Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Συγκλονίζουν οι περιγραφές των επιβατών που κατάφεραν να σωθούν από τη μοιραία σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών στα Τέμπη, το βράδυ της Τρίτης, περί τις 11:30μμ.
Στον «Λόγο της Πέλλας» μίλησε ένας επιζών του φονικού δυστυχήματος, ο οποίος έζησε λεπτό προς λεπτό τις συγκλονιστικές στιγμές της σφοδρής σύγκρουσης, όπως και όσων ακολούθησαν.
Τι μας είπε ο Νίκος Μουμτζής: «Ήμουν στο τελευταίο βαγόνι. Η στιγμή της σύγκρουσης ήταν σαν ένας δυνατός σεισμός. Προσπάθησα να κολλήσω το σώμα μου όσο το δυνατόν στο κάθισμα και να κρατηθώ σφιχτά.
Το βαγόνι μας αποκολλήθηκε… τα δύο τελευταία βαγόνια που ήμασταν εμείς, αποκολλήθηκαν και έμειναν πίσω από τα άλλα» περιγράφει.
Τα θέματα από την αρχή της διαδρομής προς Θεσσαλονίκη
“Υπήρχαν θέματα από την αρχή. Καθυστερήσεις και βλάβη… Στον Παλαιοφάρσαλο μας σταμάτησαν για περίπου 25 λεπτά… έλεγαν: ‘ας συνεχίσουμε και ότι γίνει'”.
Η τύχη του Νίκου, καθώς και όσων σώθηκαν, είναι κάτι απίστευτο… καθώς ο ίδιος όπως και πολλοί άλλοι, πήγαν κατά τη διάρκεια της διαδρομής και της καθυστέρησης που υπήρξε στο κυλικείο αρκετές φορές… δεν έβρισκαν να καθίσουν και έφευγαν πίσω στις θέσεις τους….
“Είμαι σε κατάσταση σοκ από το βράδυ της Τρίτης. Δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις το μέγεθος της τραγωδίας από την αρχή. Όλα συνέβησαν τόσα γρήγορα… ήμουν από τους τυχερούς. Ούτε ένα τέταρτο πριν, πήγα στο κυλικείο, αγόρασα κάτι να φάω και θα καθόμουν εκεί, κοίταζα για λίγη ώρα μήπως σηκωθεί κάποιος, αλλά είχε τόσο κόσμο και ξαναγύρισα στη θέση μου. Σχεδόν όλοι, από ότι άκουσα μετά, ήταν νεκροί…”.
Ο νεαρός επιβάτης περιέγραψε τις τρομακτικές στιγμές της προσπάθειας να βγουν από το βαγόνι
“Με το που έγινε η σύγκρουση, βοηθήσαμε με άλλους νεότερους που δεν είχαν χτυπήσει πολύ, να απεγκλωβίσουμε επιβάτες από τα 2 τελευταία βαγόνια. Τους ανεβάσαμε στο πάνω κομμάτι του δρόμου. Το τι είδαμε δεν περιγράφεται, φωνές, ουρλιαχτά… πεσμένους παντού… μία κυρία την βγάλαμε μέσα στα αίματα, την παρέλαβε το ασθενοφόρο χωρίς αισθήσεις, δεν ξέρω τι απέγινε…
Η Πυροσβεστική έφτασε πρώτη μετά από περίπου 30’ και ακολούθως έφτασαν Αστυνομία και ΕΚΑΒ. Έστειλα σε συγγενή μου, και βρήκε ακριβή τοποθεσία για να ειδοποιήσει και να μας βρουν…
Όλους όσοι βγήκαμε σχετικά καλά, μας κατέγραφαν (στοιχεία, όνομα, κλπ) μας έβαλαν σε λεωφορεία για να φύγουμε όσοι ήμασταν από τη Βόρεια Ελλάδα. Κάποια άτομα στα λεωφορεία μέχρι να φτάσουμε δεν ένιωθαν καλά και παρελήφθησαν από το ΕΚΑΒ στη Θεσσαλονίκη… για εμάς, που από την ταραχή μας, ακόμη δεν ξέραμε τι μας γίνεται και αν είμαστε καλά, δεν ερωτηθήκαμε καν! Μας άφησαν να φύγουμε μόνοι μας. Στη συνέχεια, όταν έφτασα στα Γιαννιτσά, την επομένη πήγα στο νοσοκομείο, με πόνους στον αυχένα από το τράνταγμα…
Από το σοκ μας, αν σας πω, ότι με πήρε τηλέφωνο η θεία μου και έλεγε ‘δείχνουν τα πρώτα πλάνα στην τηλεόραση’ και εγώ έβλεπα μπροστά μου φωτιά και σκόρπια κομμάτια. Ανθρώπους να τρέχουν και άλλους πεσμένους. Ήταν μία επίγεια κόλαση…” καταλήγει ο Νίκος, ευχόμενος γρήγορη ανάρρωση στους τραυματίες και συλλυπητήρια σε όσους έχασαν δικούς τους.
