Sunday, 22 December, 2024

Πραγματοποιήθηκε το ταφικό έθιμο των Ποντίων στο Μεσιανό Πέλλας

Πλήθος κόσμου με μέλη του Συλλόγου Ποντίων Μεσιανού, συγκεντρωθήκαν τη δεύτερη ημέρα του Πάσχα, στα κοιμητήρια του χωριού, τιμώντας τους νεκρούς.

Οι νεκροί σύμφωνα με την παράδοση ελευθερώνονται μετά το βράδυ της Αναστάσεως και τους αποδίδεται ύστατος χαιρετισμός με ένα πλούσιο τραπέζι που στρώνεται δίπλα στους τάφους τους, με καλεσμένους όλους τους παρευρισκόμενους.Το έθιμο αυτό για τους επιστήμονες έχει ρίζες στους αρχαίους χρόνους. Ήκμασε στον Πόντο και στην Ελλάδα το επανέφεραν οι πρώτοι πρόσφυγες Πόντιοι. Επίσης, το ποντιακό αυτό ταφικό έθιμο, το βρίσκουμε σε αττική λευκή λήκυθο, που χρονολογείται περίπου στο 440 π.Χ. Εκεί, απεικονίζεται μια επίσκεψη σε τάφο (μια γυναίκα καταθέτει στον τάφο νεαρού άνδρα κάνιστρο με προσφορές), μια σκηνή ιδιαίτερα συνηθισμένη σε λευκές ληκύθους, οι οποίες, εκείνη την εποχή, χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά στην ταφική διαδικασία.

Το έθιμο, λοιπόν, με ρίζες στους αιώνες και την πλούσια παράδοση των Ποντίων αναβίωσε σε μια “γιορτή” μαζί με τους νεκρούς συγγενείς, φίλους και προσφιλή τους πρόσωπα, την Ανάσταση του Κυρίου. Τηρώντας την παράδοσή , που θέλει να τιμώνται οι νεκροί.
Οι γυναίκες, σύμφωνα με το έθιμο, ετοιμάζουν από νωρίς το πρωί διάφορους μεζέδες, κεφτέδες ,τηγανιές, τσουρέκια, πασχαλινά αυγά, τυρόπιτες, πιροσκί… μετά τη λειτουργία θα κατευθυνθούν στους τάφους των συγγενών τους έχοντας μαζί κόκκινο κρασί όπως και τσίπουρο.
Εκεί, αφού ανάβουν κεριά στους τάφους των νεκρών τους προς ανάπαυση των ψυχών, θα ψάλλεται τρισάγιο υπέρ των ψυχών αυτών.

Έπειτα, μοιράζονται τα εδέσματα σε γνωστούς και αγνώστους, υπό τους ήχους της ποντιακής λύρας.
Οι συγγενείς μαζί με τους φίλους πίνουν κρασί και λένε διάφορα χωρατά. Το γέλιο αντηχεί στο νεκροταφείο, αλλά κανείς δεν ξαφνιάζεται, αφού η μέρα αυτή συμβολίζει την Ανάσταση κι όχι το πένθος…

Ήκμασε στον Πόντο και στην Ελλάδα το επανέφεραν οι πρώτοι πρόσφυγες Πόντιοι.

Επίσης, το ποντιακό αυτό ταφικό έθιμο, το βρίσκουμε σε αττική λευκή λήκυθο, ( η λήκυθος είναι τύπος ελληνικής αγγειοπλαστικής) που χρονολογείται περίπου στο 440 π.Χ. Εκεί, απεικονίζεται μια επίσκεψη σε τάφο (μια γυναίκα καταθέτει στον τάφο νεαρού άνδρα κάνιστρο με προσφορές), μια σκηνή ιδιαίτερα συνηθισμένη σε λευκές ληκύθους, οι οποίες, εκείνη την εποχή, χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά στην ταφική διαδικασία.Δείτε περισσότερα εδώ

Μοιραστείτε με τους φίλους σας
Μοιράσου με τους φίλους σου