Τόσο αυτά που έκαναν, όσο και αυτά που δεν έκαναν. Το προσωπικό του ΕΚΑΒ ήταν εκεί, οι διασώστες ήταν παρόντες στο περιστατικό, αλλά από το Υπουργείο Υγείας απ’ όσο γνωρίζω δεν έχει ξεκινήσει καμιά ΕΔΕ για τη στάση τους. Αν είχαν επέμβει, ίσως να είχαν σώσει τον αδερφό μου. Ούτε αργότερα έγινε επί τόπου προσπάθεια ανάνηψης. Είπαν ότι προσπάθησαν όταν φορούσε τις χειροπέδες, αλλά αποτελεσματική ανάνηψη δεν μπορεί να γίνει με τα χέρια πίσω και εάν το σώμα δεν είναι ευθυγραμμισμένο. Θα αναλυθούν τα βίντεο για να δούμε λεπτομερώς ποιος έκανε τι, εκείνη τη μέρα», εξηγεί ο Νίκος Κωστόπουλος.
«Ήταν οροθετικός, ακτιβιστής, ομοφυλόφιλος, drag queen και μιλούσε για όλα αυτά τα πράγματα ανοιχτά. Νομίζω ότι αυτό ήταν το μεγαλύτερό τους πρόβλημα»
Όπως λέει ο Νίκος Κωστόπουλος «Αυτό που συνέβη στον αδερφό μου θα με στεναχωρούσε για τον κάθε άνθρωπο. Ελπίζω να μην υπάρξει ξανά τέτοιο περιστατικό, αλλά κυρίως να μην κρίνουν με στερεοτυπικές αντιλήψεις τους ανθρώπους. Κατέκριναν έναν άνθρωπο, τον είπαν χρήστη αυτόματα επειδή μπορεί εκείνη τη στιγμή μπορεί να παραπάτησε ή να ήταν ζαλισμένος ή χτυπημένος. Επειδή παραπατούσε θεώρησαν πως είναι τοξικοεξαρτημένος. Ακόμη και αν ήταν κλέφτης ή τοξικομανής, που όπως αποδείχθηκε κιόλας δεν ήταν, έπρεπε να τον λιντσάρουν με αυτόν τον τρόπο; Το βασικό για μένα μέσα σε όλη αυτήν την ιστορία, είναι ότι χάθηκε ο αδερφός μου. Αλλά το πώς χειρίστηκε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας τον θάνατο του αδερφού μου, μου προκάλεσε μεγάλη θλίψη. Δεν δίστασαν να κατακρίνουν και να βάλουν σε κουτάκι έναν άνθρωπο χωρίς να γνωρίζουν τίποτα, από τις πρώτες κιόλας μέρες. Πήραν θέση, εξέφρασαν απόψεις οι οποίες δεν ξέρω από πού πηγάζουν, προφανώς από τις φοβίες και τις στεροτυπικές αντιλήψεις επειδή ο αδερφός μου είχε όλες τις “ταμπέλες” που αντιπαθεί μια μικροαστική κοινωνία. Ήταν όλα εκείνα που δεν μπορεί να ανεχτεί ο μικροαστός. Ήταν η εύκολη λεία. “Φαινόταν τοξικομανής”, είπαν. Ήταν οροθετικός, ακτιβιστής, ομοφυλόφιλος, drag queen και μιλούσε για όλα αυτά τα πράγματα ανοιχτά. Νομίζω ότι αυτό ήταν το μεγαλύτερό τους πρόβλημα. Ότι εκείνοι είχαν κάτι να κρύψουν, ενώ ο αδερφός μου δεν έκρυψε ποτέ τίποτα για τη ζωή του. Ως ακτιβιστής μοιραζόταν όλες τις εμπειρίες του με τον κόσμο. Από την πιο μικρή και ασήμαντη, με τον σκύλο του, τον Snoopy, μέχρι και τις πιο επώδυνες, όπως τις ρατσιστικές επιθέσεις, τις απειλές και τους ξυλοδαρμούς που είχε δεχτεί στον δρόμο. Μιλούσε για όλα αυτά με όλη του την αλήθεια και γι’ αυτούς ήταν η εύκολη λεία. Ήταν η ευκαιρία τους να προβάλουν πάνω σε κάποιον τις φοβίες τους, ένστικτα βαθιά κρυμμένα και στερεοτυπικές αντιλήψεις. Ο αδερφός μου έτυχε να βρεθεί σε εκείνο το σημείο στη Γλάδστωνος, αλλά δεν “έτυχε” να πεθάνει».