Εκοιμήθη η Ηγουμένη της Μονής Μεσημερίου Εδέσσης

Η μοναχή Ιερωνύμη, με καταγωγή από τη Χαλκηδόνα, ηγουμένη της Ιεράς Μονής Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, στο Μεσημέρι του Δήμου Έδεσσας

εκοιμήθη σήμερα μετά από πολύχρονη ασθένεια. Η γερόντισσα Ιερωνύμη μετά τις σπουδές της εγκαταβίωσε στο Ι. Κοινόβιο του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (μετόχιον της Ι. Μονής Σίμωνος Πέτρας Αγ. Όρους). Στη συνέχεια με την ευλογία του Σεβ. Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ ανέλαβε την Ηγουμενία της Ι. Μονής Τ. Σταυρού, στην οποία επιτέλεσε αξιόλογο πνευματικό αλλά και ανακαινιστικό έργο για περισσότερα από 15 έτη μέχρι και την κοίμησή της.
Το σκήνωμά της βρίσκεται από την Παρασκευή στο καθολικό της Ιεράς Μονής, όπου και θα διανυκτερεύσει. Την εξόδιο ακολουθία θα τελέσει ο Σεβ. Μητροπολίτης Εδέσσης κ. Ιωήλ το Σάββατο 11/9 και ώρα 12.00 μ. στο καθολικό της Ιεράς Μονής.
Είθε ο Κύριος να την αναπαύσει εν χώρα ζώντων, μετά δικαίων και οσίων.
Υπηρέτησε με πίστη αστείρευτη, Θεό και ανθρώπους για πολλά χρόνια.
Επί των ημερών της ευτύχησε να δει την αναμόρφωση του Μοναστηριού, και τελευταία την κατασκευή του νέου ναού και την ολοκλήρωση του.
Δεν πρόλαβε όμως τα θυρανοίξια, καθώς και την ημέρα πανηγυριού της Μονής.
Η κηδεία της θα γίνει αύριο στις 12 το μεσημέρι.
Η γνωστή δικηγόρος της Έδεσσας Κατερίνα Παπαγιάννη, που έχει βαπτιστεί στη Μονή και βρισκόταν συχνά δίπλα στην εκλιπούσα, της αφιέρωσε ένα μεγάλο “αντίο” στη μνήμη της.
“Αντιο Ηγουμενη Ιερωνυμη.
Είναι πολύ νωρίς για αυτό το αντίο…
Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι δεν θα ξαναδώ τα γελαστά και φωτεινά, τα γεμάτα πραότητα μάτια σας. Ήταν τιμή μου και τύχη μαζί που σας γνώρισα. Μια ξεχωριστή προσωπικότητα, η μόρφωση σας, το μέχρι τέλους οξυδερκές πνεύμα σας, η δύναμη της πίστης σας, η στωικότητα, η υπομονή και η επιμονή σας, το όνειρο σας για την Μονή, η καλοσύνη σας, η αγάπη και το ειλικρινές ενδιαφέρον σας για το ποίμνιο, δεν άφηνε κανεναν ασυγκίνητο.
Ο λόγος σας μαγνήτιζε τους πάντες. Η προσωπική μας γνωριμία, η αγάπη και χαρά που δείχνατε όταν με αντικρίζατε, η εμπιστοσύνη που μου είχατε και οι στιγμές που μπόρεσα να σταθώ πλάι σας, κάνουν ακόμα πιο δύσκολο το αντίο. Με βαριά καρδιά σας αποχαιρετώ αλλά το πνεύμα σας και το όραμα σας θα μείνει για πάντα ζωντανό. Αναπαυθειτε εν ειρήνη γερόντισσα κοντά στον Κύριο, που τόσο αγαπήσατε και τιμήσατε στη ζωή σας.”
Κατερίνα Ι.Παπαγιάννη, Δικηγόρος
Η ίδια πέρα από το ιδιόχειρο” αντίο” της αφιέρωσε ένα ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη.
“Κάποτε μια νύχτα θ’ ανοίξω τα μεγάλα κλειδιά των τρένων για να περάσουν οι παλιές μέρες
οι κλειδούχοι θα ‘χουν πεθάνει, στις ράγιες θα φυτρώνουν μαργαρίτες απ’ τα παιδικά μας πρωινά
κανείς δεν έμαθε ποτέ πως έζησα, κουρασμένος από τόσους χειμώνες
τόσα τρένα που δε σταμάτησαν πουθενά, τόσα λόγια που δεν ειπώθηκαν,
οι σάλπιγγες βράχνιασαν, τις θάψαμε στο χιόνι
πού είμαι; γιατί δεν παίρνω απάντηση στα γράμματά μου;
κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ’ την τύχη ή τις αντιξοότητες, αλλά απ’ αυτό το πάθος μας για κάτι πιο μακρινό
κι ο αγέρας που κλείνει απότομα τις πόρτες και μένουμε πάντοτε έξω
όπως απόψε σε τούτο το έρημο τοπίο που παίζω την τυφλόμυγα με τους νεκρούς μου φίλους.
Όλα τελειώνουν κάποτε. Λοιπόν, αντίο! Τα πιο ωραία ποιήματα δε θα γραφτούν ποτέ…
Τάσος Λειβαδίτης, «Αντίο».