Με μια επιστολή πλημμυρισμένη από συναισθήματα ο Δημήτρης Πρίφτης αποχαιρέτησε τον Άρη. Είναι μια επιστολή που αποτελεί μνημείο ήθους, καθαρότητας ψυχής
Αρειανοσύνης και ανθρωπιάς. Τίποτα λιγότερο…
Το γράμμα του Δημήτρη Πρίφτη:
«Σαν τον ΑΡΗ δεν έχει… αυτό μόνο γυρνάει στο μυαλό μου για την αποχαιρετιστήρια μας κουβέντα. Δεν χώρεσαν ποτέ τυπικότητες μέσα μου σε σχέση με αυτήν την ομάδα και κυρίως δεν δύναμαι να χαιρετήσω φίλους με αυστηρό επαγγελματισμό.
Ως εκ τούτου, αγαπημένοι φίλοι, Ζήσαμε 3 χρόνια έντονα γεμάτα δυσκολίες, χαρές, λύπες και πολύ έντονες στιγμές που θα θυμάμαι πάντα. Ήταν 3 χρόνια γεμάτα ζωή.
Λένε πως οι τίτλοι, τα κύπελλα είναι αυτά που μένουν. Συμφωνώ, όμως οι στιγμές που έζησες με ανθρώπους που αγάπησες και ενώθηκες μαζί τους ίσως είναι πιο σημαντικές. Κρατώ σαν φυλαχτό τη στάση του Βασίλη Βουρτζούμη που μας δίδαξε τι σημαίνει πραγματικός αγώνας, όχι αυτός με τη μπάλα, αλλά αυτός της ζωής, τι σημαίνει μάχη και πως την κερδίζεις. «Και συ φίλε νικάς κάθε μέρα».
Θα παίζω πάντα με το μικρό Γιαννάκη στη γωνία του μυαλού μου, που ανελλιπώς βρισκόταν στη θέση του και μας υποστήριζε. Το στόμα του μπορεί να μην είπε πολλά, τα μάτια του όμως και η δύναμη της ψυχής του μου έδωσαν τόση δύναμη. «Σ´ αγαπώ μικρέ».Δε θα ξεχάσω τους μεμονωμένους οπαδούς που τα δύσκολα βραδιά, όταν κανείς δεν ήθελε να με βλέπει, περίμεναν έξω απ το γήπεδο για να με ενθαρρύνουν με ένα χτύπημα στη πλάτη και δυο θετικά λόγια. Μπορεί να μην ήπιαμε ούτε ένα καφέ μαζί, είναι όμως φίλοι μου, και έχουν ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους εκείνους που αποτέλεσαν την δεύτερη οικογένεια μου. Το staff, τους συνεργάτες μου για την αφοσίωση τους, τους υπαλλήλους των γραφείων για την υποστήριξη τους. Θέλω να ευχαριστήσω τη διοίκηση Αρβανίτη που με πίστεψε και μου έδωσε την ευκαιρία να βρεθώ σε αυτή τη σπουδαία ομάδα.
Την οικογένεια Λάσκαρη που παρ’ όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε τον τελευταίο καιρό, προσέφερε παρά πολλά και βοήθησε σημαντικά την ομάδα κυρίως στο κομμάτι που αφορά τα προηγούμενα χρέη που ταλαιπώρησαν τόσο πολύ τον σύλλογο. Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους παίκτες με τους οποίους συνεργάστηκα τα 3 αυτά χρόνια, αλλά κυρίως τα παιδιά με τα οποία κλείσαμε τη πολύ δύσκολη και ιδιαίτερη φετινή χρονιά.
Τέλος θέλω να ευχαριστήσω το κόσμο, που με βοήθησε να γίνω πιο σκληρός και πιο ώριμος, τόσο με τη κριτική του όσο και με τον ενθουσιασμό του. Κανείς δε θα μου πάρει τις στιγμές που έζησα μέσα σ αυτό το υπέροχο γήπεδο. Είναι δικές μου. Είναι μέσα μου.
Δε μένει τίποτα αρνητικό πίσω μου, παρά μόνο συναισθήματα αγάπης. Αν όλα τα παραπάνω θα έπρεπε να τα εκφράσω με μια λέξη, χωρίς να σκεφτώ πολύ θα ήταν…
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Καλή συνέχεια σε όλους
Δημήτρης
