Τι αναφέρουν οι εργαζόμενοι του Sputnik σε ανακοίνωσή τους μετά το κλείσιμο του σάιτ και στην Ελλάδα.
Ανακοίνωση εξέδωσαν οι εργαζόμενοι του Sputnik στην Ελλάδα με το κλείσιμό του και την απαγόρευση πρόσβασης σε αυτό.
«Υπό το πρόσχημα διακοπής της «προπαγάνδας», ευρωπαϊκοί θεσμοί και κυβερνήσεις δείχνουν τι πραγματικά θέλουν: Να ελέγχουν αυτοί τι θα μεταδίδεται, ποιες ειδήσεις είναι οι σωστές και ποιες πρέπει να κόβονται, να εξαφανίζονται. Ταυτίζοντας τους εργαζόμενους με τον χρηματοδότη του εκάστοτε μέσου», αναφέρουν ανάμεσα σε άλλα.
Ολόκληρη η ανακοίνωση
To newsroom του Sputnik γράφει το τελευταίο του άρθρο και δεν είναι άλλο από ένα πικρό και άδικο αντίο για το «μαύρο» σε ένα site που απασχολούσε δεκάδες εργαζόμενους που έμειναν ξαφνικά χωρίς «φωνή» και δουλειά. Η Ελλάδα της «Δημοκρατίας», η Ευρώπη των «δικαιωμάτων και της ελευθερίας», έκλεισε το Sputnik. Μεταξύ αυτών και το Sputnik που λειτουργούσε στην Ελλάδα και σε αυτό εργάζονταν δημοσιογράφοι, ρεπόρτερ, διοικητικό προσωπικό και κάθε μέρα με πάθος και πίστη εργάζονταν πολύ σκληρά για την ενημέρωση όλων.
Υπό την απειλή σοβαρότατων κυρώσεων και με αριστοτεχνικά σχεδιασμένες μεθόδους τεχνολογικής και οικονομικής φίμωσης, Ευρώπη και Ελλάδα δεν επιτρέπουν στο Sputnik να συνεχίσει τη λειτουργία του. Υπό το πρόσχημα διακοπής της «προπαγάνδας», ευρωπαϊκοί θεσμοί και κυβερνήσεις δείχνουν τι πραγματικά θέλουν: Να ελέγχουν αυτοί τι θα μεταδίδεται, ποιες ειδήσεις είναι οι σωστές και ποιες πρέπει να κόβονται, να εξαφανίζονται.
Ταυτίζοντας τους εργαζόμενους με τον χρηματοδότη του εκάστοτε μέσου. Ταυτόχρονα βέβαια κάνουν μια επιλογή, άκρως επικίνδυνη για το μέλλον των λαών της Ευρώπης: Επιλέγουν επιστροφή στον Μεσαίωνα, επιλέγουν έναν νεο-μακαρθισμό, δημιουργώντας επικίνδυνες παρακαταθήκες για το μέλλον του Τύπου. Στην Ελλάδα, παρά την εμπειρία του «μαύρου» στην ΕΡΤ το 2013, οι δημοσιογραφικοί φορείς και ενώσεις σιώπησαν, εξαφανίστηκαν. Μεμονωμένοι δημοσιογράφοι, πολίτες, ακόμα και κόμματα μίλησαν για το «μαύρο» στο Sputnik, κατακεραύνωσαν την αντιδημοκρατική αυτή απόφαση, μίλησαν για το πλήγμα στην ελευθερία του Τύπου.
Οι Ενώσεις ακόμη συσκέπτονται ή-ακόμη χειρότερα-σιωπούν. Ας είναι, κι όταν έρθει η ώρα ας αναρωτηθούν: Ποιος ήταν τελικά στη σωστή πλευρά της Ιστορίας και πόσο μερίδιο ευθύνης φέρνουν που δεκάδες συνάδελφοί τους βρέθηκαν μέσα σε λίγα 24ωρα χωρίς δουλειά.