Ποιμαντορική εγκύκλιος Πάσχα από τον Μητροπολίτη Ιωήλ

Αγαπητοί εν Χριστώ Αδελφοί και Πατέρες, Χριστός Ανέστη!
«Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως» (Λκ. 24, 34)
Χριστός Ανέστη!
Κανένα άλλο πράγμα δεν πολεμήθηκε τόσο πολύ, όσο η Ανάσταση του Κυρίου. Η Ανάσταση του Χριστού είναι το μεγαλύτερο γεγονός των αιώνων, αλλά και το μεγαλύτερο σκάνδαλο των ανθρώπων. Το αμφισβήτησαν πολλοί, μα και πολλοί το βεβαίωσαν. Εκείνο που βεβαίωσαν οι Απόστολοι το βράδυ της Αναστάσεως επαναλαμβάνεται όλο και πιο ηχηρό στο πέρασμα των αιώνων· «Ηγέρθη ο Κύριος όντως».
Εάν κανείς καθήσει και μελετήσει τα αποτελέσματα της Αναστάσεως του Κυρίου θα καταλήξει στα εξής συμπεράσματα.
α. Η Ανάσταση του Κυρίου κατήργησε τον θάνατο. Πριν από την Ανάσταση του Κυρίου οι άνθρωποι εστέναζαν κάτω από τα δεσμά της αμαρτίας. Βαρέως έφεραν το ότι ήσαν κάτω από την εξουσία του διαβόλου. Πόσες φορές δεν αναστέναξαν και δεν είπαν, «απηλλοτριώθημεν από μήτρας, επλανήθημεν από γαστρός» (βλ. Ψ. 57, 4); Από την κοιλιά της μάνας μας ήμασταν εχθροί με τον Θεό. Και δεν αμάρτησε μόνον ο Αδάμ, αλλά και όλοι όσοι μιμήθηκαν τον Αδάμ. Και δυστυχώς οι απόγονοι του Αδάμ έγιναν χειρότεροι από αυτόν. Είχαμε γίνει δούλοι του θανάτου. Γι αὐτὸ οι ευσεβείς άνθρωποι της Παλαιάς Διαθήκης ήθελαν και παρακαλούσαν τον Θεό να συντρίψει την κεφαλή του δράκοντος, να καταστρέψει το δεσμωτήριο του θανάτου, να ελευθερώσει τους αμαρτωλούς· και με την Ανάσταση του Χριστού, «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν». Ο Χριστός με την Ανάστασή Του δεν μας συμφιλίωσε απλώς με τον Θεό, ούτε μας ελευθέρωσε από την τυραννία του θανάτου μόνον, αλλά μας έδωσε και την δυνατότητα να γίνουμε τέκνα του Θεού. Για την σωτηρία μας εργάσθηκε ολόκληρη η αγία Τριάδα. Ο Πατέρας μας συγχώρησε, ο Υιός θυσιάσθηκε και έγινε μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, και το άγιο Πνεύμα είναι το δώρο συμφιλιώσεως που χάρισε ο Θεός στους ανθρώπους. Ο Πατέρας έλυσε τις αμαρτίες, ο Υιός ήταν εκείνος που θυσιάσθηκε για να λυθούν και το Πνεύμα μας ελευθέρωσε.
β. Η Ανάσταση του Χριστού έδωσε νόημα στην ζωή των ανθρώπων. Ο σκοπός του ανθρώπου, για τον οποίο και πλάσθηκε, ήταν να ενωθεί με τον Θεό. Η αμαρτία του διέλυσε την προσωπικότητα. Από ελεύθερο, τον έκανε σκλάβο. Η Ανάσταση του Χριστού χάρισε την δυνατότητα στον αμαρτωλό άνθρωπο να ξανασηκωθεί. Αυτόν που ήταν «αόριστος» ως προς τον σκοπό −δεν είχε σκοπό στην ζωή του− τον έκανε ν’ αποκτήσει «όρον», δηλαδή στόχο και σκοπό. Η Ανάσταση του Κυρίου θα λέγαμε ξαναέπλασε τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ήταν ένα κομματιασμένο άγαλμα που το σμίλεψε ο Χριστός ξανά. Η ζωή μας μετά την έγερση του Χριστού έχει ένα νόημα· να ομοιάσουμε με τον Θεό. Γι αυτό και όταν βαπτίζεται ο άνθρωπος, είναι σαν να ξαναγεννιέται πάλι· «λαβείν αυτό το είναι και υποστήναι μηδέν όντας». Ήμασταν νεκροί και ξαναπήραμε την ζωή. Η καινούργια ζωή ξεπήδησε μέσα από τον τάφο του Χριστού.
γ. Η Ανάσταση του Χριστού μας χάρισε και ένα ανεκτίμητο δώρο· την θεία Ευχαριστία. Κάθε φορά που κοινωνούμε των αχράντων μυστηρίων, «τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλομεν και την Ανάστασιν ομολογούμεν». Το αίμα του Χριστού γίνεται και δικό μας αίμα και το σώμα του Χριστού γίνεται και δικό μας σώμα. Η Ανάσταση του Κυρίου γίνεται και δική μας ανάσταση. Ο θρίαμβος του Χριστού γίνεται και δικός μας θρίαμβος. Όλα μέσα στην θεία λειτουργία μιλάνε για την Ανάσταση του Χριστού. Η Κυριακάτικη λειτουργία, αλλά και κάθε λειτουργία είναι μια μικρή ανάσταση. Την χαρά της Αναστάσεως την αισθανόμαστε μόνο μέσα στην θεία λειτουργία. Εμφανίζεται σε μας ο Χριστός μόνο μέσα στην θεία Ευχαριστία.
Αγαπητοί μου,
Ενώ πέρασαν τόσες γενεές, δύο χιλιάδες χρόνια από την Ανάσταση του Χριστού, εν τούτοις εξακολουθούμε να τρέμουμε τον θάνατο. Μια ασθένεια, ένα κρυολόγημα και το μυαλό μας πάει στον θάνατο. Φοβόμαστε τον θάνατο περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Έχουμε περιορίσει την ζωή μας μόνο στην γη και φοβόμαστε μήπως την χάσουμε. Τα έργα μας, οι επιδιώξεις μας, οι προσπάθειές μας, είναι μόνο γι αὐτὴ την ζωή. Θεός δικός μας είναι η κοιλιά μας, το χρήμα και τα όμοια. Δεν έχουμε σκοπό στην ζωή μας. Στόχος της ζωής μας δεν είναι η Βασιλεία των Ουρανών, αλλά άλλα πράγματα· πώς να αποκτήσουμε χρήματα, πώς να επιτύχουμε κοσμικά, πώς να επιπλεύσουμε μέσα στην κοινωνία, πώς να απολαύσουμε την ζωούλα μας. Αυτοί είναι οι στόχοι και ο σκοπός της ζωής μας. Ενώ πρέπει πρώτα να ζητάμε την Βασιλεία των Ουρανών, εν τούτοις ζητάμε όλα τα άλλα εκτός από αυτό.
Ως Επίσκοπος της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας, εύχομαι στους κληρικούς και στους άρχοντες και τον λαό του Θεού, στους μικρούς και τους μεγάλους, να βιώσουν την εορτή της Αναστάσεως με ειρήνη και να νιώσουν μέσα τους τον Ιησού Χριστό ως ζωοδότη Κύριο.
Αδελφοί και Πατέρες,
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Πάσχα 2018
Προς Θεόν ευχέτης,
Ο Μητροπολίτης
† Ο Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας ΙΩΗΛ