Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Η 22χρονη Αγάπη Τσακλίδου είναι ένα ακόμη θύμα της τραγωδίας στα Τέμπη. Η μοναχοκόρη των καθηγητών Βιολογίας
και Μαθηματικού του ΑΠΘ, Γιώργου Τσακλίδη και Ελένης Βασάρα, ήταν φοιτήτρια του τμήματος Αγρονόμων και Τοπογράφων Μηχανικών του ΑΠΘ.
Η κηδεία της έγινε σήμερα στις 16:15 στα κοιμητήρια Αναστάσεως του Κυρίου στη Θέρμη.
ΤΟ ΑΠΘ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ ΤΗΝ 22ΧΡΟΝΗ ΑΓΑΠΗ
Το Τμήμα Βιολογίας συγκλονισμένο από την ανείπωτη τραγωδία και το χαμό τόσων νέων ανθρώπων, θρηνεί και για τη δική του απώλεια της Αγάπης Τσακλίδου κόρης αγαπητών συναδέλφων του Τμήματος μας και του Τμήματος Μαθηματικών. Το Τμήμα Βιολογίας εκφράζει τη βαθιά θλίψη του και τα συλλυπητήρια του στους οικείους της.
«ΕΙΧΑΜΕ ΑΤΥΧΗΜΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΡΕΝΟ»
Σύμφωνα με όσα είπε η Άννα Σταματιάδου στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων του Star,
η νεαρή φοιτήτρια στο παρελθόν είχε ένα ατύχημα με το ίδιο τρένο. Τότε δεν ήταν μόνη της, αλλά μαζί με την οικογένειά της.
Η μητέρα της βρίσκεται στη Λάρισα, έχει δώσει DNA και περιμένει να μάθει κάτι για το παιδί της. Παρά τη θλίψη και τον πόνο της κατάφερε να μιλήσει στο Star, στέλνοντας παράλληλα μηνύματα αξιοπρέπειας σημειώνοντας: «Να μην γίνουν άλλες τέτοιες τραγωδίες». «Μας είχε συμβεί κι άλλη φορά ατύχημα με το τρένο αυτό και ήμασταν και εμείς μέσα. Έγινε πριν τον κορωνοϊό. Ήμασταν στο κυλικείο οικογενειακά και βρεθήκαμε όλοι κάτω. Πέσαν καφετιέρες και τοστιέρες. Τότε δεν ακούστηκε τίποτα, δεν πήρε διαστάσεις. Κάτι έγινε… ένα βαγόνι ξέφυγε…το φτιάξανε. Είναι ένα έγκλημα αυτό και μάλιστα είχε προαναγγελθεί το έγκλημα ότι θα γίνει με τα διάφορα που βγήκαν στη φόρα. Να μη γίνουν άλλα τέτοια ατυχήματα. Αυτό είναι το ζητούμενο, να ληφθούν μέτρα, για να αποφευχθούν άλλα ανάλογα ατυχήματα».
“ΡΑΓΙΖΕΙ” ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΟ ΑΝΤΙΟ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΤΗΣ
Η Αγάπη Τσακλίδου είναι η πρώτη μου μαθήτρια που αποχαιρετώ από αυτή τη ζωή. Εύχομαι και η τελευταία. Γιατί μαζί με την Αγάπη νιώθω να αποχαιρετώ κι ένα μεγάλο μέρος της νιότης και της ομορφιάς, κάθε ωραίου και καλού με τα οποια ήταν ταυτισμένη η Αγάπη.
Το χαμόγελο λαμπρό, μόνιμα να ανθίζει στα χείλη της, τα μάτια της να αστραποβολούν με ασίγαστη δίψα για γνώση, η ευγένειά της, φυσική και πηγαία, μαρτυρούσε μια αγαπημένη οικογένεια, η κλίση και το πάθος της για τη μουσική μετέτρεπε σε μελωδία κάθε της έκφραση.
Αρχαία στην Α΄γυμνασίου, το 2012-13, Νέα στη Β΄, το 2013-14- μου δώρισε (μαζί με όλο εκείνο το άριστο τμήμα της) πολλές από τις ωραιότερες και νοσταλγικότερες εκπαιδευτικές μου εμπειρίες. Συχνά με εξέπληττε με την ευαίσθητη ποιητική της αντίληψη και με τα ακούσματά της, δηλωτικά ενός καλλιεργημένου προσωπικού περιβάλλοντος. Της άξιζε το όνομά της: φαινόταν- το καταλάβαινες αμέσως- πως ό,τι έκανε, με αγάπη το έκανε, τον καλύτερο εαυτό της έδινε πάντα στους φίλους, στη χορωδία, στο Σχολείο, σε όλο τον κόσμο. Η Αγάπη υπήρξε μέτρο καλοσύνης σπάνιας και πολύτιμης.
Μας είχες συγκλονίσει, Αγάπη, δέκα χρόνια πριν, τον Απρίλη του 2013, με τη σοβαρή περιπέτεια της υγείας σου. Την είχαμε πληροφορηθεί, επιστρέφοντας από εκδρομή στην Αθήνα, λίγο πριν τα Τέμπη. Δέκα χρόνια μετά το ίδιο σχεδόν σημείο θα μας στερούσε την ύπαρξή σου. Ο συγκλονισμός του τότε δεν μπόρεσε να μας προετοιμάσει για τον σπαραγμό του τώρα.
Σ’ ευχαριστούμε για τις στιγμές και τις μνήμες που μας χάρισες. Η αγάπη, που αφειδώλευτα σκόρπιζες γύρω σου με τη γενναιοδωρία της νιότης σου, θα φωλιάζει στο νου και την καρδιά μας και θα σε συνοδεύει πάντα.
