Κόμπι, λείπεις…
Η 23η Αυγούστου θα έπρεπε να είναι ημέρα γιορτής για την οικογένεια του Κόμπι Μπράιαντ. Είναι η μέρα των γενεθλίων του. Πλέον ωστόσο είναι μία ημέρα μνήμης.
Στο όνομα του Κόμπι Μπράιαντ υπάρχουν πλέον δύο ημερομηνίες: 23 Αυγούστου 1978-26 Ιανουαρίου 2020. Η μέρα που ήρθε στον κόσμο και η μέρα που έφυγε. Πριν κλείσει τα 42 του χρόνια, μαζί με την κόρη του Τζιάνα σε δυστύχημα με ελικόπτερο.
23 Αυγούστου 1978-26 Ιανουαρίου 2020. 41 χρόνια και 156 ημέρες. Τόσο έμεινε στον κόσμο ο Κόμπι. Και έφυγε νωρίς. Πολύ νωρίς, όταν είχε μόλις ξεκινήσει το δεύτερο κομμάτι της ζωής του, μίας ζωής που ήταν συνυφασμένη με το μπάσκετ. Με τον πλέον απροσδόκητο τρόπο. “Ο καλύτερος θάνατος είναι ο απροσδόκητος” φέρεται να είχε πει ο Ιούλιος Καίσαρας μία μέρα πριν δολοφονηθεί. Το θέμα είναι για ποιον είναι “καλύτερος” αυτός ο θάνατος.
Ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος για αυτό που συνέβη στις 26 Ιανουαρίου 2020. Και δεν είναι έτοιμος να διαχειριστεί ότι σήμερα, 23 Αυγούστου 2020, ο Κόμπι θα γινόταν 42 χρονών και λογικά θα γιόρταζε με έναν ξεχωριστό τρόπο με την οικογένειά του. Την σύζυγό του και τις τέσσερις κόρες του. Πιθανότατα πιο ήρεμος από ποτέ.
ΟΤΑΝ Ο ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΣΟΥ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ
Μέρα γιορτής. Μέρα πένθους. Μέρα μνήμης. Ο καθένας μπορεί να βιώσει μία επέτειο όπως ο ίδιος την θέλει. Αυτό δεν αλλάζει ότι κάποιες συγκεκριμένες ημέρες είναι διαφορετικές από κάποιες άλλες όταν μπαίνει στην συζήτηση η λέξη “θάνατος”. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τον Κόμπι: 23 Αυγούστου 1978 – 26 Ιανουαρίου 2020.
Ο ρεαλισμός χτύπησε άσχημα την πόρτα σε πολύ κόσμο πριν από εφτά μήνες. “Ο Κόμπι είναι νεκρός. Μαζί του και η κόρη του Τζιάνα σε δυστύχημα με ελικόπτερο”. Στο άκουσμα της είδησης συγκλονίστηκαν όλοι. Οι λεπτομέρειες που ακολούθησαν, τα λάθη που έγιναν απλώς έριξαν κι άλλο αλάτι στις πληγές όλων. Μπορεί να μην συμπαθούσαν όλοι τον Κόμπι. Αλλά όλοι τον σέβονταν και όλοι ένιωσαν περίεργα όταν “έφυγε”.
Από όποια πλευρά και να το δει κανείς, ο Κόμπι ήταν ένα σύμβολο. Ένας άνθρωπος που επηρέασε το ΝΒΑ για σχεδόν 20 χρόνια και βοήθησε το άθλημα να πάει μπροστά. Κουβάλησε τη λίγκα για χρόνια. Δημιούργησε προσδοκίες. Άνοιξε τον δρόμο για τους επόμενους. Ενέπνευσε κόσμο. Έγινε είδωλο, έστω και οργισμένο κάποιες φορές. Έγινε πρότυπο. Έγινε όσα του ζήτησαν, ίσως και περισσότερα από όσα περίμεναν πολλοί. Όλοι είχαν να θυμηθούν και μία ιστορία για αυτόν.
Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΜΠΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΣΕ
Έχοντας εξελιχθεί στην περίοδο της έκρηξης της πληροφορίας, δεν είναι εύκολο να γραφτεί για τον Κόμπι κάτι που δεν είναι ήδη γνωστό. Όλη η καριέρα του, όλη η πορεία του βρέθηκε εξ αρχής στο μικροσκόπιο, κάθε κίνησή του είχε σημασία για τον κόσμο. O Κόμπι “βαφτίστηκε” εκλεκτός από την στιγμή που μπήκε στο ΝΒΑ το 1996 σε ηλικία 18 ετών και σήκωσε αυτό τον “σταυρό” καλύτερα σχεδόν από κάθε άλλο στο ΝΒΑ.
Ο Κόμπι μπήκε στο ΝΒΑ… αμούστακο παιδί. Έγινε σταρ στα μάτια του κόσμου πριν γίνει σταρ στην πραγματικότητα. Σύντομα όμως αυτά που έκανε στο παρκέ συμβάδιζαν με το στάτους που είχε. Στην τρίτη σεζόν του (1998/99) είχε αρχίσει να γίνεται σεβαστός στο ΝΒΑ. Την τριετία που ακολούθησε (1999-2002), κατέκτησε τρία σερί πρωταθλήματα ως “Νο2” στο πλευρό του Σακίλ Ο’Νιλ πριν μπει για τα καλά στην κουβέντα για τον καλύτερο εν ενεργεία παίκτη στο ΝΒΑ. Τα υπόλοιπα ήταν ιστορία.
Ο Κόμπι έκανε πολλά και έγινε πολλά για το ΝΒΑ. Ήταν το “Golden Boy” στην αρχή, μετά έγινε σταρ, αργότερα κακομαθημένος, μετά το “κακό παιδί”, στην συνέχεια απλώς ο μεγαλύτερος σταρ της λίγκας και στο φινάλε της καριέρας του ένας παίκτης που σέβονταν και θαύμαζαν όλοι για την θέληση, την αυταπάρνηση και τη μανία του για προπόνηση. Ένας τύπος που κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα, αλλά τον ένοιαζε στα 35 του να επιστρέψει από ρήξη αχίλλειου τένοντα για να παίξει για μία κάκιστη ομάδα. Πάνω από όλα όμως ήταν ένας τύπος που άντεξε το βάρος του ηγέτη της ομάδας με τη μεγαλύτερη πίεση στο ΝΒΑ: Των Λείκερς.
Στο τέλος της ημέρας, ο Κόμπι δεν έγινε Τζόρνταν όπως ήθελαν πολλοί. Και δεν έγινε Τζόρνταν επειδή ήθελε να είναι ο Κόμπι. Ο καλύτερος Κόμπι που μπορούσε, αυτός που ήθελε να φτάσει και να ξεπεράσει τον “Air” και όχι αυτός που απλώς θα κυνηγούσε μάταια ένα “φάντασμα” απλώς επειδή το ήθελαν αυτό οι υπόλοιποι.
LIVE YOUNG, DIE FAST
23 Αυγούστου 1978-26 Ιανουαρίου 2020. 41 χρόνια και 156 μέρες. Ή αλλιώς, 15.121 μέρες. Αυτό είναι το διάστημα που βρέθηκε ο Κόμπι στον κόσμο. Έφυγε νωρίς. Πολύ νωρίς. Έφυγε έχοντας στο πλευρό την κόρη του, Τζιάνα, την οποία λάτρευε. Και το κενό που άφησε πίσω του ήταν τεράστιο σε όλα τα επίπεδα.
Υπάρχει ένα ρητό που αναφέρει “Live Young, Die Fast”. Η λογική πίσω από αυτό το ρητό είναι οτι οι άνθρωποι πρέπει να αρπάζουν μία ευκαιρία όταν εμφανίζεται μπροστά τους, επειδή δεν ξέρουν αν θα έρθει το αύριο. Και είναι δεδομένο ότι ο Κόμπι εφάρμοσε αυτή την λογική σε όλη την ζωή του.
Αντί επιλόγου. Οι στίχοι από το τραγούδι του Alkaline Trio” στο τραγούδι “Live Young, Die Fast”, το οποίο κυκλοφόρησε το 2008:
So live young, die fast
No one will last
So sit back and relax
Enjoy the crash
You’re fading to black and you’re gone
Live young, die fast
Die fast
Κόμπι, λείπεις. Και λείπεις πολύ.
sport24
