Συνέντευξη με την ηθοποιό Αποστολία Ζώη για την παράσταση «Toc toc» που έρχεται στα Γιαννιτσά

Συνέντευξη με την ηθοποιό Αποστολία Ζώη για την παράσταση «Toc toc»

«Toc toc» σε καλοκαιρινή περιοδεία. Μιλήστε μας για την παράσταση στην οποία συμμετέχετε.
Πιστεύω ότι αυτή η παράσταση είναι μία από τις ωραιότερες κωμωδίες που έχουν γραφτεί. Πραγματεύεται ιδεοψυχαναγκαστικά σύνδρομα με ένα πανέξυπνο τρόπο και μέσα από χιούμορ. Αυτή η παράσταση μου έδωσε την ευκαιρία να διαβάσω και να παρατηρήσω συμπεριφορές που δεν γνώριζα ότι υπάρχουν μέχρι τώρα.
Ποια ηρωίδα υποδύεστε;
Υποδύομαι τη Λίλη που έχει πάλιλαλιά, ένα σύνδρομο που την αναγκάζει να επαναλαμβάνει τα πάντα. Είναι ένα πλάσμα πολύ ντροπαλό που κατά τη διάρκεια της παράστασης με όλα αυτά που συμβαίνουν μεταμορφώνεται. Είναι πολύ ενδιαφέρον ρόλος!
Είναι η πρώτη φορά που κάνετε περιοδεία με κάποια έργο;
Θεατρικά έχω κάνει περιοδεία όταν ήμουν 7-8 χρονων με ένα παιδικό θεσσαλικο θίασο. Τότε όμως ήμουν παιδάκι. Τώρα όλη αυτή η εμπειρία είναι εντελώς διαφορετική και ανυπομονώ να τη ζήσω.
«Toc toc», μια παράσταση ψυχοθεραπεία. Έχετε κάνει ποτέ ψυχοθεραπεία;
Τα τελευταία δύο χρόνια ασχολούμαι με την ενεργειακή ψυχολογία. Όταν έχασα τη μητέρα μου και αφού διαγνώστηκε ο πατέρας μου με καρκίνο λίγο μετά ήταν αδύνατον να μπορέσω να ανταπεξέλθω μόνη μου χωρίς βοήθεια. Το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Ποια είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή στη ζωή σας;
Όσον αφορά τα καλλιτεχνικά 2 στιγμές ξεχωρίζω. Η μία ήταν όταν πρώτοάκουσα τον κόσμο να τραγουδάει τα τραγούδια μου. Η δεύτερη ήταν το Νοέμβριο που μας πέρασε όταν κατάφερα να κάνω ένα όνειρό μου πραγματικότητα διοργανώνοντας μία από τις μεγαλύτερες φιλανθρωπικές συναυλίες που έχουνε γίνει για τον καρκίνο αφιερωμένη στη μνήμη των γονιών μου.
«Nomads», μία διαφορετική εμπειρία για εσάς. Σας αρέσουν οι δοκιμασίες στη ζωή σας;
Είναι όμορφο να δοκιμάζεις καινούργια πράγματα γιατί σου δίνουν εμπειρία.Από εδώ και πέρα απλά με ενδιαφέρουν μόνο οι εμπειρίες που έχουν μέσα καλλιτεχνικότητα και δημιουργία.
Η υποκριτική ήταν για εσάς ένα όνειρο ζωής;
Η αλήθεια είναι ότι όταν έπαιξα θέατρο στα 8 μου κάτι έκανε κλικ μέσα μου και ήθελα πολύ να εξελίξω την καλλιτεχνική μου πλευρά. Οι γονείς μου όμως βρήκαν έναν όμορφο και “αναίμακτο” τρόπο να με απομακρύνουν από το θέατρο και έτσι μου έδωσαν την ευκαιρία να ασχοληθώ με τον πρωταθλητισμό.
Θα εγκαταλείπατε το τραγούδι για την υποκριτική;
Για μένα το τραγούδι και το θέατρο είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Δεν υπάρχει λόγος να αφήσεις το ένα για το άλλο. Το θέμα είναι τι ξυπνάει τη δημιουργικότητά σου περισσότερο και με ποιον τρόπο έχεις ανάγκη για να εκφραστείς ως καλλιτέχνης.
Συντάκτες /Αρθρογράφοι: Βασιλική Ευαγγέλου Παπαθανασίου