Saturday, 27 April, 2024

Λιάνα Τσορμπατσίδου, από Γιαννιτσά: Μητέρα 4 παιδιών, παρά τον καρκίνο, πέρασε στη σχολή της επιλογής της!

Μέσα από αυτή τη μάχη κατάφερε να αντιμετωπίσει με θάρρος την ασθένειά της και κέρδισε ξανά τη ζωή επενδύοντας στον εαυτό της.

Όσο έδινε τη μάχη της πέρασε στη σχολή της επιλογής της και σήμερα έχει στα χέρια της το πτυχίο της!

Συνέντευξη: Λιάνα Τσορμπατζίδου, μια μαχήτρια ζωής

Η Λιάνα είναι μια μαχήτρια ζωής! Όχι γιατί νίκησε τον καρκίνο, αλλά επειδή τον κατατρόπωσε!

Δεν τον άφησε να πειράξει την ψυχή της και αυτό είναι το σπουδαιότερο που μπορεί να καταφέρει ένας άνθρωπος, όταν μία τέτοια ασθένεια χτυπά την πόρτα του. Η ίδια μητέρα 4 κοριτσιών βρήκε τη δύναμη και το χαμόγελο να αντιμετωπίσει την κατάσταση, αποφασίζοντας πως όχι μόνο δεν θα το βάλει κάτω, αλλά ιδρύοντας και την δική της εταιρεία καλλυντικών. “Πρέπει να προσέχεις ακόμη και τις κρέμες που φοράς”, της είπε ο γιατρός της και αποφάσισε πως αυτό που θα κάνει για τον εαυτό της πρέπει να το κάνει και για άλλες γυναίκες. Έτσι, κάπου ανάμεσα στις χημειοθεραπείες, δημιούργησε την Timalfes, μία εταιρεία καλλυντικών με βάση το μελισσοκέρι, χωρίς επικίνδυνα χημικά και parabens, αλλά και χωρίς δοκιμές σε ζώα. Μία εταιρεία που έρχεται να θυμίσει στις γυναίκες ότι υπάρχουν και καλλυντικά που μπορούν να τα χρησιμοποιούν χωρίς φόβο, προσφέροντάς τους, παράλληλα, μια άψογη επιδερμίδα.

Όμως, με σεβασμό και αγάπη, ας ρωτήσουμε την ίδια, να μας πει για αυτό το δικό της ταξίδι…

Πώς ένιωσες όταν έμαθες για τον καρκίνο του μαστού;

Μούδιασα… Νομίζω πως εκείνη τη στιγμή σταμάτησε ο χρόνος για μένα. Αυτό το μούδιασμα κράτησε 2-3 μέρες, μέχρι να κάνω όλες τις εξετάσεις, αυτό που λέμε «σταδιοποίηση». Τότε ήταν που άκουσα τη χειρουργό να λέει «ο όγκος είναι μεγάλος… μπορεί να είναι γεμάτη»… Νομίζω αυτή ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα τη σοβαρότητα της κατάστασης μου. Και τότε ήταν που είδα τη ζωή μου να περνάει μπροστά από τα μάτια μου. Κάπου διάβασα ότι «…η κόλαση είναι η στιγμή που πεθαίνεις… και ο άνθρωπος που είσαι συναντάει τον άνθρωπο που θα μπορούσες να γίνεις…». Είναι αλήθεια… Εκείνη τη στιγμή, ήρθαν μπροστά μου όλα αυτά τα οποία άφηνα για αργότερα… για ένα μέλλον το οποίο, μου έλεγαν εκείνη τη στιγμή, ότι δεν θα έρθει ποτέ. Τα όνειρά μου, οι φιλοδοξίες μου, τα παιδιά μου, εγώ… Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα και είδα ότι ήταν μόνο στο μαστό, μία άγνωστη μέχρι τότε δύναμη, με έκανε να χαμογελάσω και να πω… «Το ‘χω… ο καρκίνος δεν ήρθε να με πάρει, ήρθε να με βοηθήσει να ζήσω». Πόσο οξύμωρο ακούγεται… Κι όμως…

Ποιες δυσκολίες συνάντησες την περίοδο των θεραπειών και πώς τις ξεπέρασες;

Νομίζω πως το πιο επώδυνο ήταν η αναμονή, μέχρι να ξεκινήσω τις χημειοθεραπείες, και η εικόνα που είχα όλα τα προηγούμενα χρόνια για αυτή την αρρώστια. Το άγνωστο…

Το βράδυ πριν την πρώτη θεραπεία λοιπόν, πήγα και έκανα Zumba… Κάτι που πάντα ήθελα να κάνω αλλά «οι πολλές υποχρεώσεις» δεν μου το επέτρεπαν… Πόσο ειρωνικό… Τελικά η Zumba έκανε τη δουλειά της και το βάρος στο στήθος και ο κόμπος στο λαιμό έγιναν πιο ελαφριά. Όλες οι επόμενες θεραπείες είναι για γέλια. Να αναφέρω μόνο πως 2 μέρες μετά τη 2η chemo, με οξεία λαρυγγίτιδα λόγω των φαρμάκων και οδηγίες του ΩΡΛ για πλήρη αφωνία, εγώ ταξίδευα για Σόφια όπου θα έδινε συναυλία το αγαπημένο μου ροκ συγκρότημα. Όπως καταλαβαίνεται η αφωνία… πήγε περίπατο χαχαχα. Κάπως έτσι έκανα και τις υπόλοιπες. Με πρώτη σκέψη πάντα να προγραμματίζω κάτι ώστε να επιβάλλεται να σηκωθώ. Τώρα που έχουν περάσει τα χρόνια και το σκέφτομαι, ίσως είναι απερισκεψία όλο αυτό που έκανα και δεν έδινα χρόνο στον εαυτό μου να ξεκουραστεί. Εκ του αποτελέσματος όμως νομίζω ότι και πάλι το ίδιο θα έκανα.

Τι είναι αυτό που έμαθες καλύτερα και ανακάλυψες για τον εαυτό σου, μέσα από αυτή την περιπέτεια;

Κατάλαβα ότι όλοι μας έχουμε μία δύναμη μέσα μας που κοιμάται… Ξυπνάει μόνο όταν τη χρειαστούμε. Και αυτή η δύναμη είναι ανεξάντλητη. Εμένα με ώθησε να ξεπεράσω όλες αυτές τις δυσκολίες που ακολουθούν τον καρκίνο. Επίσης, με βοήθησε να κάνω τόσα πράγματα που πριν ήταν μόνο όνειρα. Με αφορμή μία κουβέντα του γιατρού μου «…τώρα προσέχεις τα πάντα, ακόμη και τα καλλυντικά που χρησιμοποιείς…» και θέλοντας να προστατεύσω τα κορίτσια μου από τα περιττά χημικά συστατικά σπούδασα κοσμετολογία. Προέκυψε πολύ φυσιολογικά, λόγω της ενασχόλησής μου με τη βιολογική μελισσοκομία και την επαφή μου με τα βότανα και τις κηραλοιφές. Τώρα περιμένω την ορκωμοσία μου στο δεύτερο πτυχίο στη διοίκηση επιχειρήσεων. Όλα αυτά τα χρόνια ταξίδεψα, ξεκίνησα τη δική μου εταιρεία φυσικών καλλυντικών, απόλαυσα τις στιγμές με την οικογένειά μου. Όλα τώρα πια γίνονται πιο συνειδητά. Όλα έχουν διαφορετικό νόημα και ουσία… Διαβάστε εδώ τη συνέχεια 

Μοιραστείτε με τους φίλους σας
Μοιράσου με τους φίλους σου