Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Αγόρασε σπίτι στην Ιταλία για 1 ευρώ και μετά ξέσπασε πανδημία: «Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς γείτονες» Όταν ιταλικές πόλεις άρχισαν να διαθέτουν σπίτια προς πώληση για περίπου ένα ευρώ, πολλοί αποφάσισαν να δοκιμάσουν την τύχη τους σε μια γωνιά της Ιταλίας. Τι γίνεται, όμως, όταν βρίσκεσαι σε καραντίνα σε ένα ετοιμόρροπο σπίτι ενός απομακρυσμένου χωριού, μιλάς ελάχιστα την γλώσσα και δεν μπορείς να επιστρέψεις στους αγαπημένους σου; Παρά τις δυσκολίες, η ζωή δεν γίνεται εφιάλτης, λένε άνθρωποι που αγόρασαν κάποια από τα συγκεκριμένα σπίτια, τα οποία πρόσφεραν ιταλικές πόλεις για να αυξήσουν τους κατοίκους τους. Αντιθέτως, όλοι τους δήλωσαν ενθουσιασμένοι και ανυπόμονοι να ολοκληρώσουν την ανακαίνιση των κατοικιών τους, ενώ αγάπησαν ακόμη περισσότερο την ιταλική επαρχία σε βαθμό που αναζητούν να αγοράσουν κι άλλα σπίτια.
Ο Alvaro Solorzano, καλλιτέχνης με έδρα το Μαϊάμι, ζει αυτή τη στιγμή στο Mussomeli, μια γραφική πόλη της Σικελίας, όπου πέρυσι αγόρασε δυο φθηνά σπίτια- το ένα κόστισε μόλις ένα ευρώ. Τον Μάρτιο έφτασε με την σύζυγό του, τον γιο του και την κοπέλα του για να ξεκινήσουν την ανακαίνιση. Οι υπόλοιποι τρεις επέστρεψαν στο Μαϊάμι και ο ίδιος επρόκειτο να τους ακολουθήσει μερικές εβδομάδες αργότερα, αλλά η πτήση του ακυρώθηκε. «Έχασα την αίσθηση του χρόνου. Ήρθαμε μαζί και κατέληξα να περνάω την καραντίνα στο Mussomeli ολομόναχος, χωρίς καν έπιπλα, απλώς ένα κρεβάτι και μια τηλεόραση, μην έχοντας κάποιον να μιλήσω. Αυτό ήταν το πιο δύσκολο. Αν βρισκόταν μαζί ο γιος μου ή γυναίκα μου, θα ήταν διαφορετικά», λέει στο CNN.
Ο Solorzano έμενε σε ένα πανδοχείο, αλλά όταν έκλεισε λόγω κορωνοϊού, αναγκάστηκε να μετακομίσει σε ένα από τα δυο σπίτι, επιλέγοντας εκείνο που ήταν περισσότερο κατοικήσιμο. Έκτοτε περνάει την ώρα του βλέποντας τηλεόραση, μαθαίνοντας Ιταλικά, πηγαίνοντας σουπερμάρκετ («η καλύτερη ώρα της ημέρας», όπως λέει) ή μιλώντας στο τηλέφωνο με την οικογένειά του. Σταδιακά έχει σχεδόν τελειώσει τις εργασίες αποκατάστασης και το βάψιμο των τοίχων. «Έκανα ελάχιστα πράγματα, αλλά με βοήθησε να περνώ την ώρα μου, οπότε όταν επιστρέψουν ο γιος μου με την κοπέλα του, το σπίτι θα είναι έτοιμο. Ευτυχώς το μαγαζί με τα απαραίτητα υλικά παρέμεινε ανοιχτό. Χαίρομαι πάρα πολύ που αγόρασα και δεύτερο σπίτι, όχι μόνο εκείνο του ενός ευρώ, που δεν έχει ούτε ρεύμα ούτε νερό», εξηγεί.
Παρά τις αρχικές δυσκολίες, λέει πως λίγοι του γείτονες τον βοήθησαν σημαντικά. «Οι πρώτες βραδιές ήταν απαίσιες, έκανε κρύο και κοιμόμουν με το μπουφάν, αλλά οι γείτονες ήταν φοβεροί. Μου έδωσαν καλοριφέρ, ακόμη και κουβέρτες, επίσης χρησιμοποιούσα το δικό τους ίντερνετ. Μου έφερναν τόνους φαγητού, δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτούς», καταλήγει.
Πηγή: www.lifo.gr
