Θλίψη και συγκίνηση για τον πρόωρο χαμό του Κώστα Ιωσηφίδη, του κορυφαίου προέδρου της χρυσής εποχής της Αναγέννησης Γιαννιτσών περιόδου 1988-1993.
Σαν κεραυνός εν αιθρία έφτασε το δυσάρεστο νέο του θανάτου του Κώστα Ιωσηφίδη από την μακρινή Αυστραλία στα Γιαννιτσά και έγινε αμέσως γνωστό σκορπίζοντας θλίψη και συγκίνηση σε όλο τον φίλαθλο κόσμο της πόλης.
Η Αναγέννηση έχασε τον κορυφαίο ίσως πρόεδρο μεταπολεμικά, έναν πρόεδρο που ήρε σχεδόν άγνωστος από την μακρινή Αυστραλία, ένα παλικάρι από την γνωστή περιοχή της ΜΠΟΥΤΣΑΒΑΣ του 2ου δημοτικού σχολείου και που έμελε να ταράξει τα λιμνάζοντα ποδοσφαιρικά νερά μιας ολόκληρης πόλης που ζούσε σε λήθαργο.
Ο Κώστας Ιωσηφίδης έχοντας μια τεράστια οικονομική επιφάνεια, αλλά κυρίως έχοντας μέσα στην καρδιά του την μεγάλη του αγάπη από μικρό παιδί, μαζί με μια παρέα παιδικών του φίλων ξεκίνησε το 1988 να υλοποιήσει το μεγάλο του όνειρο, την ανάσταση της πληγωμένης Αναγέννησης.
Ποιος άραγε θα μπορούσε να πιστέψει εκείνη την εποχή ότι εκείνη η ομάδα, ο ιστορικός σύλλογος, θα ταρακουνούσε αμέσως την Δ΄ Εθνική και θα έβγαινε πανηγυρικά με διαφορά 8-10 βαθμών στην Γ’ Εθνική;
Ποιος άραγε θα μπορούσε να πιστέψει ότι στην Γ’ Εθνική την επόμενη χρονιά θαέκανε περίπατο και θα έβγαινε στην Β’ Εθνική;
Ποιος βέβαια θα μπορούσε να πιστέψει ότι στην ενιαία Β’ Εθνική, με αντιπάλους μεγαθήρια και ιστορικούς συλλόγους, θα χτυπούσε με πολλές αξιώσεις την πόρτα της Α’ Εθνικής κατηγορίας, την οποία έχασε στις λεπτομέρειες;
Ποιος άραγε θα μπορούσε να πιστέψει ότι από την πρώτη κιόλας χρονιά που πήρε στα χέρια του τα ηνία της ομάδας ο Κώστας Ιωσηφίδης, η Αναγέννηση θα κατακτούσε το κύπελλο ερασιτεχνών Ελλάδος στο στάδιο Καραϊσκάκη; Ένα παιχνίδι που ευτύχησα να το παρακολουθήσω με τους λιγοστούς Γιαννιτσιώτες που κατοικούσαν στην Αθήνα και το πανηγυρίσαμε με την ψυχή μας.
Αυτές και άλλες τόσες και πολλές χαρές μας έδωσες Κώστα. Όλα αυτά τα χρόνια η σφραγίδα σου είναι ανεξίτηλα χαραγμένη στις μνήμες όλων μας.
Κώστα εσύ μπορεί να μας ξεγέλασες με τον πρόωρο χαμό σου αλλά εμείς πιστεύαμε ότι μια μέρα θα ήσουν πάλι κοντά μας γιατί πάντα ενδιαφερόσουν και ρωτούσες για τα ποδοσφαιρικά δρώμενα της πόλης.
Κώστα το όνομα σου θα μνημονεύεται για πολλές δεκαετίες. Έφυγες πρόωρα αλλά τα έργα σου και οι ημέρες σου θα είναι βαθιά χαραγμένες μέσα στην ψυχή μας.
Κώστα έχω να θυμάμαι πολλές καλές και όμορφες στιγμές που πέρασα κάνοντας το ρεπορτάζ της Αναγέννησης, μπορεί να είχαμε και κάποιες αντιπαραθέσεις, ίσως σε αδίκησα γιατί τότε και εγώ νεαρός σε ηλικία ήμουν λίγο παρορμητικός, όμως θα έχω να θυμάμαι ότι επί της δικής σου προεδρίας γνώρισα όλη την Ελλάδα, πάτησα σχεδόν όλα τα γήπεδα της Ελληνικής επικράτειας και σου χρωστάω ευγνωμοσύνη και ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Κώστα μπορεί να έφυγες από κοντά μας πολύ νωρίς, όμως η ποδοσφαιρική ιστορία θα σε κατατάξει στο πάνθεον του κορυφαίου προέδρου της μεταπολεμικής Αναγέννησης, ενός προέδρου που κατάφερε επί πολλά χρόνια να δώσει ζωή, όραμα, ενδιαφέρον, συγκινήσεις σε χιλιάδες φιλάθλους που γέμιζαν το Εθνικό στάδιο των Γιαννιτσών κάθε Κυριακή.
Καλό ταξίδι ΚΩΣΤΑ ΙΩΣΗΦΙΔΗ στην αιωνιότητα, η θέση που σου αξίζει είναι στις καρδιές όλων μας και να είσαι σίγουρος ότι στο γήπεδο πάντα θα υπάρχει μια κενή θέση για εσένα που θα μας βλέπει από εκεί ψηλά και νοερά θα είσαι κοντά μας.
Καλό ταξίδι Κώστα καλό παράδεισο και να είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Γιάννης Μίγγας
