Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Το Σάββατο 15 Αυγούστου το πρωί εορτάστηκε με λαμπρότητα η θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου
στο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στην Καστανιά του Βερμίου.
Στο πανηγυρικό συλλείτουργο προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δράμας κ. Παύλος, ο οποίος νωρίτερα χοροστάτησε στον όρθρο της εορτής, ενώ έλαβαν μέρος οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Άρτης κ. Καλλίνικος, Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης κ. Αντώνιος, Τρίκκης και Σταγών κ. Χρυσόστομος και Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε και το θείο Λόγο.
Μετά το τέλος της θείας Λειτουργίας πραγματοποιήθηκαν οι καθιερωμένες βραβεύσεις και δόθηκαν οι υποτροφίες σε αριστούχους του Μακροχωρίου εις μνήμη των αδικοχαμένων μαθητών του ατυχήματος των Τεμπών (2003).
Ακολούθησε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του Αλέξανδρου Υψηλάντη.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων τόνισε: «Ζωῆς ὑπάρξασα τέμενος, ζωῆς τῆς ἀϊδίου τετύχηκας· διά θανάτου γάρ πρός τήν ζωήν μεταβέβηκας, ἡ τήν ζωήν τεκοῦσαν τήν ἐνυπόστατον».
Θεομητορική ἑορτή καί πανήγυρις σήμερα. Ἑορτή τῆς πανσέπτου Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τῆς ἐνδόξου εἰς οὐρανούς Μεταστάσεώς της.
Ἀλλά ὁ λόγος δέν εἶναι γιά τόν θάνατο, εἶναι γιά τή ζωή. Δέν εἶναι γιά τόν χωρισμό ἀλλά γιά τήν ἑνότητα. Δέν εἶναι γιά τήν ἀπουσία ἀλλά γιά τή διαρκῆ παρουσία.
Καί δέν θά μποροῦσε νά εἶναι διαφορετικά, ἐφόσον τό πρόσωπο τῆς σημερινῆς ἑορτῆς εἶναι ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς, εἶναι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, αὐτή ἡ ὁποία κατά τόν ἱερό ὑμνογράφο, τόν μέγα θεολόγο τῆς κατ᾽ Ἀνατολάς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἐγκωμιαστή της ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό, εἶναι «ζωῆς τέμενος», καθώς εἶναι αὐτή ἐπί τήν ὁποίαν ἐπέβλεψε ὁ Θεός καί τήν ἀξίωσε νά γίνει Μητέρα τοῦ Υἱοῦ του, συνεργός του στό ἔργο τῆς θείας οἰκονομίας γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, συνεργός του στό σχέδιο τῆς καταλύσεως τοῦ θανάτου, πού εἰσῆλθε διά τῆς παρακοῆς καί τῆς ἁμαρτίας στόν κόσμο.
Μητέρα καί τέμενος τῆς Ζωῆς ἡ ἀπαίρουσα ἀπό τῆς γῆς εἰς τά ἄνω Κυρία Θεοτόκος, διά τῆς ἀπολύτου ὑπακοῆς της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀξιώθηκε νά γίνει γι᾽ αὐτήν ὁ θάνατος ὁ τρόπος τῆς διαβάσεώς της στήν ἀΐδιο ζωή, καί νά γίνει ἡ ἴδια ἡ ἀπόδειξη ὅτι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Υἱοῦ της ἀποτελεῖ γεγονός, γεγονός προσωπικό γιά κάθε ἄνθρωπο πού πιστεύει σ᾽Αὐτόν καί ἐναρμονίζει τή ζωή του μέ τόν λόγο του καί τό θέλημά του.
Γι᾽ αὐτό καί ἡ σημερινή ἑορτή δέν εἶναι ἀνάμνηση θανάτου, ἀλλά εἶναι διαρκής ὑπόμνηση ζωῆς, τῆς ζωῆς τήν ὁποία χάρισε σέ ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, δανείζοντας στόν Μονογενῆ Υἱό καί Θεό της τήν ἀνθρώπινη σάρκα καί τήν κατά κόσμον ζωή, ἀλλά συγχρόνως καί τῆς αἰωνίου ζωῆς τήν ὁποία ὑπόσχεται νά χαρίσει διά τῆς μεσιτείας καί τῆς προστασίας της σέ ὅλα τά εὐσεβῆ τέκνα της, τά ὁποῖα ἀναθέτουν στή μητρική της ἀγάπη καί στοργή τή ζωή ἀλλά καί τή σωτηρία τους.
Γι᾽ αὐτό καί τά πλήθη τῶν πιστῶν συρρέουν αὐτή τήν ἡμέρα στούς ἱερούς ναούς καί στά ἁγιασμένα ἀπό τήν παρουσία τῶν ἱερῶν καί θαυματουργῶν εἰκόνων τῆς ἁγνῆς Θεομήτορος προσκυνήματά της.
Διότι ποιός ἄνθρωπος δέν ἐπιθυμεῖ τή ζωή; Ποιός ἄνθρωπος δέν ἐπιδιώκει νά τήν ἐπιμηκύνει καί νά τήν καταστήσει, κατά τό δυνατόν, αἰώνια;
Ὅμως ἡ Παναγία μας εἶναι ἡ μόνη ἡ ὁποία διά τῶν πρεσβειῶν της μπορεῖ νά μᾶς ἐξασφαλίσει τήν ὄντως ζωή, διότι ὁ Υἱός της εἶναι ὁ Ζωοδότης Κύριος, ὁ ὁποῖος ἦλθε στόν κόσμο διά τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου «ἵνα ζωήν ἔχωμεν καί περισσόν ἔχωμεν», ἐφόσον τῆς ζητοῦμε νά μεσιτεύει στόν Υἱό της καί Κύριό μας γιά χάρη μας καί ἐφόσον εἴμεθα καί παραμένουμε πιστά τέκνα της, ἀκολουθώντας τήν εὐσεβῆ παράδοση τοῦ Γένους καί τῶν πατέρων μας, οἱ ὁποῖοι εὐλαβοῦντο καί τιμοῦσαν ἐξεχόντως τήν Παναγία Παρθένο ὡς μητέρα καί προστάτιδά τους, περιβάλλοντας μέ ἰδιαίτερο σεβασμό τίς ἱερές καί θαυματουργές της εἰκόνες.
Γι᾽ αὐτό καί αὐτήν τήν ἡμέρα, ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὁ Ἑλληνισμός τοῦ Πόντου προσέτρεχε στήν παλαίφατη καί ἱστορική Μονή τῆς Παναγίας τῆς Σουμελᾶ, τῆς Μητέρας καί Κυρίας του, γιά νά προσκυνήσει τή χαριτόβρυτο εἰκόνα της καί νά τῆς ἐκφράσει τόν σεβασμό καί τήν ἀγάπη του.
Γι᾽ αὐτό καί μέχρι σήμερα δέν παραλείπει ποτέ νά φθάνει ἀπό τά πέρατα τῆς οἰκουμένης ἐδῶ στό Βέρμιο, στό νέο κατοικητήριο τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Σουμελιώτισσας Παναγίας, γιά νά τῆς καταθέσει τόν ἀσπασμό τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀφοσιώσεώς του στή χάρη της καί νά τῆς ἐμπιστευθεῖ τά μύχια αἰτήματα τῆς καρδιᾶς του.
Καί ἐάν οἱ συνθῆκες, τίς ὁποῖες δημιούργησε φέτος σέ ὅλον τόν κόσμο καί στήν πατρίδα μας ἡ πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, δέν ἐπέτρεψαν τήν ἀθρόα, ὅπως ὅλα τά προηγούμενα ἔτη, συμμετοχή τῶν εὐσεβῶν προσκυνητῶν στόν πανηγυρικό ἑορτασμό τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, τόσο ἐδῶ στό Ἱερό Προσκύνημα τῆς Παναγίας τοῦ Πόντου ὅσο καί σέ ὅλα τά Ἱερά Προσκυνήματα τῆς Μεγαλόχαρης, ὁ πόθος νά βρεθοῦν ἐνώπιον τῆς ἱστορικῆς καί θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Σουμελιώτισσας, νά προσκυνήσουν τή χάρη της καί νά ζητήσουν μέ δάκρυα στά μάτια τή βοήθειά της, παραμένει ἀσφαλῶς ἀμείωτος.
Ἄς μήν ἀμφιβάλλει ὅμως κανείς ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ὡς φιλόστοργος μητέρα, γνωρίζει τόν πόθο, γνωρίζει καί τήν ἀγάπη ὅλων τῶν εὐσεβῶν τέκνων της καί τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν της, εἴτε εὑρίσκονται ἐδῶ, πλησίον της, εἴτε μετέχουν νοερά στήν ἱερά αὐτή πανήγυρη.
Γιατί ἡ Παναγία Παρθένος δέν περιορίζεται ἀπό τούς ὅρους τῆς φύσεως, καί ὅπως μέ τή ζωή καί μέ τήν Κοίμησή της τούς νίκησε, ἔτσι τούς ὑπερβαίνει καί μετά τήν Κοίμησή της, καί εὑρίσκεται δίπλα στόν καθένα ἀπό ἐμᾶς πού τήν ἐπικαλεῖται καί ζητᾶ τήν προστασία της.
Ἄς μή διστάζουμε, λοιπόν, καί ἄς μήν ἀμφιβάλλουμε, ἀλλά ἄς ἐμπιστευόμεθα στήν Κυρία Θεοτόκο, τήν Παναγία μητέρα μας, μαζί μέ τήν ἔκφραση τῆς ἀγάπης καί τοῦ σεβασμοῦ μας καί τά αἰτήματα τῆς ζωῆς μας.
Ἡ Παναγία μητέρα μας μᾶς παρακολουθεῖ πάντοτε στοργικά καί δέεται στόν Υἱό της καί Θεό μας γιά μᾶς.
Ἀκόμη καί ἄν κάποιοι νόμισαν ὅτι μποροῦν νά μᾶς στερήσουν τήν ἐπαφή μαζί της εἴτε καλύπτοντας τήν πάνσεπτη μορφή της στήν κόγχη τῆς Ἁγίας Σοφίας εἴτε βεβηλώνοντας τίς πρόσφατα ἀποκατεστημένες τοιχογραφίες στήν ἱστορική μονή τῆς Παναγίας Σουμελᾶ στόν Πόντο, ὅπου θά ἠχήσουν καί πάλι οἱ χαρμόσυνοι ὕμνοι τῆς ἑορτῆς της μετά ἀπό ἀναγκαστική σιγή πέντε ἐτῶν, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι ἀδιαλείπτως παροῦσα καί δεομένη ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Υἱοῦ της, γιά ὅλα ὅσα ἀναθέτουμε στήν πανσθενῆ δύναμή της, γιά ὅλα ὅσα τήν ἱκετεύουμε νά μᾶς χαρίσει.
Εἶναι παροῦσα ἡ Παναγία μας καί αἰσθάνεται τήν ἀγάπη μας, κατανοεῖ τή συνοχή τῆς καρδίας μας, βλέπει τά νέφη τῶν πειρασμῶν πού καλύπτουν τή ζωή μας, γνωρίζει τή δοκιμασία πού ὑφιστάμεθα ἀπό τήν ἀπειλή τοῦ κορωνοϊοῦ, πού ταλαιπωρεῖ ὅλο τόν κόσμο καί τήν πατρίδα μας, γνωρίζει τή δοκιμασία πού ὑφιστάμεθα ἀπό τίς προκλητικές διεκδικήσεις τῶν γειτόνων μας καί μάλιστα αὐτές τίς ἡμέρες τοῦ Δεκαπενταυγούστου.
Καί ἱκετεύουμε ὅλες τίς χάρες τῆς Παναγίας μας. Καί τήν παρακαλοῦμε θερμότατα ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας, νά μήν παρίδει τή δέησή μας, ἀλλά νά ὑψώσει τεῖχος ἀπόρθητο, τεῖχος προστατευτικό σέ στεριά καί θάλασσα, ἀπό τή Θράκη μας μέχρι τό Καστελλόριζο.
Νά προστατεύσει τά σύνορά μας πού κινδυνεύουν καί νά σκέπει τά παιδιά μας, τίς Ἔνοπλες δυνάμεις τῆς πατρίδος μας, πού ἀγρυπνοῦν γιά νά τά φυλάξουν.
Παρακαλοῦμε ἰδιαιτέρως τήν Παναγία τοῦ Ἕβρου, τήν Παναγία τῆς Ἴμβρου, ὅπου ὁ Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης τελεῖ σήμερα Πατριαρχική θεία Λειτουργία, τήν Παναγία τῆς Ἀγιάσου, τήν Παναγία τῆς Τήνου, τήν Τηνιακή Παναγία καί τήν Ἑκατονταπυλιανή, τήν Παναγία τή Διασώζουσα τῆς Πάτμου, τήν Παναγία τήν Τσαμπίκα καί τή Σκιαδενή τῆς Ρόδου, νά ἀποτρέψει κάθε ἄδικη ἐπιβουλή καί νά γαληνεύσει τίς ψυχές μας πού ἀγωνιοῦν γιά τίς ἐξελίξεις σέ μία τόσο κρίσιμη καί ἐπικίνδυνη συγκυρία γιά τήν πατρίδα μας.
Καί νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ εὐσπλαγχνική μητέρα μας, θά σπεύσει σέ βοήθειά μας. Θά ἀποδιώξει τά νέφη τοῦ πειρασμοῦ τῆς πανδημίας πού σκιάζουν τήν ψυχή μας καί ἀπειλοῦν τή ζωή μας.
Θά καταπαύσει τόν κλύδωνα τῶν προσβολῶν καί τῶν διεκδικήσεων πού ταλανίζει τήν πατρίδα μας.
Θά ἀπομακρύνει μέ τή χάρη της «πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον» καί θά μᾶς προφυλάξει ἀπό κάθε ὁρατό καί ἀόρατο κίνδυνο στόν ὁποῖο εἴμεθα ἐκτεθειμένοι.
Ἕνα μόνο περιμένει ἀπό ἐμᾶς ἡ Παναγία μας, νά μήν τήν ἐγκαταλείπουμε ποτέ. Νά εἴμεθα πάντοτε κοντά της καί κοντά στόν Υἱό της, ἑνωμένοι καί ὁμονοοῦντες, ἀγωνιζόμενοι γιά τό κοινό καλό, ἀγωνιζόμενοι γιά νά τήν εὐαρεστοῦμε μέ τήν ὑπακοή μας στό θέλημα καί τίς ἐντολές τοῦ Υἱοῦ της καί Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Καί νά τῆς ἀναθέτουμε μέ ἐμπιστοσύνη τά αἰτήματα τῶν καρδιῶν μας, ἔχοντας τή βεβαιότητα ὅτι «οὐδείς προστρέχων» στή χάρη τῆς Ἁγνῆς Παρθένου καί Θεοτόκου «κατησχυμμένος ἀπ᾽ Αὐτῆς ἐκπορεύεται».
Γι᾽ αὐτό καί ἄς τῆς ἀπευθύνουμε καί αὐτή τήν ἱερή ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῆς πανσέπτου Κοιμήσεώς της καί τῆς εἰς οὐρανούς Μεταστάσεώς της, ἀπό τό Ἱερό Προσκύνημα τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, ὅπου μᾶς ἀξίωσε νά τήν τιμήσουμε καί νά τήν πανηγυρίσουμε καί φέτος μέ τή σεπτή παρουσία τῶν Σεβασμιωτάτων Ἁγίων καί πολυσεβάστων Ἀδελφῶν Δράμας κυρίου Παύλου, Ἄρτης κυρίου Καλλινίκου, Γλυφάδος κυρίου Ἀντωνίου καί Τρίκκης κυρίου Χρυσοστόμου, τούς ὁποίους καί εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας, διότι ἐλάμπρυναν μαζί μέ τούς ἄρχοντές μας καί τίς Ἔνοπλες Δυνάμεις τήν πανήγυρη τῆς Παναγίας τῶν Ποντίων, τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, ἄς τῆς ἀπευθύνουμε ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς της μυριόστομη τή δέηση πού τῆς ἀπευθύνει καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος «ὦ ἄχραντε, ἱκέτευε ἐκτενῶς τόν Υἱόν σου καί Θεόν, τοῦ σῴζεσθαι» τόν Ποντιακό Ἑλληνισμό ὅπου γῆς καί τό εὐσεβές Γένος μας πού δοκιμάζεται ποικιλοτρόπως, ἀλλά καί νά μᾶς διατηρεῖ ἑνωμένους ὑπό τήν κραταιά της σκέπη γιά νά τήν δοξάζουμε εἰς τούς αἰῶνες.
