Το σενάριο ενός απολύτως πραγματικού και εφαρμοσμένου παραλογισμού έχει, εν περιλήψει, ως εξής: Ο Νίκος Κακλαμανάκης, ένας αθλητής-θρύλος, με απαράμιλλες διακρίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο
με 29 χρόνια μοναδικής και ανεκτίμητης εμπειρίας πρωταθλητισμού στην ιστιοσανίδα, θα πρέπει να αποδείξει από την αρχή την επάρκεια των ικανοτήτων και των γνώσεων του στο σπορ. «Αριστίνδην», δηλαδή ένεκα των εξαιρετικών του επιδόσεων, η χορήγηση της άδειας άσκησης του επαγγέλματος του προπονητή θα έπρεπε να αποτελεί μια τυπική διαδικασία για κάποιον όπως ο Κακλαμανάκης.
Ο «Νικόλας» έχει δοξάσει την Ελλάδα όσο ελάχιστοι αθλητές στην ιστορία. Οπότε, χάριν σεβασμού στα ανδραγαθήματά του, οι διαδικασίες για την τυπική πιστοποίησή του ως προπονητή σε ένα σπορ που κατέχει, κατά τεκμήριο άριστα, θα μπορούσαν να έχουν απλοποιηθεί -αν μη τι άλλο. Κάτι αντίστοιχο, άλλωστε, ίσχυσε πρόσφατα με τη δικαίωση του αγώνα προπονητών με Ολυμπιακές διακρίσεις, όπως ο Τάσος Κορακάκης (μέντορας της κόρης του, Άννας) και ο Νίκος Γέμελος (κόουτς του Σπύρου Γιαννιώτη).
Αλλά τίποτα τέτοιο δεν ισχύει στην περίπτωση Κακλαμανάκη. Ο Χρυσός Ολυμπιονίκης της Ατλάντα καλείται να μαθητεύσει σε μια «σχολή» ιστιοπλοΐας, η οποία και θα του χορηγήσει το απαραίτητο «πτυχίο». Στην «σχολή», η οποία λειτουργεί κατά το δοκούν της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, θα πρέπει να υποθέσει κάποιος ότι μέσα σε μόλις 5 (πέντε) ημέρες -όσο διαρκεί και το πρόγραμμα των σεμιναρίων της- ο Κακλαμανάκης θα διδαχθεί επιτέλους όσα δεν κατάφερε να μάθει κερδίζοντας μετάλλια και τίτλους επί σχεδόν τρεις δεκαετίες.
Παρόλ’ αυτά, ο ίδιος ο Κακλαμανάκης ξεκαθαρίζει πως δεν θα είχε αντίρρηση να περάσει από αυτή τη «σχολή». Είναι δηλαδή διατεθειμένος να παραβλέψει ορισμένα θεμελιωδώς παράλογα στοιχεία αυτής της προϋπόθεσης, όπως πχ ότι σε αυτή την «σχολή» ο ίδιος έχει κληθεί κατά το παρελθόν να διδάξει, ως ο πλέον ειδικός, καταξιωμένος κ.λπ. Επίσης, ο Ολυμπιονίκης θα πρέπει να αγνοήσει το γεγονός ότι η «σχολή» δεν θα αφορά ειδικά το άθλημά του, την ιστιοσανίδα, αλλά γενικώς την λεγόμενη «καθιστή» ή κλασική ιστιοπλοΐα.
Το πρόβλημα του Κακλαμανάκη είναι ότι αυτή η «σχολή» απλώς δεν υφίσταται. Η λειτουργία της επαφίεται στις βουλές των εκάστοτε επικεφαλής της αρμόδιας Ομοσπονδίας, συνεπώς μπορεί να υπάρξει εφέτος, το 2018, το 2019 ή ακόμη και λίγο καιρό πριν από του Ολυμπιακούς του Τόκιο. Κι αυτό έχει τεράστια σημασία, διότι εδώ και μερικούς μήνες, ο Κακλαμανάκης έχει αναλάβει την προετοιμασία του Βύρωνα Κοκκαλάνη, της μεγάλης ελπίδας για τη χώρα μας για ένα μετάλλιο στην Ολυμπιάδα του 2020 στην κατηγορία της ιστιοσανίδας, δηλαδή στο ίδιο άθλημα που μεγαλούργησε ο Νικόλας.
«Εγώ υπερασπίζομαι την Ελλάδα της μάχης και όχι της φυγής» λέει χαρακτηριστικά ο Νίκος Κακλαμανάκης, εφόσον τα προσκόμματα που αντιμετωπίζει στις προσπάθειές του, μοιραία τον φέρνουν προ διλημμάτων. Και εξηγεί ότι «για παράδειγμα, ο Πύρρος Δήμας βρίσκεται στην Αμερική, όπου εργάζεται ως προπονητής. Δεν κατηγορώ τον Πύρρο. Με τέσσερα παιδιά και την Ελλάδα χωρίς όραμα, ίσως και εγώ να έφευγα. Άρα τι να κάνω, να φύγω κι εγώ; Το μεγάλο στοίχημα είναι να θυμόμαστε τους αθλητές στην προσπάθεια και στην πορεία, όχι μόνο στο αποτέλεσμά τους».
Ο Κακλαμανάκης στη Βουλή
Καθώς τις προηγούμενες ημέρες βρισκόταν σε εξέλιξη η διαβούλευση προ της ψήφισης του νέου αθλητικού νόμου, ο Νίκος Κακλαμανάκης είχε ζητήσει τη συμπλήρωση του άρθρου 13 του σχετικού νομοσχεδίου. Αυτό που εισηγήθηκε ο Κακλαμανάκης ήταν να λαμβάνουν την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος προπονητή, «αθλητές που έχουν διακριθεί με μετάλλιο στους Ολυμπιακούς ή και στους Παραολυμπιακούς Αγώνες και οι οποίοι προπονούν αθλητή που έχει διακριθεί με Ευρωπαϊκό ή Παγκόσμιο μετάλλιο ολυμπιακής κατηγορίας, ή Ολυμπιακό μετάλλιο».
Ο Κακλαμανάκης διεκδίκησε τη συμπλήρωση -ή μάλλον την εξειδίκευση της νομοθεσίας- μέσω του συλλογικού οργάνου στο οποίο έχει ο ίδιος δικαιωματικά πρόσβαση, τον Σύλλογο Ελλήνων Ολυμπιονικών. Το ΔΣ του ΣΕΟ, όμως, όλως παραδόξως, αρνήθηκε να στηρίξει την πρόταση του εξέχοντος μέλους του. Αντ’ αυτού, μάλιστα, το ΔΣ του Συλλόγου συνέστησε στον Κακλαμανάκη να παρακολουθήσει τα μαθήματα της «σχολής», χωρίς ενστάσεις και αντιρρήσεις.
Για άλλη μία φορά στη σταδιοδρομία του, ο Κακλαμανάκης παλεύει μόνος ενάντια σε ένα θεσμικό σύστημα για τα λογικά, τα δίκαια και αυτονόητα. Απολύτως αποκαλυπτική επ’ αυτού είναι η επιστολή που απέστειλε στον ΣΕΟ:
Ακολουθεί η επιστολή του Νίκου Κακλαμανάκη προς το ΔΣ του Συλλόγου Ελλήνων Ολυμπιονικών:
«Την Παρασκευή 23η Ιουνίου 2017 η κα Βούλα Κοζομπόλη [σσ: Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Ολυμπιονικών], ενόψει της ψήφισης του αθλητικού νομοσχεδίου -για το οποίο έχω ζητήσει τη συμπλήρωση του άρθρου 13 ώστε να λαμβάνουν την άδεια ασκήσεως επαγγελματος προπονητή και αθλητές που έχουν διακριθεί με μετάλλιο στους Ολυμπιακούς ή και στους Παραολυμπιακούς Αγώνες και προπονούν αθλητή που έχει διακριθεί με Ευρωπαϊκό ή Παγκόσμιο ή Ολυμπιακό μετάλλιο- μού είπε ότι συμπεριέλαβε και εμένα για να παραστώ στη Βουλή και να μιλήσω το πρωί της Δευτέρας 26 Ιουνίου.
Με μεγάλη μου έκπληξη πληροφορήθηκα από την ίδια την κα Κοζομπόλη, την Κυριακή 25 Ιουνίου το απόγευμα, ότι το ΔΣ του Συλλόγου δεν συμφωνεί με την πρότασή μου και αντιθέτως συνέστησαν να παρακολουθήσω τη σχολή, όπως έγινε και με άλλους Ολυμπιονίκες. Στην ερώτησή μου, μάλιστα, αν ήταν ομόφωνη η απόφαση, η κ. Κοζομπόλη απάντησε ότι ‘ήταν απόφαση πλειοψηφίας των μελών του ΔΣ’.
Oυδέποτε είχα αποφασίσει να ασκήσω το επάγγελμα του προπονητή, έως τη στιγμή που επιμόνως μου το εζήτησε ο Βύρων Κοκκαλάνης ο οποίος και το επιθυμούσε διακαώς. Λόγω των συνθηκών που αντιμετώπιζε ως αθλητής, αισθάνθηκα την υποχρέωση να τον υποστηρίξω με την προπόνησή μου. Κατά το χρόνο που μου το ζήτησε, εγώ δεν είχα τα τυπικά προσόντα της άδειας ασκήσεως επαγγέλματος καθώς δεν λειτουργεί σχολή Ιστιοσανιδας της Γ.Γ.Α για να τα αποκτήσω.
Παρόλ’ αυτά, με την απόφασή του, το ΔΣ του Συλλόγου Ελλήνων Ολυμπιονικών αρνείται να υποστηρίξει έναν Ολυμπιονίκη, ο οποίος προπονεί αθλητή που διακρίνεται με μετάλλιο Ευρωπαϊκό, Παγκόσμιο, ή Ολυμπιακό ή Παραολυμπιακό, (τρεις πρώτες θέσεις) ώστε να μπορεί να λαμβάνει και το τυπικό διοικητικό προσόν της άδειας ασκήσεως επαγγέλματος (εφόσον τα ουσιαστικά προσόντα του προπονητή τα απέδειξε με τη διάκριση του αθλητή του). Με την άρνησή τους να στηρίξουν την πρότασή μας, ορισμένα μέλη του ΔΣ του Συλλόγου έδειξαν ότι αδυνατούν να αντιληφθούν το μέγεθος της ζημίας που μπορούν να προκαλέσουν τέτοιες αποφάσεις στους αθλητές, στον ερασιτεχνικό αθλητισμό και στη χώρα.
Με την παρούσα επιστολή μου θα ήθελα να μάθω επωνύμως από τα ίδια τα μέλη του ΔΣ τα οποία δεν δέχθηκαν να προβάλουν αυτό το αίτημα στους αρμόδιους φορείς, ποιοι είναι οι λόγοι της άρνησής τους. Με τιμή, Νίκος Κακλαμανάκης».
Αναζητώντας εξηγήσεις
Στο πλαίσιο της διαβούλευσης για τη νομοθετική επεξεργασία και τη βελτίωση του αθλητικού νομοσχεδίου, ο Νίκος Κακλαμανάκης πήρε τον λόγο κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής. Στον περιορισμένο χρόνο που είχε στη διάθεσή του βάσει του τυπικού, ο Ολυμπιονίκης προσπάθησε να εκθέσει το όλο ζήτημα -αλλά ως μέρος μιας γενικότερης μη παραγωγικής διαχείρισης των αθλητικών ζητημάτων στην Ελλάδα. Μετά το πέρας της συνεδρίασης, ο Κακλαμανάκης έδωσε μια σύντομη συνέντευξη στο (ΑΠΕ-ΜΠΕ). Από αυτήν σταχυολογούμε τα εξής βασικά σημεία:
Ν. Κακλαμανάκης: «Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι το πρόβλημά μου δεν είναι προσωπικό, με δεδομένο ότι πρεσβεύω κάτι πολύ περισσότερο από τον αθλητισμό. Πρεσβεύω την Ελλάδα και το δικαίωμα των νέων ανθρώπων στην ευκαιρία. Αντιμετωπίζω την δυσκολία ότι τυπικά δεν είμαι κάτοχος άδειας άσκησης επαγγέλματος ώστε να προπονήσω νόμιμα. Ωστόσο, είμαι ο μοναδικός παγκοσμίως Χρυσός Ολυμπιονίκης που αναλαμβάνει έναν συμπατριώτη του, εν προκειμένω τον Βύρωνα Κοκκαλάνη δηλαδή έναν ήδη ολυμπιονίκη αλλά χωρίς μετάλλιο, με στόχο να τον οδηγήσει στην κορυφή.
Το ότι δεν έχω την τυπική άδεια προπονητή, δυσχεραίνει τη συνεργασία μου με τον αθλητή, την επίτευξη των στόχων και του οράματός μας. Εγώ ανήκω στην Πολεμική Αεροπορία (ΣΜ 133) και με τις διαλέξεις που δίνω τακτικά στη μονάδα μου, προσπαθώ να εμψυχώσω τους πιλότους, αυτούς τους Έλληνες ήρωες, που θα αναχαιτίσουν τα εχθρικά μαχητικά αεροπλάνα και αφιερώσουν τη ζωή τους στην πατρίδα. Ταυτόχρονα, με τις ομιλίες που κάνω σε σχολεία προσπαθώ να εμφυσήσω στα Ελληνόπουλα τη θέληση να κυνηγήσουν τα όνειρά τους χωρίς ποτέ να απαρνηθούν τις αξίες τους.
Μπορώ, δηλαδή, να απευθύνομαι ταυτόχρονα στη βάση της κοινωνίας (που είναι τα σχολεία), αλλά μπορώ να μιλήσω και στην κορυφή της κοινωνίας (που είναι οι άνθρωποι που μας υπερασπίζονται). Αλλά δεν μπορώ να προπονήσω τον επόμενο Ολυμπιονίκη. Το ερώτημά μου, λοιπόν, είναι: Θα με αφήσετε να το κάνω νόμιμα; Διότι σχολή προπονητών δεν θα γίνει πριν από τα μέσα του 2018. Αυτό τι σημαίνει; Ότι δεν μπορώ να αποδώσω στο έργο μου για 1,5 έτος από τα 3,5 του Ολυμπιακού κύκλου (το ποσοστό υπερβαίνει το 35% του χρόνου προετοιμασίας). Άρα προκαλείται μια ανεπανόρθωτη βλάβη στην Ολυμπιακή μας προετοιμασία. Καλό είναι στην Ελλάδα του 2017 να υπερασπιστούμε την Ελλάδα της μάχης και όχι της φυγής. Πολλοί στη θέση μου θα είχαν φύγει στο εξωτερικό. Εγώ όμως μένω, χωρίς να έχω τα οικονομικά εφόδια, για να πραγματοποιήσω το όνειρό μου: Να βγάλω τον επόμενο Έλληνα Ολυμπιονίκη στην ιστιοσανίδα».
Δημοσιογράφος: Η τοποθέτηση του υφυπουργού πως σε όλα αυτά η λύση είναι η μόνιμη λειτουργία σχολών, σας καλύπτει;
Ν. Κακλαμανάκης: «Καλό είναι αυτό να γίνει το συντομότερο, η σχολή να υπάρξει άμεσα και να λειτουργεί κάθε χρόνο. Με μεγάλη μου χαρά θα περάσω από αυτή την σχολή, την οποία, όμως, σε καμία περίπτωση δεν την θεωρώ ανώτερη και μεγαλύτερο πειστήριο για την προπονητική μου ικανότητα. Παρ’ όλα αυτά θα την παρακολουθήσω προκειμένου να καλύψ το τυπικό μέρος και να πάρω το ‘χαρτί’. Σε αυτή την σχολή, όχι απλά έχω διδάξει, αλλά έχω τη βεβαιότητα ότι μία παρουσία 29 ετών ως αθλητή και 2 ως προπονητή (σε ομάδες νέων το 2005, σε πρότυπα φυτώρια αθλητών, σε συνεργασία με την ΕΙΟ αλλά και έξι μήνες πρόσφατα με τον Κοκκαλάνη) δεν αντισταθμίζεται επ’ ουδενί σε γνώση με τις 5 ημέρες που θα γίνει η σχολή προπονητών της ΓΓΑ. Πόσο μάλλον όταν αυτή η σχολή αφορά σε ένα άλλο άθλημα, την κλασική ιστιοπλοΐα και όχι την ιστιοσανίδα.
Δημοσιογράφος: Οι συζητήσεις αυτές, όπως η σημερινή στη Βουλή, μπορούν να βοηθήσουν στην επίλυση των προβλημάτων;
Ν. Κακλαμανάκης: «Πιστεύω ότι ο υπουργός Αθλητισμού έχει καλή πρόθεση, απλώς πρέπει να αποδειχτεί το όραμά του με πράξεις. Πάντως, νομίζω ότι ο υπουργός έχει αντίληψη του ζητήματος, διότι έχει πει ότι ‘δεν γνωρίζω καλά το θέμα και ζήτησε ενημέρωση’. Αυτό από μόνο του τον κάνει να βρίσκεται σε καλό δρόμο. Απλά είναι η ώρα να μην χρονοτριβούμε. Διότι δεν υπάρχει μόνο υπουργείο ποδοσφαίρου, αλλά υπουργείο αθλητισμού. Γι’ αυτό θέλω να δώσουμε την ευκαιρία στην Ελλάδα να έχει τον αθλητισμό που της αξίζει».
Ακολουθούν μερικά φωτογραφικά στιγμιότυπα από την προετοιμασία του Νίκου Κακλαμανάκη για την Ολυμπιάδα της Αθήνας, το 2004, στην οποία ήταν ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος κατά την τελετή έναρξης αλλά και κέρδισε το Αργυρό Μετάλλιο. Θα μπορούσαν να λειτουργήσουν και σαν πειστήρια για το εύρος και το βάθος των γνώσεών του περί το άθλημα της ιστιοσανίδα. Η επίμονη τελειοθηρία και το πάθος για τη νίκη, τον ανέδειξαν σε αυθεντία, με παγκόσμια αναγνώριση.
O Νίκος Κακλαμανάκης την περίοδο της εντατικής του προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς του 2004. Εκτός από τη σκληρή προπόνηση, μελετούσε εντατικά υδροδυναμική, ναυπηγική κ.α. Οι επιτυχίες του οφείλονται στην ολόπλευρη, εις βάθος, επιστημονική μελέτη του αθλήματος της ιστιοσανίδας. Εξού και ο Κακλαμανάκη θεωρείται διεθνώς ως φαινόμενο στον χώρο του
Η ιστιοσανίδα του Κακλαμανάκη για τους Ολυμπιακούς του 2004 είχε μελετηθεί στα εργαστήρια υδροδυναμικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
πρωτο θεμα
