Το αποτέλεσμα της Κυριακής συνδέεται άρρηκτα και καθοριστικά με την πρόθεση των Ελλήνων πολιτών, αλλά και τη βαθύτερη ανάγκη της χώρας να γυρίσει σελίδα. Είμαι σίγουρη ότι οι Έλληνες πολίτες δεν θα επιτρέψουν την παλινόρθωση στην Κυβέρνηση των πιο ακραίων, διεφθαρμένων και αποτυχημένων στοιχείων του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης, ό,τι έχει απομείνει από μια παρακμάζουσα και καταρρέουσα δεξιά.
Το διακύβευμα των εκλογών είναι λοιπόν πιο ευρύ απ’ ότι συνήθως. Δεν αφορά μόνο το ζήτημα της συμφωνίας ή τα λεγόμενα μέτρα. Ακόμα και εδώ όμως είναι βέβαιο ότι μια προοδευτική Κυβέρνηση θα μπορέσει να κάνει πολύ περισσότερα για την μέση ελληνική οικογένεια, για τον αγρότη, τον μισθωτό, τον συνταξιούχο, τον μικρό και μεσαίο επιχειρηματία, από μια Κυβέρνηση που πιστεύει στην κοινωνική φτώχια, στην κοινωνική ανισότητα, στο περιορισμένο κράτος πρόνοιας. Όλα αυτά τα βαπτίζει ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα, αλλά ούτε το ένα σηματοδοτούν ούτε το άλλο. Είναι απλώς η ιδεολογική εμμονή της δεξιάς να αφαιρεί από τους πολλούς υπέρ των λίγων.
Ωστόσο, η μάχη της Κυριακής είναι ευρύτερη και αφορά την μετάβαση της χώρας από την κούφια και διεφθαρμένη μεταπολίτευση σε μια Ελλάδα που είναι πραγματικά ευρωπαϊκή και μπορεί να αναπτύσσεται με κοινωνική δικαιοσύνη και γνώμονα το εθνικό συμφέρον. Ειδάλλως, η διεφθαρμένη παλαιοπολιτική τάξη δεν θα επιτρέψει ποτέ, όσα χρήματα και βοήθεια, όσα αναπτυξιακά πακέτα και εάν εισρεύσουν στην χώρα, την ανάπτυξη, την ευημερία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Θα είναι πάντα τα συμφέροντα των λίγων που υποστηρίζονται από το παλαιό πολιτικό σύστημα πάνω, από τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
Η μάχη λοιπόν της Κυριακής δεν είναι μάχη περισσότερων ή λιγότερων μέτρων. Είναι πρωτίστως μάχη επιβίωσης της χώρας. Μάχη για να απεγκλωβιστούμε από την στασιμότητα και την σήψη του παρελθόντος.