Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Στο Καστράκι, το χωριό που βρίσκεται μεταξύ Καλαμπάκας και Μετεώρων, κυριολεκτικά στη σκιά των βράχων, μια ανάσα από τον Θεό… υπάρχει το εκκλησάκι του Άϊ Γιώργη «Μαντηλά».
Σήμερα τιμάται ο Άγιος Γεώργιος και πολλά εξωκκλήσια, ιερές Μονές και ενορίες αφιερωμένες στη χάρη του στην περιοχή Καλαμπάκας, όπως και σε όλη τη χώρα.
Στο Καστράκι όμως, και στο ομώνυμο μοναστήρι, βρίσκεται στο κοίλωμα του βράχου στου «ΣΤΥΛΟΥ» που δεσπόζει πάνω από τον οικισμό, πλήθος κόσμου και χιλιάδων τουριστών, Ελλήνων και ξένων, συρρέει κάθε χρόνο προκειμένου να παρακολουθήσει το έθιμο της ανάβασης με το κρέμασμα των μαντηλιών και κρατάει αναμμένες λαμπάδες.
Το όνομα «μαντηλάς» καθιερώθηκε γιατί τη μέρα της πανήγυρης του Μοναστηριού νέοι – και μεγαλύτερης ηλικίας άτομα- της περιοχής, σκαρφαλώνουν για να κρεμάσουν τα μαντήλια – πάνω στα βράχια που ήταν χτισμένη η Μονή – που κάθε οικογένεια, εν ήδη τάματος, αφιερώνει στον Άγιο τα οποία σχεδόν πάντα συνοδεύονται από κάποιο αίτημα ή ευχαριστία για την βοήθεια του Αγίου και φυσικά να κατεβάσουν τα περσινά που μοιράζονται ως φυλαχτό στους παρευρισκόμενους.
Το έθιμο και φέτος προσέλκυσε πολλούς επισκέπτες – πολλά και τα τουριστικά λεωφορεία που μετέφεραν κυρίως ξένους, ακόμη και καθολικούς – που όσο συνεχίζονταν η τέλεση της Θείας λειτουργίας στο εκκλησάκι που βρίσκεται στη βάση του βράχου παρακολουθούσαν τη διαδικασία της ανάβασης των νέων που ζωσμένοι με τα μαντήλια – αφιερώματα, αλλά και με ελληνικές σημαίες, ανέβηκαν στο βράχο κρεμώντας τα καινούργια και κατεβάζοντας τα παλιά μοιράζοντας τα στον κόσμο ως φυλαχτό και άλλοι ήταν σκαρφαλωμένοι στις πέτρες και τα έδεναν σε μικρές πέτρες και τα πετούσαν κάτω!
Η διαδικασία ξεκίνησε από νωρίς το πρωί με τους πιο έμπειρους αναρριχητές να ανεβαίνουν πρώτοι στον βράχο και ειδικότερα στο ερειπωμένο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου και στην συνέχεια να ρίχνουν τα σκοινιά με τα οποία ανεβαίνουν οι υπόλοιποι αναρριχητές για την διαδικασία του ανεβοκατεβάσματος των μαντηλίων.
Με την ολοκλήρωση της διαδικασίας και πριν κατέβουν τραγουδούν συνήθως το παρακάτω:
«Κάτω σε μακρυχώραφο, σε πράσινο λιβάδι, θεριζ’ ο Για, μωρ’ μάτια μου, θερίζει ο Γιάννης μοναχός και βαριαναστενάζει.
– Τ’ έχεις Γιάννη μ’ και θλίβεσαι και βαριαναστενάζεις;…».
Ο τελευταίος νέος που κατεβαίνει τοποθετεί ένα λευκό μαντήλι στον πάσσαλο απ’ όπου δένεται το σχοινί που βοηθά στην ανάβαση του απότομου βράχου και φτάνοντας στη βάση μοιράζοντας τα μαντήλια… και το έθιμο συνεχίζεται στην πλατεία του χωριού, με παραδοσιακούς χορούς.
Ο θρύλος
Για τον θρύλο ο γνωστός Καστρακινός Αποστόλης Μαλατράς και άλλοι ιστορικοί επισημαίνουν:
Η ίδρυση της Ι. Μ. Αγ. Γεωργίου Μανδηλά τοποθετείται στον 14ο αι. σύμφωνα με τα λίγα ιστορικά στοιχεία που υπάρχουν, τα οποία ανήκουν στην παράδοση, γιατί η Μονή μέχρι σήμερα δεν έχει μελετηθεί επιστημονικά. Σύμφωνα με την παράδοση στα πόδια του βράχου, όπου είναι κτισμένο το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας απλωνόταν ένα πυκνό δάσος. Σε αυτό το δάσος απαγορευόταν η κοπή των δέντρων, πράγμα που ίσχυε και για τους κατακτητές.
Όμως ένας στρατιώτης της Τουρκικής φρουράς του Καστρακίου, μια μέρα ενώ άρχισε να κόβει ένα δέντρο έπεσε κάτω αναίσθητος, σαν πεθαμένος. Ο Τούρκος διοικητής του χωριού νομίζοντας ότι κάποιος «γκιαούρης» τον σκότωσε, διέταξε να συγκεντρωθούν όλοι στην πλατεία. Απείλησε με σκληρά αντίποινα, αν δεν του παρέδιδαν το φονιά του στρατιώτη του. Τη στιγμή εκείνη ακούστηκε από το μοναστήρι μια δυνατή φωνή, που έλεγε ότι κανείς δε σκότωσε τον στρατιώτη, αλλά τον τιμώρησε ο Αϊ Γιώργης. Θα γινόταν όμως καλά αν πρόσφεραν κάτι οι Τούρκοι στον Άγιο. Κι αμέσως η γυναίκα του αγά έδωσε το πολύτιμο μαντήλι του φερετζέ της.
Στη συνέχεια κάποιος Καστρακινός ανέβασε το μαντίλι στο μοναστήρι και μόλις ο ηγούμενος το κρέμασε στην εικόνα του Αγίου, ο Τούρκος σηκώθηκε γερός και δυνατός. Από τότε επικράτησε να γίνεται κάθε χρόνο το κρέμασμα καινούργιων μαντηλιών στο μοναστήρι.
Επίσης, μια άλλη εκδοχή του θρύλου θέλει τη γυναίκα του Τούρκου αξιωματούχου να δένει την πληγή του στο πόδι από το τσεκούρι με την μαντήλα της τάζοντάς την στον Άγιο Γεώργιο.
Το παράδειγμα αυτό το ακολούθησαν και οι Χριστιανοί και έτσι πέρασε από γενιά σε γενιά φτάνοντας μέχρι σήμερα…».
Από τότε πολλές ήταν οι πτώσεις από αναρριχητές στο εκκλησάκι και παρ’ όλο το ύψος , ποτέ όμως δεν τραυματίστηκε κανένας. Αυτό το αποδίδουν στην ευλογία του Αγίου σε όσους τον τιμούν με το ανέβασμα στον βράχο.
Ο “Λόγος της Πέλλας” εύχεται Υγεία και ευλογία για όλον τον κόσμο, με ότι επιθυμεί ο καθένας για το δικό του θαύμα…
“Λόγος της Πέλλας”, με πληροφορίες ρομφέα, καλαμπάκα city, meteorabooking, stagonnews
