Μετά από μια απρόσμενη «παύση» στη ζωή μας, μετά από χιλιάδες ανησυχίες και αγωνίες, μετά από αρκετό χρόνο που περάσαμε
αντιμέτωποι με τις ίδιες μας τις σκέψεις, τα καταφέραμε και βγήκαμε πιο δυνατοί.
Τίποτα δεν είναι αδύνατο για αυτούς που ονειρεύονται και δουλεύουν σκληρά. Τίποτα!
Το καλύτερο δυνατό ξεκίνημα στην μετα-καραντίνα εποχή, πραγματοποίησε ο Στέλιος Μαλακόπουλος στο μίτινγκ του Βερολίνου. Σημείωσε νέο παγκόσμιο ρεκόρ στο μήκος κατηγορίας Τ62, με επίδοση 6 μέτρα 87 εκατοστά.
Το προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ κατείχε ο ίδιος με 6.80μ. από τις 20 Φεβρουαρίου 2019 στο μίτινγκ Sharjah στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Η συγκινητική ιστορία ζωής του Στέλιου
Η ζωή είναι περίεργη και ποτέ δεν μπορείς να προβλέψεις τι σου επιφυλάσσει. Γεμάτη δυσκολίες και απρόοπτα, γεμάτη παγίδες και απογοητεύσεις. Όμως όταν μέσα από τις «κατραπακιές» βρίσκεις διέξοδο, τότε ανοίγεται μπροστά σου ο δρόμος για κάτι ξεχωριστό, για κάτι το ανεπανάληπτο, για κάτι που δεν μπορούσες να το φανταστείς και τώρα το ζεις.
Κάπως έτσι θα μπορούσαν να περιγραφούν μέσα σε λίγες λέξεις τα τέσσερα τελευταία χρόνια της ζωής του 24χρονου, σήμερα, Στέλιου Μαλακόπουλου. Ενός παιδιού που παράλληλα με τις σπουδές του, θέλησε να εκμεταλλευτεί τα σωματικά του προσόντα και την αγάπη του για τον αθλητισμό και να προσπαθήσει να κάνει καριέρα στο μπάσκετ. Αυτό ήταν το αγαπημένο του άθλημα.
Μέχρι που η μοίρα και η κακιά ώρα ήρθε να του κόψει κάθε όνειρο. Στην ηλικία των 19 ετών, ο Στέλιος είχε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα όταν το όχημα που οδηγούσε στην περιφερειακή οδό της Θεσσαλονίκης συγκρούστηκε, με αποτέλεσμα να διακομισθεί σε σοβαρή κατάσταση και να παρθεί η απόφαση να γίνει ακρωτηριασμός των κάτω άκρων του.
Μία απόφαση ζωής, η οποία τον κράτησε σε αυτό τον κόσμο στερώντας του δύο μέλη του σώματός του, αλλά παράλληλα του άνοιξε τον δρόμο για κάτι το διαφορετικό.
«Είμαι της άποψης ότι πρέπει να προσαρμοζόμαστε στις συνθήκες, γιατί η ζωή μπορεί να αλλάξει αναπάντεχα σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Πιστεύω πως αυτό το κατάφερα, άλλαξα τη ζωή μου και θεωρώ, έχοντας περάσει αρκετά, την έχω αλλάξει και προς το καλύτερο!», είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του, δίνοντας το στίγμα για την στάση ζωής που έχει κρατήσει τα τελευταία χρόνια και την δύναμη που βρήκε μέσα από τις δυσκολίες.
Από το όνειρο του μπάσκετ, στο όραμα για επιτυχίες στο στίβο
Από μικρή ηλικία, ο Στέλιος Μαλακόπουλος είχε αγάπη για το μπάσκετ. Όπου και να πήγαινε είχε μαζί του και μία μπάλα, στοχεύοντας το καλάθι. Είχε καταφέρει να κάνει βήματα ανόδου και να είναι βασικό στέλεχος της μπασκετικής ομάδας του Κολεγίου Ανατόλια. Φίλος της ομάδας μπάσκετ του ΠΑΟΚ, από μικρός παρακολουθούσε τον Μπάνε Πρέλεβιτς, στον οποίο έχει ιδιαίτερη αδυναμία, να σκοράρει και ήθελε να του μοιάσει. Δεν θα τα καταφέρει, αλλά αυτό δεν τον πτοεί. Με πατέρα ο οποίος ήταν πρωταθλητής στο άλμα εις ύψος, ο Μαλακόπουλος στράφηκε μετά από το ατύχημα στον στίβο και στους αγώνες ταχύτητας. Με καθημερινές προπονήσεις στο Καυτανζόγλειο, κατάφερε γρήγορα να βρεθεί σε καλή κατάσταση και να πρωταγωνιστήσει στους αγώνες ΑμεΑ.
Η νύχτα του μοιραίου ατυχήματος και η θέληση για αθλητισμό
Ο Στέλιος δεν θυμάται σχεδόν τίποτα από το ατύχημα. Μόνο όταν ξύπνησε στο νοσοκομείο, μετά από πέντε μέρες νάρκωσης. Τότε συνειδητοποίησε ότι είχε υποστεί διπλό ακρωτηριασμό. Είναι βέβαιο ότι υπέστη σοκ. Ποιος άλλος άνθρωπος δεν θα συγκλονιζόταν από μία τέτοια εξέλιξη. Και όμως. Βρήκε γρήγορα την δύναμη. «Από την πρώτη στιγμή που χτύπησα και ήρθαν οι φίλοι μου να με δουν, τους είπα πως θα γίνω ξανά αθλητής, θα κάνω ξανά κάτι», εξομολογείται ακόμα και τώρα σε όποιον τον ρωτά πως τα κατάφερε. Για ένα παιδί 18 ετών, η θέληση που έδειξε ο Στέλιος και κατάφερε μέσα σε γρήγορο χρονικό διάστημα να εγκλιματιστεί στις νέες συνθήκες, δεν έχει προηγούμενο.
Η αποκατάσταση ξεκίνησε γρήγορα με φυσιοθεραπευτές και τεχνικούς προσθετικών μελών που τον βοήθησαν μέσα σε λίγο καιρό να καταφέρει να περπατήσει. Λόγω θέλησής του να ασχοληθεί ξανά με τον αθλητισμό, δοκίμασε να φορέσει τεχνητά μέλη που θα του έδιναν τη δυνατότητα να τρέξει, τα κατάφερε και κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του στο στίβο.
Οι επιτυχίες στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα και τα ρεκόρ
Τα δύο μετάλλια που πήρε ο Στέλιος στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου για άτομα με ειδικές ανάγκες, στο Βερολίνο, δεν ήρθαν από το πουθενά. Μας είχε προϊδεάσει με τις επιδόσεις του και το Πανελλήνιο ρεκόρ που είχε κάνει στα 200 μέτρα Τ62 με χρόνο 26.41. Αυτό το ρεκόρ ήρθε να το συντρίψει στο Βερολίνο όπου με χρόνο 24.43 στον τελικό, πήρε το ασημένιο μετάλλιο. Ο Μακαλόπουλος κατέκτησε και το χάλκινο μετάλλιο στα 400 μέτρα με νέο πανελλήνιο ρεκόρ με χρόνο 57.52. Δύο πανελλήνια ρεκόρ και δύο μετάλλια στην πρώτη του συμμετοχή σε μεγάλη διοργάνωση, σαφώς ανοίγουν την όρεξη για την συνέχεια. Και ακολουθεί το Παγκόσμιο πρωτάθλημα το 2019 και βέβαια το όνειρο των Παραολυμπιακών αγώνων στο Τόκυο το 2020.
Το μήνυμα που δίνει ελπίδα
Ο Στέλιος αποδεικνύεται ένα παιδί που δεν απογοητεύεται, δεν σταματάει να ελπίζει, ένα παιδί που βρίσκει τον τρόπο για να ξεπερνάει τα εμπόδια. Τα είπε όλα στο μήνυμα που έστειλε μέσω των social media, μετά από τις επιτυχίες του στο Βερολίνο. Ο ίδιος έγραψε:
“Mου είπαν ότι δεν μπορώ να περπατήσω. Αντί γι’ αυτό, επέλεξα να πετάξω. Σας ευχαριστώ για την αγάπη και τη στήριξή σας. Με ταπεινότητα εκπροσωπώ την Ελλάδα στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, κατακτώντας τη δεύτερη θέση των 200μ. της κατηγορίας Τ62. Θυμηθείτε να μην αφήσετε κανέναν να σας πει τι δεν μπορείτε να κάνετε”.
eReportaz Team
