Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Φτάνοντας ο οδηγός λίγο έξω από την Άψαλο στο δρόμο του για τα τουριστικότατα Λουτρά Πόζαρ, βλέπει στα αριστερά του έναν ελεύθερο και εξαιρετικά
επικίνδυνο κόμβο, που στο παρελθόν έχουμε θρηνήσει νεκρούς, που οδηγεί στην πρωτεύουσα του Νομού Πέλλας στην Έδεσσα.
Μόλις μερικές δεκάδες μέτρα πιο κάτω, έρχεται αντιμέτωπος με ένα φανάρι που ρυθμίζει τη διασταύρωση με το χωριό Άψαλος. Αντί δηλαδή, να υπάρχει ένας όμορφος κυκλικός κόμβος, που να καλωσορίζει τον επισκέπτη στην είσοδο της Αλμωπίας αναδεικνύοντας με τη θεματική του τις ομορφιές και τα πλεονεκτήματα του τόπου, όπως γίνεται σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο στο εξωτερικό, ρυθμίζοντας ταυτόχρονα με τον πλέον επιστημονικό τρόπο την κυκλοφορία των αυτοκινήτων από και προς την Έδεσσα την πρωτεύουσα του Νομού, την Αριδαία την πρωτεύουσα της επαρχίας Αλμωπίας, τον τουριστικό προορισμό των Λουτρών Πόζαρ αλλά και την Άψαλο που είναι και ο κεντρικός κόμβος όλων αυτών, υπάρχει ένα κακάσχημο φανάρι, που δουλεύει όποτε θυμάται, ενώ προξενεί το ίδιο του παρακώλυση της ομαλής πορείας των αυτοκινήτων σωρεύοντας αδικαιολόγητα τα λιγοστά αυτοκίνητα του επαρχιακού δικτύου, αλλά και αποτελώντας θανάσιμο κίνδυνο, αφού είναι τόσο απροκάλυπτα αχρείαστο, που οι οδηγοί της περιοχής προτιμάμε τις περισσότερες φορές να το αγνοούμε παρά να καθόμαστε σταματημένοι ολομόναχοι στη μέση μιας παντέρημης διασταύρωσης.
Συνεχίζοντας προς Αριδαία, ο έκπληκτος οδηγός συναντάει και δεύτερο φανάρι σε μια ακόμα είσοδο της Αψάλου, το οποίο είναι χρόνια τώρα σε αχρησία, αφού φαντάζομαι πως οι υπεύθυνοι της συντήρησής του θα ντρέπονται να το επαναθέσουν σε λειτουργία, ενώ ο επισκέπτης δικαίως θα αναρωτιέται αν θα πρέπει να επισκεφθεί την πολύ σημαντική όπως όλα δείχνουν Άψαλο αντί των Λουτρών του Πόζαρ που του λένε οι ταξιδιωτικοί του οδηγοί. Αφού λοιπόν ο επισκέπτης καταφέρνει να ξεμπερδέψει με τα φανάρια της Αψάλου, έρχεται αντιμέτωπος με τις ατελείωτες διπλές διαγραμμίσεις της απέραντης ευθείας ενός δρόμου που βρίσκεται ανάμεσα μόνο σε χωράφια.
Και εκεί που θα νόμιζε πως οι εκπλήξεις κάπου εκεί θα πρέπει να τελειώνουν, φτάνει μπροστά σε μια νησίδα και μία ταμπέλα που του ανακοινώνει ότι διέρχεται από έναν ακόμα κόμβο που τον οδηγεί στο παλιό επαρχιακό δίκτυο.
Φαντάζομαι την έκπληξή του όταν κοιτάζει αριστερά του και δεξιά του και το μόνο που αντικρίζει είναι δύο μεγαλόπρεπους χωματόδρομους που οδηγούν, πού αλλού, σε χωράφια!
Αλλά ο κόμβος… κόμβος, και τα χιλιάδες ευρώ που ξοδεύτηκαν εκεί μέσα αν είχαν στόμα θα έβγαιναν και θα φώναζαν, όπως αν τους άκουγε κανείς, θα έβγαιναν και θα φώναζαν όλοι εκείνοι οι ανυποψίαστοι οδηγοί που κινδύνευσαν να καρφωθούν επάνω στην ασήμαντη κατά καιρούς νησίδα κάποιο βράδυ που οδηγούσαν με την ταυτότητά τους στο στόμα στο κατασκότεινο επαρχιακό δίκτυο της Πέλλας.
Αλλά τα καλούδια του δρόμου δεν τελείωσαν ακόμα.
Μόλις δύο χιλιόμετρα πιο κάτω, και με τη διπλή διαγράμμιση να συνεχίζει απτόητη να ασχημονεί επάνω στην άσφαλτο, στέκονται αγέρωχα τα τρίτα κατά σειρά φανάρια σε απόσταση μόλις έξι χιλιομέτρων μεταξύ τους στη διασταύρωση που χωρίζει την αρτηρία από τα δύο εκατέρωθεν χωριά, την Ξιφιανή και το Άλωρο.
Άπλετος χώρος για άλλον έναν κραυγαλέο κυκλικό κόμβο, αλλά η SIEMENS δεν έριχνε τσιμέντα αλλά έφτιαχνε φανάρια βλέπεις… Ούτε καν.
Γιάννης Αραμπατζής
Περισσότερα δείτε εδώ
