Προς γνώση και συμμόρφωση όλων μας… Ακόμη ένα θύμα του συστήματος

Δεν άντεξε και αυτοκτόνησε 47χρονος αγρότης και συνδικαλιστής στην Οινόη

Είναι συγκλονιστικό να γράφεται ως απλή είδηση πως ένας ακόμη άνθρωπος δεν υπάρχει ανάμεσα μας εδώ και λίγες μέρες, γιατί έβαλε τέλος στη ζωή του, όπως γνωστός συνδικαλιστής της ομοσπονδίας αγροτικών συλλόγων στην Ηλεία. Ένας άντρας μόλις 47 ετών. Συγκεκριμένα, ο 47χρονος βρέθηκε νεκρός από οικείους του στο σπίτι του στην περιοχή της Οινόης στην Ηλεία. Δίπλα του βρέθηκε η καραμπίνα με την οποία έβαλε τέλος στη ζωή του. Ο 47χρονος πατέρας δύο παιδιών, 10 και 12 ετών, ήταν χρόνια συνδικαλιστής και μετείχε στις αγροτικές κινητοποιήσεις. Ο άντρας σύμφωνα με τις πληροφορίες, το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και έφτασσε σε σημείο να μην έχει να βάλει πετρέλαιο στο όχημα που μετέφερε το γάλα που πουλούσε. Προσπάθησε να κάνει τις μεταφορές με το άλογο και μάλιστα εξυπηρετούσε και άλλους συναδέλφους του που βρίσκονται επίσης σε δυσχερή οικονομική θέση. Φαίνεται όμςω πως όλα αυτά τον κατέβαλαν και μη μπορώντας να αντέξει την πίεση και το βάρος της ανέχειας έκανε την απονενοημένη κίνηση που σόκαρε τους οικείους του και όλη την ελληνική κοινωνία. Αρκεί να σκεφτούμε που μας έχουν φτάσει και τα θέματα αυτά παιρνούν πλέον στα… ψιλά των δελτιών. Χάνονται ανθρώπινες ζωές, χιλιάδες στον καιρό της κρίσης, συμβαίνουν δίπλα μας, στο οικογενειακό μας περιβάλλον και ακόμη προσπερνάμε… Είναι τραγικό, αν μη το άλλο να μας “δολοφονεί” εν ψυχρώ το σύστημα, το ”Κράτος Πρόνοιας” κατά τ ‘ άλλα και να ανεχόμαστε όλες αυτές τις πολιτικές. Είτε αγρότης είσαι, είτε ελεύθερος επαγγελματίας, είτε δημόσιος υπάλληλος έχεις δεχτεί χτυπήματα τα τελευταία χρόνια, κι όμως τα δέχεσαι. Άλλος χρωστάει τα φάρμακα στον γεωπόνο, άλλος τον ΟΑΕΕ, άλλος τις τράπεζες. Κι ας ξέρεις πως δεν υπάρχει καλύτερο αύριο. Και πως ο γείτονας ή ο αδελφός, ο φίλος, το παιδί σου, εσύ ο ίδιος θα αναγκαστείς να γίνεις μετανάστης – στην καλύτερη- σε λίγο. Θα μας τα πάρουν όλα. Ήρθε ο καιρός να αντιδράσουμε. Όχι άλλες δολοφονίες από τους πολιτικούς δοσίλογους. Η ζωή μας δεν αξίζει τίποτα για αυτούς. Αξίζουμε εμείς όμως για τον εαυτό μας, για τα παιδιά μας, για αυτά που μπορούμε να τα αφήσουμε. Κι ας είναι έστω η αξιοπρέπεια μας. Ότι δώσαμε έναν αγώνα, ότι δεν πουληθήκαμε. Ξέρετε τι έγραψαν τα πανελλαδικά ΜΜΕ για την αυτοκτονία του άτυχου 47χρονου; Πως -ίσως- είχε προσωπικά θέματα. Δεν είχε. Δεν ήταν τρελός, δεν ήταν “πειραγμένος”. Ένας ενήλικας σαν τους περισσότερους από μας ήταν, που μοχθούν να βγάλουν τα προς το ζην και να ζήσουν την οικογένεια τους. Αύριο μπορεί να είμαστε εμείς η είδηση. Για μισή μέρα, σε δυο σειρές στα πίσω φύλλα των εφημερίδων… Ας φροντίσουμε να γίνουμε η ΙΣΤΟΡΙΑ που θα γραφτεί για τις επόμενες γενιές και όχι το τίποτα που πέρασε και δεν άγγιξε κανέναν. Αυτό θα γίνει μόνο με αγώνα, με μάχη, για να επέλθει η ανατροπή, όχι από… τηλεοράσεως και καναπέως!
Τιμή στα χιλιάδες θύματα των Μνημονίων και του πολιτικού καθεστώτος.
Χριστίνα Παπαδοπούλου

Προς γνώση και συμμόρφωση όλων μας… Ακόμη ένα θύμα του συστήματος