Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Ακόμη και οι «βράχοι», κάποιες στιγμές, «λυγίζουν». Για τη Φώφη Γεννηματά, ο σύζυγός της Ανδρέας Τσούνης, ήταν ο «βράχος»
που στάθηκε δίπλα της από την πρώτη στιγμή που έμαθε ότι ο καρκίνος είχε χτυπήσει και τη δική της πόρτα.
Η Φώφη Γεννηματά παντρεύτηκε τον Ανδρέα Τσούνη το 2003 και δίπλα του βρήκε το «λιμάνι» της. Μαζί απέκτησαν δυο παιδιά, τον Γιώργο και την Κατερίνα. Δίπλα του, όπως και η 24χρονη κόρη της από τον πρώτο της γάμο, η Αιμιλία της, δέχονταν συλλυπητήρια απ’ όσους βρέθηκαν στη Μητρόπολη για το τελευταίο αντίο σε εκείνη.
Στα μάτια τους ζωγραφισμένη η απώλεια, ο πόνος για εκείνη που έφυγε. Για τη σύζυγο, τη μητέρα, το στήριγμα. Για εκείνη που δεν πρόλαβαν να χορτάσουν.
Ο Ανδρέας Τσούνης δεν άντεξε τον πόνο όταν το φέρετρο μπήκε στην εκκλησία. Μόλις τοποθετήθηκε στη θέση του, εκείνος έπεσε πάνω του. Το αγκάλιασε. Έκλαψε για τη σύντροφο που έχασε. Για το άλλο μισό του. Για τον άνθρωπό του. Και με μια γροθιά, το χτύπησε, για να ήθελε να χτυπήσει με οργή την ασθένεια που του την πήρε…
Η 24χρονη Αιμιλία, η 15χρονη Κατερίνα, ο 17χρονος Γιώργος και ο Ανδρέας Τσούνης, όλοι με μαύρα, στάθηκαν μπροστά στο φέρετρό της στο τελευταίο αντίο σε εκείνη που τόσο λάτρεψαν και τόσο τους λάτρεψε.
Η πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου έφτασε κρατώντας ένα λευκό τριαντάφυλλο το οποίο εναπόθεσε στο φέρετρο της Φώφης Γεννηματά.
Εκφωνώντας τον επικήδειο μίλησε για ένα πρότυπο ακεραιότητας και γενναιότητας, αισιοδοξίας και διακριτικότητας αλλά και μια αφοσιωμένη μητέρα, σύζυγο και πολιτικό. Όπως τόνισε η κυρία Σακελλαροπούλου «Αποχαιρετώντας σήμερα την Φώφη Γεννηματά, δεν αποχαιρετάμε μόνο μια γυναίκα πολιτικό που διακρινόταν για το δημοκρατικό της ήθος, την εντιμότητα και την αποτελεσματικότητά της. Δεν αποχαιρετάμε μόνο μια γυναίκα που αντιμετώπισε την σκληρή ασθένεια με σθένος και ειλικρίνεια. Αποχαιρετάμε ένα πρότυπο αισιοδοξίας και διακριτικότητας, έναν άνθρωπο με έμφυτη ευγένεια που διέκρινε και διαφύλασσε τα όρια ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό, γνωρίζοντας, ωστόσο, πότε το ατομικό βίωμα αξίζει να κοινοποιηθεί για να στηρίξει και άλλους με την αλήθεια του. Το πάθος με το οποίο η Φώφη Γεννηματά υποστήριξε τη βελτίωση των δημόσιων δομών υγείας είναι η πρακτική έκφραση αυτής της στάσης ζωής».
Παράλληλα, υπογράμμισε ότι «Η πάνδημη θλίψη για το πρόωρο τέλος της φανερώνει πόσο αυτή η στάση ενέπνεε και καθοδηγούσε. Άμεση στην επαφή της με τους πολίτες, ανθρώπινη, μαχητική και αξιοπρεπής, μετριοπαθής και συναινετική, διατήρησε την πίστη της στη ζωή ως την ύστατη ώρα. Δεν κατέθεσε τα όπλα, δεν αποσύρθηκε από την πολιτική σκηνή, προσπάθησε, και κατάφερε, να συνδυάσει τον προσωπικό της αγώνα με τις μικρές και μεγάλες μάχες στον πολιτικό στίβο. Να πολεμήσει τον φόβο, την αποθάρρυνση, την παραίτηση. Και να δικαιώσει, με τη μέγιστη συνέπεια, τους πολλαπλούς ρόλους που με τόση δύναμη είχε επωμισθεί. Αφοσιωμένη μητέρα, σύζυγος, πολιτικός. Και αξιαγάπητη σύντροφος, συνάδελφος, φίλη».
Επισήμανε, επίσης, ότι η Φώφη Γεννηματά ήταν πάντα κοντά σε όσους είχαν ανάγκη, ανεξαρτήτως φύλου, καταγωγής ή άλλων διακρίσεων. «Ιδιαίτερα στις γυναίκες. Μίλησε θαρραλέα για τα στερεότυπα που τις καθηλώνουν, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Είχε κατανοήσει σε βάθος ότι οι δυνάμεις που συντηρούν τις έμφυλες ανισότητες είναι πολλαπλές, συνδεδεμένες, αλληλεξαρτώμενες. Δεν προσήλθε στην πολιτική στη βάση της αντιπαλότητας, αλλά της συνεργασίας και του διαλόγου. Δεν ήταν πάντα εύκολο. Όμως η Φώφη Γεννηματά κατάφερε να υπερβεί διχαστικές αντιλήψεις, καταδικάζοντάς τες όποτε τις έβλεπε να αναδύονται, πάντοτε με προσήνεια και αξιοπρέπεια. Γι’ αυτό κατέκτησε τον σεβασμό στο κόμμα της, στη Βουλή, στην κοινωνία» πρόσθεσε.
Αναφερόμενη στη γενναία μάχη που έδωσε με την χρόνια ασθένειά της υποστήριξε ότι «Ο καρκίνος ήταν μια συνεχής, απειλητική παρουσία για τη Φώφη Γεννηματά. Ένας απαθής και ασυγκίνητος ξένος, από τα πρώτα νεανικά της χρόνια, όταν πολύ νωρίς, έχασε και τους δυο γονείς της, ως την ώρα της δικής της διάγνωσης, ως το δικό της τέλος». Ωστόσο, τόνισε ότι «Ως την τελευταία στιγμή, η Φώφη Γεννηματά παρέμεινε αξιόμαχη. Διέσχισε την εχθρική επικράτεια της ασθένειας με αξιοθαύμαστο θάρρος. Δεν ενέδωσε στον πειρασμό να γίνει εγωκεντρική ή αυτοαναφορική, δεν άφησε καμιά ρωγμή από την οποία θα μπορούσε να διεισδύσει ο οίκτος των άλλων. Στην προδοσία του σώματος και τον φόβο του θανάτου, η Φώφη αντέταξε την ψυχική ρώμη, την ακατάβλητη δράση».
Απευθυνόμενη σε όλους εκείνους που γνώρισαν από κοντά τη χαμογελαστή της δοτικότητα, την τρυφερότητα και τη δύναμή της, στον σύζυγό της, στα τρία της παιδιά που τόσο καμάρωνε και αγαπούσε, ευχήθηκε να βρουν στη σπουδαία παρακαταθήκη της παρηγοριά για την αβάσταχτη απώλεια που βιώνουν και κατέληξε λέγοντας πως «Όλοι εμείς που την αποχαιρετάμε σήμερα θα την θυμόμαστε πάντα σαν ένα πρότυπο ακεραιότητας και γενναιότητας. Γιατί η Φώφη Γεννηματά έκανε οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου. Μέσα από την οδύνη, κατέκτησε την πληρότητα. Καλό της ταξίδι!».
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης άφησε επίσης ένα λευκό τριαντάφυλλο στο φέρετρο της Φώφης Γεννηματά και στην συνέχεια ασπάστηκε την οικογένειά της.
Στην εκκλησία βρίσκονται επίσης, ο Κώστας Σημίτης, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αλέξης Τσίπρας, ο Πρόεδρος της Βουλής, Κωνσταντίνος Τασούλας και ο γ.γ. του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.
Το φέρετρο της Φώφης Γεννηματά είναι σκεπασμένο με την ελληνική σημαία αλλά και τις σημαίες του ΠΑΣΟΚ και του ΚΙΝΑΛ.
Όλοι ενωμένοι είναι εκεί για να πουν το τελευταίο αντίο στην Φώφη, την γυναίκα, την μάνα, την ηγέτη, μια πολιτική φυσιογνωμία η οποία δίδαξε πολιτικό πολιτισμό. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Νίκος Δένδιας και ο Γιώργος Κατρούγκαλος, δυο πολιτικοί αντίπαλοι, έφτασαν αγκαλιασμένοι στην Μητρόπολη. Και αυτό είναι ένα επίτευγμα μόνο της Φώφης Γεννηματά. Στη συνέχεια θα οδηγηθεί στην τελευταία της κατοικία στο Α Νεκροταφείο με πομπή η οποία πεζή θα φτάσει εκεί αφού πρώτα κάνει μια στάση στην Βουλή, εκεί όπου πέρασε πάνω από 20 χρόνια της ζωής της.
