ΕΞΩΜΗΤΡΙΟ ΜΙΑ «ΚΑΚΙΑ» ΛΕΞΗ

ΕΞΩΜΗΤΡΙΟ ΜΙΑ «ΚΑΚΙΑ» ΛΕΞΗΔυο χρόνια μετά τον αρραβώνα μας, εγώ με το γλυκό μου αγόρι αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε τις γνωστές για όλους μας, προσπάθειες για μωράκι!! Νιώθαμε τόσο έτοιμοι και οι δύο και παράλληλα τόσο χαρούμενοι που ανά πάσα στιγμή θα γέμιζε η αγκαλιά μας με μια μικρούλα ψυχούλα, δικιά μας, κομμάτι μας!!

Πρώτος μήνας προσπαθειών και η πολυπόθητη καθυστέρηση δεν ήρθε ποτέ. Η αλήθεια είναι πως μια απογοήτευση την ένιωσα αλλά σκέφτηκα από μέσα μου «έλεος κορίτσι μου, ένας μήνας είναι τι να πουν και οι άλλες που προσπαθούν χρόνια».

Λίγες μέρες αργότερα και αφού μου τελείωσε η περίοδος έκαναν την εμφάνιση τους κάτι ανωμαλίες στον κύκλο μου, δεν τρόμαξα, αρχικά, φαντάστηκα ορμονικό, γυναικεία πράγματα….

15 μέρες μετά και αφού έχω μιλήσει με τον γιατρό μου, αποφασίζω να πάω μία βόλτα στο νοσοκομείο, ακόμα θυμάμαι τα ρούχα που φορούσα, γκρι φόρμες. Μιλώντας με τους γιατρούς εκεί και λέγοντας τους για την ανωμαλία του κύκλου μου, είχαν και αυτοί την ίδια άποψη με τον γιατρό μου «ΟΡΜΟΝΙΚΟ» , απλά δώσε και λιγάκι αίμα να κάνουμε μια χορειακή, τυπικά πάντα. Έδωσα το αιματάκι μου και περίμενα στην αναμονή για το αποτέλεσμα. Χαλαρή και ευδιάθετη μιλούσα με τον κόσμο και συγκεκριμένα με έναν γνωστό μου που όταν με ρώτησε τι κάνω εκεί του είπα «περιμένω το τεστ μου να βγει αρνητικό να πάω σπίτι».

Εκείνη την ώρα κάποιος που με άκουγε από ψηλά απλά γελούσε, σήμερα τα σχέδια του ήταν αλλά. Κυρία Στεφανίδου τα αποτελέσματα σας βγήκαν και είναι θετικά, με το καλό!
ΘΕΤΙΚΑ;!!! ΣΟΚ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΩΡΟ!!ΘΕΕ ΜΟΥ ΤΙ ΧΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ!

Δείχνοντας τα αποτελέσματα στον γιατρό η επόμενη κίνηση ήταν ο υπέρηχος… (έχω πάρει ήδη την μαμά και τον αγαπημένο μου να το πω)
Πάμε στον υπέρηχο και εκεί αρχίζει το «καλό», δεν φαίνεται σάκος και από την χορειακή είσαι περίπου 7 εβδομάδων που σημαίνει πως έπρεπε να ακούσουμε καρδούλα… Πιθανόν εξωμήτρια κύηση. Τιιιιιιιιιιιιιιιιι, πιθανόν τιιιιιιιιιι;;; Τη χαρά διαδέχτηκε η στεναχώρια το άγχος ο πόνος, πόνος που ακόμα δεν ήταν στο κορμί μου αλλά ήταν σίγουρα στην ψυχή μου!
Ξανά τηλέφωνο σε μαμά και άντρα, αλλά αυτή τη φορά για να μου ετοιμάσουν την βαλιτσούλα μιας και θα έμενα μέσα για παρακολούθηση, μέχρι να σιγουρευτούμε για το ΠΙΘΑΝΟΝ.

Μέσα σε μία εβδομάδα με κλάμα, υπερήχους, χορειακές βρέθηκε το μικράκι μου μέσα στην σάλπιγγα μου, 8 εβδομάδων με καρδούλα και ψυχούλα… Χειρουργείο κατευθείαν, μιας και η εβδομάδα που ήμουν ήταν και η πιο επικίνδυνη για ρήξη… μεγαλώνει το μικράκι αλλά δεν χωράει με αποτέλεσμα να σπάει το όργανο που βρίσκεται και εσύ με αιμορραγία και πολύ πόνο θα πρέπει να μπεις χειρουργείο για να γλιτώσεις τα χειρότερα, βέβαια εγώ δεν πρόλαβα να φτάσω σε αυτό το σημείο, ήμουν τυχερή στην ατυχία μου!!

Και μετά τι;

Μόνη σε ένα δωμάτιο με μια τηλεόραση για να ξεχνιέσαι και γύρω γύρω από σένα γυναίκες που μόλις έχουν γεννήσει και έχουν στην αγκαλιά τους τα μωράκια τους. Λουλούδια παντού ακόμα και σε σένα τα δικά σου παρηγοριάς των άλλων χαράς! Λίγες μέρες αργότερα μαζεύεις τα μπογαλάκια σου παίρνεις τα λουλουδάκια σου και πας σπίτι με μια πληγή στο σώμα και ακόμα μια χειρότερη στην ψυχή. Τι έκανα λάθος , τι να φταίει, τι δεν πρόσεξα γιατί σε μένα και τώρα τι θα κάνω;;

Και είναι η στιγμή που θες οι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω σου να σε στηρίξουν με μια λέξη με μια πράξη με μία σκέψη!!! Είναι αυτοί οι άνθρωποι που έδωσαν κουράγιο σε μένα και μετά από τρεις μήνες του εξωμήτριου μου, γέμισα με κλάματα το γραφείο του γυναικολόγου μου, όταν μου είπε είναι ενδομήτριο, όταν μετά από λίγες μέρες άκουσα την καρδούλα του μωρού μου, όταν μετά από 9 μήνες το πήρα στα χέρια μου γερό και δυνατό…!!!
Το ίδιο συναίσθημα, που δεν εκφράζεται με λόγια ένιωσα και λίγα χρόνια αργότερα όταν πήρα αγκαλιά, με την βοήθεια του Θεού και το δεύτερο μου θαύμα!!!!!
Ν.Σ