Σεξουαλική κακοποίηση παιδιών – Ο αντίκτυπος στην ενήλικη ζωή

Η βία και η σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο και έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας

Είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη γενικότερη έννοια της προστασίας του παιδιού.
Στέφανος Αλεβίζος, ψυχολόγος, συντονιστής του Εθνικού Κέντρου για εξαφανίσεις και παιδιά θύματα εκμετάλλευσης,
Ως σεξουαλική κακοποίηση έχει οριστεί η συμμετοχή του παιδιού σε σεξουαλική δραστηριότητα την οποία δεν κατανοεί πλήρως, δεν είναι σε θέση να δώσει συγκατάθεση ή για την οποία το παιδί δεν είναι αναπτυξιακά διατεθειμένο ή αλλιώς παραβιάζει τους νόμους ή τα κοινωνικά ταμπού της κοινωνίας (Κrug et al., 2002).
Ο ψυχολόγος και συντονιστής του Εθνικού Κέντρου για τις εξαφανίσεις και τα παιδιά θύματα εκμετάλλευσης, Στέφανος Αλεβίζος, παραχώρησε συνέντευξη στο health4U.gr, απαντώντας σε πολύ σημαντικά ερωτήματα που απασχολούν και θα συνεχίσουν να απασχολούν την κοινωνία.
Τα πρώτα βήματα ανταπόκρισης του «Χαμόγελου του Παιδιού»
Ο Οργανισμός «Χαμόγελο του Παιδιού» ακολουθεί συγκεκριμένα βήματα που στοχεύουν στην προστασία των κακοποιημένων παιδιών. Τα βήματα αυτά, όπως αναφέρει ο κ. Αλεβίζος, εξαρτώνται από το ποιος θα πραγματοποιήσει την κλήση. «Αν μας ενημερώσει το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον του παιδιού, ήτοι η γειτονιά, τότε εκείνο που κάνουμε είναι να συντάξουμε άμεσα μια αναφορά, η οποία θα σταλθεί στον αρμόδιο εισαγγελέα, προκειμένου να διερευνηθούν οι συνθήκες διαβίωσης του παιδιού».
Σε περίπτωση όμως που κάποιος ενημερώσει ότι ένα παιδί βρίσκεται σε κίνδυνο -σε πραγματικό χρόνο-, τότε πραγματοποιείται μια διαδικασία που ονομάζεται «επιτόπια παρέμβαση», όπου σε συνεργασία με την αστυνομία, και πάντα με την έγκριση των εισαγγελικών αρχών, παρεμβαίνουν στο σημείο, απομακρύνοντας το παιδί από τον κίνδυνο. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση που καλέσει το ίδιο το παιδί. «Εκείνο που ενώνει τις τρεις περιπτώσεις είναι η έννοια της αμεσότητας. Η αμεσότητα και η συνεργασία με την αστυνομία και την Εισαγγελία βοηθούν στο να γλιτώσει το παιδί από τον κίνδυνο», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια υπάρχει ένα μεταβατικό στάδιο μέχρι να έρθει το παιδί στα σπίτια φιλοξενίας του «Χαμόγελου». Αυτό είναι τα δημόσια νοσοκομεία. Μόλις το παιδί-θύμα απομακρυνθεί από το οικογενειακό του περιβάλλον, πηγαίνει απευθείας σε ένα δημόσιο νοσοκομείο για έναν πλήρη ιατρικό έλεγχο. «Το νοσοκομείο αποτελεί έναν μεταβατικό χώρο φιλοξενίας του παιδιού, αφού στην Ελλάδα δεν υπάρχουν άλλοι προσωρινοί, διαμορφωμένοι χώροι φιλοξενίας. Από εκεί και έπειτα κρίνεται αν το παιδί θα οδηγηθεί σε έναν χώρο φιλοξενίας, όπως είναι ο Οργανισμός μας, ή αν θα επιστρέψει στο οικογενειακό ή ευρύτερο περιβάλλον, στους παππούδες, σε κάποιον θείο ή θεία», συνεχίζει… διαβάστε εδώ τη συνέχεια