Λαρισαίος μεγαλοεπιχειρηματίας-με “δεσμούς” στην Έδεσσα, συνδέεται με τον φυγόποινο Χρυσικό;

Ο φυγόποινος Κώστας Χρυσικός ο οποίος συνεχίζει να κυκλοφορεί ελεύθερος και για τον οποίο έχει εκδοθεί διεθνές ένταλμα σύλληψης, παραμένει άφαντος.
Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες ο Κώστας Χρυσικός είναι συνέταιρος στην εταιρεία “Κώστας Χρυσικός ΑΒΕΕ Συσκευασμένων Φρούτων-Ξηρών Καρπών και Οίνων με διακριτικό τίτλο “ΧΡΥΣΑ ΦΡΟΥΤΑ- GOLDEN FRUITS” με Λαρισαίο μεγαλοεπιχειρηματία ο οποίος δραστηριοποιείται στον χώρο των τροφίμων.
Το «στήσιμο» της υπόθεσης
Όλα ξεκίνησαν στις 14 Μαρτίου 2000, όταν ο Βασίλειος Μπαντούνας, επιστάτης του συσκευαστηρίου με την επωνυμία «Άριστον» βρήκε στο εργοστάσιο στο Κιάτο το άψυχο σώμα του 60χρονου επιχειρηματία Θεόδωρου Γιαμπουράνη να αιωρείται μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο, κρεμασμένο από ένα σχοινί που ήταν δεμένο στη σιδηροδοκό που στηρίζει την οροφή του κτιρίου αναφέρει το dikastikoreportaz.gr.
Τα χέρια του θύματος ήταν δεμένα στο ύψος των καρπών και το σχοινί ήταν περασμένο μέσα από τη ζώνη του, ενώ στο πρόσωπό του είχε σημάδια και χτυπήματα στο κεφάλι και τα δάχτυλα.
Επίσης, πάνω του δεν βρέθηκαν χρήματα, εκτός από ένα σημείωμα που διαμήνυε στη γυναίκα του να κρατήσει ένα ποσό από την περιουσία του και τα υπόλοιπα να δοθούν στο συνεργάτη του Κώστα Χρυσικό.
Το πλήρωμα των αστυνομικών που κλήθηκε και έσπευσε στο σημείο εντόπισε ένα σημείωμα δια χειρός Θεόδωρου Γιαμπουράνη που έλεγε…
Νεκροψία-νεκροτομή διενήργησαν κατ΄ ανάθεση της ανακριτικής αρχής Α.Τ. Κιάτου οι ιατροδικαστές Α.Τ. Πατρών Ιωάννης Ανδρεόπουλος και Ιωάννης Πετρόχειλος (παθολόγοι), οι οποίοι αποφάνθηκαν ότι πρόκειται περί αυτοκτονίας. Η οικογένεια όμως υποστήριξε ότι ο επιχειρηματίας δολοφονήθηκε.
Ήδη από τη στιγμή που ανακαλύφθηκε η σορός του επιχειρηματία, η υπόθεση άρχισε να λαμβάνει ύποπτη τροπή.
Δεν πάρθηκαν ούτε αποτυπώματα αλλά και το εργοστάσιο όχι μόνο δεν αποκλείστηκε, αλλά λειτούργησε κανονικά εκείνη τη μέρα, κατ’ εντολήν του Κώστα Χρυσικού!
Η σορός του επιχειρηματία μεταφέρθηκε για νεκροψία-νεκροτομή στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου, όπου οι ιατροδικαστές αποφάνθηκαν ότι πρόκειται για αυτοκτονία.
Σαν να μην έφταναν αυτά, η σορός του Θεόδωρου Γιαμπουράνη μεταφέρθηκε στη συνέχεια για νεκροψία-νεκροτομή στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου, για να «διαπιστωθεί» ότι πρόκειται για αυτοκτονία!
Η οικογένεια του θύματος, όμως, και ιδιαίτερα η κόρη του, η οποία επέμενε ότι ο πατέρας της δεν είχε λόγους να αυτοκτονήσει, ξεκίνησαν αγώνα για να αποδείξουν ότι ο απαγχονισμός του ήταν προσχεδιασμένο έγκλημα. Οι υποψίες τους για τις σκοτεινές συνθήκες θανάτου επιβεβαιώθηκαν μετά την εξέταση που έκαναν τρεις ιατροδικαστές στην Αθήνα.
Πρόκειται για τον προϊστάμενο της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Μανώλη Νόνα και τους ιατροδικαστές Φίλιππο Κουτσαύτη και Νικόλαο Καφίρη.
Σύμφωνα με την εξήγηση που έδωσαν και οι τρεις, οι δράστες είχαν στραγγαλίσει το θύμα και στη συνέχεια έστησαν το σκηνικό της δολοφονίας!
Το γενετικό υλικό που βρέθηκε στην κορδέλα με την οποία ήταν δεμένα τα χέρια του θύματος, καθώς και το περιεχόμενο του σημειώματος που στην τσέπη του Θεόδωρου Γιαμπουράνη «έδειξαν» την ταυτότητα του θύτη.
«∆εν άφησα με τίποτα να κλείσει ο φάκελος της υπόθεσης σαν αυτοκτονία. ∆εν δέχτηκα ποτέ ότι ο πατέρας μου αυτοκτόνησε γιατί απλούστατα δεν είχε κανένα λόγο να το κάνει, πολλώ δε μάλλον όταν βρέθηκε με δεμένα τα χέρια, χτυπημένος και με κλειστά τα φώτα. ∆εν δέχτηκα, επίσης, να τον εξετάσουν παθολόγοι και όχι ιατροδικαστές. Οπότε αμέσως απευθύνθηκα στον Εισαγγελέα Κορίνθου προκειμένου να διαταχθεί να γίνει η νεκροτομή και η νεκροψία του από ιατροδικαστές.
Ήξερα ότι έπρεπε να χειριστώ το θέμα με αυτό τον τρόπο. Από εκεί και πέρα είχα
τους δικηγόρους μου», σημειώνει στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» η Κατερίνα Γιαμπουράνη.
Η εξέταση
Μετά από την εξέλιξη αυτή, εκδόθηκε βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Κορίνθου, μέσω του οποίου παραπέμφθηκε σε δίκη για ανθρωποκτονία από πρόθεση ο συνεταίρος του Γιαμπουράνη, Κώστας Χρυσικός. Παρ΄όλα αυτά, το 2005 το Μικτό Ορκωτό ∆ικαστήριο Σπάρτης κήρυξε ομόφωνα αθώο τον κατηγορούμενο, παρά την αντίθετη εισήγηση της εισαγγελέως της έδρας.
«Στο Πρωτόδικο δικαστήριο του 2005, οι δικαστές δεν μπορούσαν να καταλήξουν αν πρόκειται για αυτοκτονία ή για δολοφονία. Αν είναι δυνατόν στον 21ο αιώνα, με όλα αυτά τα στοιχεία διαθέσιμα, να μην μπορούμε να καταλήξουμε από τι προέρχεται ένας θάνατος. Αποφάσισα, λοιπόν, να απευθυνθώ στον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου προκειμένου να αναιρεθεί η απόφαση και η υπόθεση εκδικάστηκε εκ νέου», ξεσπαθώνει η Κατερίνα Γιαμπουράνη.
Το 2009 ο Ιωάννης Πετρόχειλος, ο ένας εκ των δύο παθολόγων που μετά την
εξέταση της σορού του επιχειρηματία αποφάνθηκαν ότι αυτοκτόνησε, κατέθεσε ότι
η γνωμάτευσή του ήταν κατά παραγγελία!
Μεταξύ άλλων, είχε αναφέρει:
«∆εν είμαι υπερήφανος για την υπογραφή μου στην εν λόγω έκθεση, γιατί δεν διερευνήθηκε επαρκώς το πτώμα». Υπό το βάρος των νέων αποκαλύψεων, την ίδια χρονιά, το Μικτό Ορκωτό ∆ικαστήριο Σπάρτης αναγκάστηκε να συνεδριάσει εκ νέου και να εκδώσει διαφορετική απόφαση.
Έτσι, επιβλήθηκε στον Κώστα Χρυσικό ποινή κάθειρξης 20 ετών.
«Υπήρχε ένας άνθρωπος που είναι χτυπημένος, με δεμένα χέρια και κλειστά φώτα, με την οικογένειά και τους συνεργάτες του να υποστηρίζουν ότι αποκλείεται αυτός ο άνθρωπος να αυτοκτόνησε. Βρέθηκε, επίσης, ένα σημείωμα μέσω του οποίου η περιουσία του, εκτός από ένα μέρος της, πήγαινε στο συνέταιρό του. Και σαν αν μην έφταναν όλα αυτά, η Αστυνομία δεν πήρε αποτυπώματα και δεν απέκλεισε το εργοστάσιο.
Για όλους αυτούς τους χειρισμούς ευθύνεται η Αστυνομία. Εγώ προχώρησα σε αναφορά, αλλά ευθύνες δεν αποδόθηκαν ποτέ!», αναφέρει η κόρη του δολοφονηθέντα επιχειρηματία.
Στο να μπει η υπόθεση Γιαμπουράνη στη σωστή τροχιά συνέβαλε ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ο οποίος κατέθεσε αίτηση αναίρεσης για την υπόθεση και η δίκη επαναλήφθηκε.
Ο Χρυσικός κάθισε για δεύτερη φορά στο εδώλιο του κατηγορουμένου το 2009 και του επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 20 ετών.
Παρόλα αυτά, ο δολοφόνος ενός οικογενειάρχη αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση 30.000 ευρώ μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό για λόγους υγείας και συγκεκριμένα… οσφυαλγίας. Η συγκεκριμένη απόφαση θεωρήθηκε προκλητική τόσο προς την οικογένεια Γιαμπουράνη όσο και σε σχέση με το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
«Τόσο οι νομικοί όσο και οι μη νομικοί γνωρίζουμε ότι για να πάρει ανασταλτικό χαρακτήρα η απόφαση αυτή θα έπρεπε ο κατηγορούμενος να έχει ανεπανόρθωτη βλάβη. Η οσφυαλγία, όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι, δεν συνιστά κάτι τέτοιο. ∆εν είναι κάτι που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσα στις φυλακές. Αυτονόητο είναι ότι από την αρχή έπρεπε να πάει στη φυλακή. Και όμως, δόθηκε το ανασταλτικό μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση σε δεύτερο βαθμό», σημειώνει η κόρη του δολοφονηθέντα επιχειρηματία… διαβάστε εδώ τη συνέχεια