Ο Νάσος Γκαβέλας έγραψε ιστορία για την Ελλάδα, με την εμφάνισή του
στον τελικό των 100 μέτρων Τ11, όπου και κατέκτησε την πρώτη θέση και το χρυσό μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς Αγώνες 2024.
Mε οδηγό τον Γιάννη Νυφαντόπουλο, ο Νάσος Γκαβέλας “σάρωσε” για μία ακόμη φορά στα 100 μέτρα Τ11 του στίβου και έκανε το… back to back, με το δεύτερο συνεχόμενο χρυσό του μετάλλιο σε Παραολυμπιακούς Αγώνες. Με χρόνο 11.02, ο Έλληνας πρωταθλητής επιβεβαίωσε την ανωτερότητά του στο άθλημα, στο οποίο κατέχει το παγκόσμιο και το Παραολυμπιακό ρεκόρ.
Με το δεύτερο συνεχόμενο χρυσό του μετάλλιο δε, έγραψε το όνομά του με χρυσά γράμματα στις σελίδες της ιστορίας για την Ελλάδα, αφού μαζί με τον Χαράλαμπο Ταϊγανίδη στα 100 μέτρα ύπτιο S13 και τον Χρήστο Ταμπαξή στα 50 μέτρα ύπτιο S1, είναι οι μόνοι Έλληνες με δύο σερί πρώτες θέσεις σε Παραολυμπιακούς Αγώνες. Λίγο μετά τον θρίαμβό του στο Παρίσι, χθες Πέμπτη, ο Γκαβέλας είχε να πει κάτι για όσους τον αμφισβήτησαν: «Ήμουν σε πολύ δύσκολη ψυχολογική κατάσταση. Όλοι μου έλεγαν τι έγινε, Γκαβέλα; Μήπως τελείωσες, μήπως δεν μπορείς να τρέξεις; Όχι μάγκες, μπορώ να τρέξω».
Ο δρόμος που διάνυσε ο Νάσος για να φτάσει σε αυτό το δεύτερο χρυσό ήταν πολύ μακρύς. Γεννήθηκε το 1999 στην Αθήνα όπου και μεγάλωσε. Του άρεσε από μικρός ο αθλητισμός, ασχολήθηκε με ατομικά και ομαδικά σπορ, αλλά τελικά τον κέρδισε ο στίβος από τη κολύμβηση-άλλωστε το σοβαρό πρόβλημα στα μάτια δεν του άφηνε πολλά περιθώρια επιλογών.
Από τα 10 του άρχισε να εμφανίζει προβλήματα στην όραση, χάνοντας πρώτα την κεντρική και μετά την περιφερειακή.
Η νόσος Stargardt, που είναι γονιδιακή, εμφανίζεται συνήθως στα παιδικά και τα εφηβικά χρόνια και σταδιακά προκαλεί απώλεια όρασης. Θυμάται ο Γκαβέλας ότι «δυσκολευόμουν να δω τα γράμματα και δεν το συνειδητοποιούσα. Όσο περνούσε ο καιρός, η όρασή μου μειωνόταν περισσότερο. Μου μιλούσε η δασκάλα και κοιτούσα αλλού, επειδή δεν έβλεπα πού ήταν. Μετά άρχισα να μη βλέπω τους συμπαίκτες μου στο μπάσκετ, το μπαλάκι στο τένις. Έχανα την όρασή μου τόσο σταδιακά, που δεν το καταλάβαινα».
Παρά τη δυσκολία, αποφοίτησε από το Λύκειο στο Νέο Ψυχικό και πέρασε το 2017 στο τμήμα Ψυχολογίας στην Αθήνα, από όπου αποφοίτησε το 2023. Βλέπει την ψυχολογία σαν μέσο για να βοηθήσει τους συνανθρώπους του, είτε έχουν αναπηρία είτε όχι.
Στα 17 του άρχισε να αγωνίζεται σε διεθνείς διοργανώσεις για αθλητές με αναπηρίες. Τότε, το 2017 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Λονδίνου τερμάτισε δέκατος και απογοητεύτηκε, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Το 2018 στο Βερολίνο ήλθαν τα πρώτα μετάλλια, το χρυσό στα 100μ. (Τ12) με επίδοση 11.47 και το ασημένιο στα 200μ. με χρόνο 23.20. Ήταν ο νεότερος αθλητής που αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης στην κατηγορία του. Την επόμενη χρονιά, το 2019, η όρασή του επιδεινώθηκε και πλέον άρχισε να αγωνίζεται στην κατηγορία Τ11 όπου οι δρομείς έχουν οδηγό. Ο Γκαβέλας εξηγούσε σε συνέντευξή του: «Πρέπει να υπάρχει δίπλα μου ένας άνθρωπος που να του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη και που θα μπορέσει να με οδηγήσει από την αρχή ως το τέλος της διαδρομής, με προσοχή, πειθαρχία και ψυχραιμία. Ιδανικά, ο οδηγός πρέπει να είναι πιο γρήγορος από εμένα για να έχει έλεγχο της κούρσας, να είναι άνετος». Και εκεί δεν άργησαν οι επιτυχίες, με τον Σωτήρη Γκαραγκάνη να τρέχει ως οδηγός του, με πρώτο το χρυσό στα 100μ. στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Μπίντγκοζ με νεο πανευρωπαϊκό ρεκόρ (10.98’’).
Έπειτα ήλθε το χρυσό στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο, με νέο παγκόσμιο ρεκόρ (10.82) στα 100μ. και άλλο ένα χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Παρίσι το 2023 με ρεκόρ διοργάνωσης, όταν πλέον έτρεχε με τον Δημήτρη Χρυσάφη. Πήγε στο Παρίσι με οδηγό τον πρωταθλητή του στίβου Γιάννη Νυφαντόπουλο -«αυτός ο βλάκας» που τρέχει δίπλα μου, είπε- για να υπερασπιστεί το μετάλλιο και έναντι όσων τον αμφισβήτησαν. «Ήρθαμε εδώ για να αποδείξουμε ποιος είναι το αφεντικό στα 100μ. Δεν ήρθαμε να χάσουμε. Ήρθαμε για να κερδίσουμε. Μετά τον τραυματισμό του Δημήτρη [Χρυσάφη] πέρασα δύσκολα αλλά τα καταφέραμε. Θέλω χαμόγελο και ανθρώπους δίπλα μου να με στηρίζουν».
πρώτο θέμα
