Οι Πόντιοι το είπαν και το έκαναν!

Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου γράφει για τους δύο ξεροκέφαλους Πόντιους που εγγυήθηκαν το τέλος της χούντας και το έκαναν πραγματικότητα. Τώρα έχουν άλλη μια υποχρέωση…
Μεγαλώσαμε με τους Πόντιους να πρωταγωνιστούν στα ανέκδοτα.
Ο Γιωρίκας, ο Κωστίκας έπεφταν πάντα θύματα μιας φάρσας ή έκαναν περίεργες ερωτήσεις. Το 2015-2016 στα ανέκδοτα της ποδοσφαιρικής πιάτσας πρωταγωνιστούσαν και πάλι δύο Πόντιοι. Ο Ιβάν και ο τίγρης…
Όταν αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να τελειώσουν τους εγκεφάλους της Εγκληματικής Οργάνωσης (που τότε πίστευαν ότι είναι ανίκητοι) η ποδοσφαιρική κοινωνία τους αντιμετώπιζε σαν ανέκδοτο. «Να νικήσετε ποιον; Εσείς; Καλά, δεν το ξέρετε ότι αυτοί είναι σαν τη Λερναία Ύδρα που ένας κεφάλι κόβεις και πέντε βγαίνουν; Τσάμπα χάνετε τον χρόνο σας…» ήταν ορισμένες από τις επιεικείς ατάκες που ακούστηκαν.
Οι Πόντιοι χλευάστηκαν, δέχθηκαν προσωπικές επιθέσεις, στήθηκαν στο απόσπασμα από κομματικούς μηχανισμούς, τα έβαλαν με υπουργούς, αλλά στο τέλος έγινε αυτό που επιτάσσει η παράδοση τους: Νίκησαν ως πιο ξεροκέφαλοι.
Σε αυτά τα δυο χρόνια η σχέση τους δοκιμάστηκε: Οι διαιτητές έκαναν τα περισσότερα λάθη στα μεταξύ τους ντέρμπι, ο Εωσφόρος επιχείρησε να σπάσει με κάθε τρόπο το δίπολο γιατί ήξερε πως αυτοί οι δυο ενωμένοι θα οδηγούσαν το ποδόσφαιρο σε μια νέα εποχή και το καρκίνωμα στη λήθη.
Έβαλε πολιτικούς Δούρειους Ίππους, διαιτητές, δημοσιογράφους. Τους πάντες! Οι βαλίτσες πήγαν και ήρθαν όπως συνέβαινε για χρόνια. Αλλά στο τέλος, ο μόνος που υποτάχθηκε ήταν ο πιο αδύναμος.
Είναι αδύνατον να εξηγηθεί σε ένα κείμενο πόσα συνέβησαν σε αυτά τα δυο χρόνια. Μόνο ιστορικός σε εγκυκλοπαίδεια θα χωρούσε όλα τα περιστατικά, τα τηλεφωνήματα, τα μηνύματα. Ο κοινός σκοπός άφηνε πάντα στην άκρη τις διαφορές, γιατί και οι δύο είχαν αντιληφθεί ότι οποιαδήποτε επένδυση στο ποδόσφαιρο, χωρίς πρώτα να καθαρίσει η κόπτης, ήταν πεταμένα λεφτά στο πηγάδι.
Η ιστορία γράφει στο τέλος μόνο τους νικητές. Και οι νικητές, εκείνοι που έσπασαν το απόστημα και έφτασαν μαζί στο φινάλε, κόβοντας το νήμα ονομάζονται Σαββίδης και Μελισσανίδης. Ο καθένας από το δικό του μετερίζι…
Παρένθεση: Είναι αξιοσημείωτη η προσπάθεια και του Αλαφούζου στο μεγαλύτερο διάστημα. Η πορεία που διέγραψε τους τελευταίους μήνες και έβαλε τη Νέα Δημοκρατία πάνω από έναν σύλλογο με εκατομμύρια υποστηρικτές δεν αναιρεί όσα προηγήθηκαν. Ο Αλαφούζος πρωτοστάτησε, έβαλε το δικό του λιθαράκι και μόνο ο ίδιος μπορεί να εξηγήσει τη στάση της ΠΑΕ τους τελευταίους μήνες.
Η ιστορία όμως γράφει στο τέλος μόνο τους νικητές. Και οι νικητές, εκείνοι που έσπασαν το απόστημα και έφτασαν μαζί στο φινάλε, κόβοντας το νήμα ονομάζονται Σαββίδης και Μελισσανίδης. Ο καθένας από το δικό του μετερίζι. Για τους φανατικούς οπαδούς των ομάδων τους μετράνε μόνο οι τίτλοι. Για όλους τους υπόλοιπους, το ξερίζωμα του ποδοσφαιρικού καρκινώματος ισοδυναμεί με δέκα τίτλους, ειδικά με τον τρόπο που κατακτώνται στην Ελλάδα.
Τώρα, όμως, αναλαμβάνουν το δεύτερο σκέλος της επικίνδυνης αποστολής τους. Να προστατεύσουν το ποδόσφαιρο από νέα κυκλώματα. Τώρα πια η κατάσταση είναι στα χέρια τους και δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Η συνάσπισή τους, παραμένει το ίδιο απαραίτητη για τη συνοχή και το μέλλον του ποδοσφαίρου.
Ο Γραμμένος είναι άφθαρτος και το παρελθόν του δείχνει ότι έχουμε πιθανότητες να ελπίζουμε σε ένα ποδόσφαιρο κανονικότητας. Είναι όμως, προϋπόθεση να βάλουν ασπίδα για αυτό Σαββίδης-Μελισσανίδης. Όπως εγγυήθηκαν ότι θα τελειώσουν την Εγκληματική Οργάνωση και το έπραξαν, έτσι μπορούν να εγγυηθούν και για το αύριο. Χωρίς μικροσυμφέροντα και εγωισμούς, το ποδόσφαιρο έχει τη δυναμική για να αναστηθεί και προϊόντος του χρόνου να φέρει ξανά πίσω τις Κυριακές μας, τους χορηγούς, τους φιλάθλους.
Ήταν η υποχρέωση μας να παραδώσουμε ένα καλύτερο ποδόσφαιρο στα παιδιά μας από το στημένο έργο που ζήσαμε τις τελευταίες δύο δεκαετίες και συνεχίζει να είναι υποχρέωση μας να μην επιτρέψουμε να συμβεί ποτέ ξανά κάτι ανάλογο.
Όλοι γνωρίζουν πια τον ρόλο που έπαιξε το SDNA στην ανατροπή της χούντας και να είστε βέβαιοι πως οποιοσδήποτε επιχειρήσει νέα αποσταθεροποίηση από την ομαλότητα θα μας βρει μπροστά του…