Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Πλησιάζει η αρχή του τέλους στην πολύκροτη υπόθεση του θανάτου των τριών μικρών κοριτσιών από την Πάτρα, με την ελληνική κοινωνία
να παρακολουθεί σοκαρισμένη, χθες, τη μητέρα τους να οδηγείται στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών κατηγορούμενη για ανθρωποκτονία από πρόθεση, μετά από την εισαγγελική παραγγελία για έκδοση εντάλματος εναντίον της.
Σύμφωνα με τα ευρήματα των τοξικολογικών εξετάσεων, η 33χρονη μητέρα, Ρούλα Πισπιρίγκου φέρεται ως υπαίτια της ανθρωποκτονίας της 9χρονης -και πρωτότοκης- κόρης της, Τζωρτζίνας. Το μικρό κορίτσι, που τα τελευταία χρόνια είχε υποστεί εγκεφαλική παράλυση και έμεινε τετραπληγική, απέδωσε τελικά Δικαιοσύνη -αν και μετά θάνατον-αφού ήταν εκείνο που ώθησε τις Αρχές στο να ξετυλίξουν το κουβάρι του νήματος, λύνοντας το «μυστήριο» του μηχανισμού θανάτου της και ενώ είχαν προηγηθεί οι θάνατοι των δύο μικρότερων αδελφών της, της Μαλένας και της Ίριδας.
Η ζωγραφιά “SOS”
Η διαδρομή της κεταμίνης στο σώμα της Τζωρτζίνας, ωστόσο, δεν ήταν το μόνο «σημάδι» που έστειλε η άτυχη μικρούλα, προκειμένου να υποδείξει το δράστη του αποτρόπαιου θανάτου της, δηλαδή την μητέρα της, τη στιγμή που εγείρονται ερωτηματικά και για την κατάληξη των αδελφών της. Παρότι το 9χρονο κορίτσι βίωσε επί χρόνια το φόβο και την απειλή μέσα στην ίδια την οικογενειακή της εστία, αλλά και υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας σε τραυματικά για την ψυχολογία του γεγονότα, όπως ο θάνατος της μικρότερης αδελφής του Ίριδας, προσπάθησε, ωστόσο, να γλιτώσει από την τραγική μοίρα των δύο άλλων παιδιών, εκπέμποντας «σήματα κινδύνου».
Αν και φοβισμένη, η 9χρονη Τζωρτζίνα κραύγασε για βοήθεια αναφορικά με τα όσα φρικτά ζούσε μέσα στους τοίχους του σπιτιού της, απεικονίζοντας ατόφια τα συναισθήματά της με αφορμή -τραγική ειρωνεία-τη… «Γιορτή της Μητέρας». Σε μια ζωγραφιά διαφορετική από τις συνηθισμένες των παιδιών της ηλικίας της, η 9χρονη Τζωρτζίνα σχημάτισε έναν άγγελο, μια μεγάλη καρδιά και ένα… δέντρο-κρεμάλα, τη στιγμή μάλιστα που «ζωγραφιές μετά τα 7 έτη εντάσσονται στο σχηματικο στάδιο και διέπονται από ρεαλισμό και βάθος», σύμφωνα με την Παιδοψυχολόγο-Λογοπαθολόγο, Χριστίνα Μπογιατζή. Η τελευταία ανέλυσε σημείο προς σημείο τα «μηνύματα» που έστειλε με τις φιγούρες της η Τζωρτζίνα, απεικονίζοντας τον τρόμο που βίωνε στην καθημερινότητα με την μητέρα της, μαζί με την αγωνία της να ξεφύγει από τον κύκλο αίματος, που της είχε στερήσει ήδη τις δυο αδελφές της.
Αναρτώντας την ανάλυσή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στις αρχές του μήνα, η κ. Μπογιατζή υποστήριξε σχετικά ότι «δεν είναι δυνατόν ένα παιδί να ζωγραφίζει ως άγγελο τη μαμά του όταν αυτή ζει!», όπως ισχυρίστηκε με τη σειρά της η μητέρα του παιδιού, Ρούλα Πισπιρίγκου, καθώς η αίσθηση του κινδύνου της Τζωρτζίνας υποδηλώνεται με πολλά και διαφορετικά σύμβολα στη ζωγραφιά, όπως η θέση της ίδιας σε μεγάλη απόσταση από την μητέρα της, το μαύρο χρώμα που χρησιμοποιεί για εκείνη, αλλά και ο κορμός του δέντρου σε… σχήμα κρεμάλας, από το οποίο η 9χρονη Τζωρτζίνα ένοιωθε να απειλείται.
«Για εσάς»
Ακόμη πιο ισχυρό στοιχείο στην ανάλυση της ζωγραφιάς του μικρού παιδιού είναι η «αφιέρωσή» της, η οποία δεν απευθύνεται στην μητέρα του, παρότι έγινε για τη γιορτή της. Αντίθετα, το σχέδιό της Τζωρτζίνας επιγράφεται «Για εσάς», όσους δηλαδή μπορούσαν να καταλάβουν τα κρυφά της «μηνύματα» και να της παράσχουν βοήθεια, για να τη διασώσουν από τον κίνδυνο που διαισθανόταν ότι κατευθυνόταν κατά πάνω της, όταν μάλιστα ο πατέρας της απουσιάζει εντελώς από την επίμαχη ζωγραφιά.
Η ερμηνεία της ζωγραφιάς
Σύμφωνα με την Παιδοψυχολόγο, Χριστίνα Μπογιατζή, στη ζωγραφιά της Τζωρτζίνας εκπέμπονται τα εξής μηνύματα:
Θέση παιδιού στην κούνια χρώμα μπλε: νιώθω ανασφάλεια να μπω στο σχήμα της ζωγραφιάς, σας προσέχω και σας παρατηρώ από μακριά.
Κάνω κούνια: παραμένω παιδί. Είμαι δυναμική, μου αρέσει η κίνηση.
Σχήμα δέντρου: κορμός σε σχήμα κρεμάλας. Πρέπει να βρω τις λέξεις για να μην κρεμαστώ. Κινδυνεύω.
Κίτρινη κούνια: η θέση μου είναι αυτή της αντίληψης, η δυνατότητα μου να κινούμαι και να βλέπω από άλλη οπτική γωνία με βάζει σε ισχυρή θέση αντίληψης.
Ένωση δέντρου με καρδιά: συνδέομαι αλλά μένω μακριά.
“ΓΙΑ ΕΣΑΣ”: Δώστε προσοχή στη ζωγραφιά του πλαισίου καρδιάς. Όποιος μπορεί να το καταλάβει; Για όλους εσάς! Κραυγή βοηθείας. Γραμμένο με κόκκινο χρώμα σημαίνει πως ζητάω βοήθεια από εκείνους που αισθάνομαι οτι ανήκω μαζί τους, π.χ. όποιον ενδιαφέρεται.
Φωτεινότητα στην καρδιά: Στο πλαίσιο της καρδιάς είναι ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ!
Σχήμα αγγέλου/ πτηνού με μύτη που εξέχει: Η αδερφή μου έγινε άγγελος, πέθανε. Η μύτη της κάτι λέει για το θάνατό της, όμως έγινε ΚΑΙ πουλί/πτηνό πράγμα που με φοβίζει και εμένα και νιώθω ανασφάλεια.
Πράσινο πλαίσιο σε σχήμα καρδιάς: Βάζω αυτό που συμβαίνει στην αδερφή μου σε θέση ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ για να μη μου συμβεί το ίδιο.
Κεντρική φιγούρα με μαυρισμένο πρόσωπο: το πρόσωπο δίπλα στην αδερφή μου είναι επιθετικό, μη προσβάσιμο, πολύ συγκεχυμένο, τερατώδες, με χέρια που παραβιάζουν τα όρια της αδελφής μου, όμως εκείνη βγαίνει από το σχήμα σιγά σιγά και σώζεται από αυτό το πρόσωπο. Το πρόσωπο είναι ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΟ, δεν είναι η αδερφή μου.
Πράσινος άγγελος: Η αδελφή μου ΦΕΥΓΕΙ από το μαυρισμένο πρόσωπο με τα μακριά χέρια. Διαφοροποιείται. Δεξιά θέση αγγέλου στη ζωγραφιά: Η αδελφή μου (ΙΡΙΔΑ) είναι πλέον ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, γιατί μετά την παιδική ηλικία της κούνιας, ΓΙΝΕΣΑΙ ΑΓΓΕΛΟΣ στο μέλλον αν και εγώ απέχω από αυτό γιατί βρίσκομαι αριστερά, μακριά.
Πατέρας πουθενά. ΑΦΑΝΤΟΣ.
Μεικτά χρώματα πλαισίου καρδιάς: Το πράσινο είναι γιατί θέλω να είμαι μακριά του, δεν θέλω να γίνω άγγελος, το κόκκινο είναι γιατί συμπεριλαμβάνομαι εφόσον το βλέπω από μακριά.
Μαύρο πρόσωπο: Αμφιθυμία συναισθημάτων, απροσδιόριστο ον που προκαλεί σκοτάδι, κυριαρχία, θάνατο.
